สามีข้าคือนายพรานตาบอด

บทที่ 9

ยามเหมาสามคนอาหลานได้เวลาตื่นนอน อวี่หลิงเตรียมซาลาเปาไส้หมูใส่ห่อผ่าและเอากระบอกไม้ไผ่ใส่น้ำดื่มในมิติของนางสามกระบอกให้กับสองพ่อลูก นางแยกห่อซาลาเปาอีกห่อเอาไว้ให้กับว่าที่สามีที่นัดกันขึ้นเขาไปเก็บกับดักด้วยเช่นเดียวกันเพราะชายหนุ่มไปเขาฝั่งซ้ายนางกับท่านอาไปฝั่งขวา จึงนัดเจอกันที่ทางพบกันตรงทางแยกที่ไปเก็บกับดัก พอเตรียมของครบทั้งสามคนก็รีบออกจากบ้านทันที นางบอกอาสะใภ้ไว้แล้วว่าให้ดูหม้อตุ๋นหมูให้นางด้วยมันเปื่อยแล้วเพียงแต่ดูไฟให้อุ่นตลอดก็พอซาลาเปาในเข่งนางอุ่นเอาไว้สำหรับทุกคนแล้ว

ท่านอาของนางเดินนำหน้าถือคบไฟส่องนำทาง สองสาวเดินตามหลังอวี่หลิงรั้งท้ายนางอยากเอาไฟของนางออกมาใช้แต่คงทำไม่ได้เพราะความลับยังไม่อยากเปิดเผยทั้งกลัวว่าครอบครัวของร่างเดิมจะตกใจกลัวนางของให้มั่นใจเสียก่อนตอนนี้ตามน้ำไปก่อนช่วยให้พวกเขาหลุดพ้นจากความลำบากเสียก่อนเดินขึ้นเขามาครึ่งชั่วยามก็ถึงทางแยกที่จะเลี้ยวขวาหานตงเทียนยืนรออยู่ตรงทางแยกตามที่บอกเอาไว้

"อ้างตงเทียนมาถึงนานแล้วหรือ" อวี่จางเฉิงถามว่าที่หลานเขยพอมองเห็นว่าเขายืนรอทุกคนอยู่ก่อนแล้ว

"ข้าพึ่งมาถึงสักครู่ขอรับท่าอวี่จาง" เขาตอบและมองไปข้างหลังเห็นว่าที่ภรรยาส่งยิ้มมาให้เขาจนตาหยี่ หานตงเทียนคันยุบยิบในหัวใจที่มองหน้าแล้วนางส่งยิ้มมาให้

"ดีแล้วเราแยกกันไปเก็บกับดักก่อนดีกว่าก่อนที่มันจะสายเอา ถ้าเจ้าเสร็จแล้วก็มารอตรงนี้ได้เลยนะหรือจะขึ้นไปหาพวกข้าก็ได้ตามรอยที่อวี่หลิงนางทำสัญลักษณ์เอาไว้" อวี่จางเฉิงบอกเพราะไม่ใช่ความลับอะไรคนในหมู่บ้านไม่ขึ้นมาสูงเหมือนพวกเขาชาวบ้านหาของป่าเพียงรอบนอกอีกฝั่งของหมู่บ้านทางนี้จึงไม่ค่อยมีคนกล้าขึ้นมาสักเท่าไร

"ขอรับข้าจะรีบไปเก็บกับดักและไปช่วยพวกท่านขอรับ" หานตงเทียนตอบก่อนที่จะเดินเลี้ยวซ้ายไปทางที่เขาวางกับดักเอาไว้

"พี่ตงเทียนรอก่อนเจ้าค่ะข้าทำซาลาเปาใส้หมูสับเอาไว้เมื่อคืนเยอะมากจึงห่อมาฝากพี่ด้วยนี้เจ้าค่ะ" นางยื่นห่อซาลาเปาไปให้ชายหนุ่มพร้อมกระบอกน้ำของนางเองให้ว่าที่สามี

"ขอบใจเจ้ามาหลิงเอ๋อร์" หานตงเทียนบอกว่าที่ภรรยาที่มีน้ำใจทำมาเผื่อเขาด้วยความอบอุ่นหวาบเข้าในใจที่มีคนห่วงใยความเป็นอยู่ของตัวเอง

"ไม่เป็นไรข้าเต็มใจทำให้ท่านเจ้าค่ะ" นางตอบก่อนจะยกมือโบกไปมา

"บ้ายๆบ๊ายๆแล้วเจอกันเจ้าค่ะ" นางบอกหานตงเทียนแต่ทว่าเขากลับตะลึงในท่าทางที่นางทำไม่มีใครเขาทำกันและเขาก็ยังงงๆนางก็เดินตามอาของนางไปแล้ว เขามองตามหลังของนางยกยิ้มที่มุมปากยกห่อผ้าขึ้นมาดมกลิ่มหอมของซาลาเปารวมทั้งกระบอกน้ำแล้วนางจะดื่มที่ไหนเอาให้เขาแล้ว เขาคิดว่าจะดื่มเพียงครึ่งเดียวและเอาไว้ให้นางอีกครึ่งหนึ่งตอนที่ตามไปหานางอีกครั้ง หานตงเทียนคิดแล้วรีบเดินขึ้นเขาไปเก็บกับดักของตัวเองก่อนที่จะรีบไปช่วยว่าที่ภรรยาของเขาด้วย เขาเดินไปยิ้มไปมีคนใส่ใจมันเป็นเช่นนี้เองหรือเขาต้องรีบแต่นางเข้าบ้านให้เร็วที่สุดอยากเห็นรอยยิ้มที่ส่งให้เขาคนเดียวตอนขึ้นเขาคงจะมีแรงหาของป่ามาให้นางที่รออยู่บ้านหานตงเทียนคิดไปเดินไปด้วยความสุข

ทุกคนมาถึงที่น้ำตกก่อนเป็นอย่างแรกเพราะจะเอาปลาขึ้นจากน้ำก่อนจึงจะเดินลงไปเก็บกับดักและลงเขาเลย สิ่งที่เจอทำเอาสองพ่อลูกอ้าปากค้างไม่รู้จะพูดอะไรในที่ดักปลาสามอันที่ทำและใส่เอาไว้มันติดปลาตัวใหญ่นอนจนเต็มและยังมีชีวิตทุกตัว สามคนช่วยกันยกเอาปลาเทใส่ตระกร้าก่อนวันนี้เอาที่ปิดอย่างดีกันปลากระโดดออกและใส่ไว้ที่เดิมให้เหมือนเมื่อวาน เดินขึ้นไปดูที่หลุดมาอีกปลานอนที่ในหลุมจนเต็มอวี่จางเฉิงมองหน้าลูกกับหลานยิ้มด้วยความดีใจที่หาปลาได้เยอะขนาดนี้ วันนี้ต้องเหมาเกวียนลุงผู้ใหญ่บ้านเข้าเมืองไปขายที่ในเมืองคงได้หลายตำลึงมาเติมสินเดิมให้หลานสาวที่ช่ายบอกวิธีหาปลาและล่าสัตว์

พวกเรารีบเก็บปลาเถอะเจ้าค่ะท่านอาข้าว่าวันนี้ท่านต้องได้สัตว์ตัวใหญ่ไปขายอย่างแน่นอนเดี๋ยวมันจะสายเสียก่อน" นางรีบบอกท่านอาให้หายตกใจที่หาปลาได้มากมายจากนั้นทั้งสามคนรีบเอาปลาใส่ถังที่เตรียมมาจากบ้านด้วยรวมทั้งใส่ตระกร้าและพากันเดินไปที่วางกับดักและแยกกันไปดูกับดักของตัวเองที่วางเอาไว้

อวี่จางเฉิงเดินมาที่หลุมดักสัตว์ที่เขาขุดเอาไว้สามหลุมเมื่อวานก็ได้หมูตัวใหญ่กลับไปที่บ้าน วันนี้เขามองลงไปในหลุมจนเข่าอ่อนหมูป่าสามตัวนอนกองกันที่ก้นหลุมและอีกสองหลุมก็มีกวางป่าหนึ่งตัวที่ตกลงไป อีกหลุมหนึ่งเป็นกระต่ายป่าอีกหลายตัวที่ในก้นหลุม เกิดมาจนป่านนี้เขาพึ่งจะรู้ว่าหลานสาวมีวิธีดักสัตว์ได้ดีเยี่ยมแและนางยังบอกอีกว่าไม่อยากให้พวกมันตายจึงไม่ทำไม้แหลมที่ก้นหลุม มันสามารถนำไปเลี้ยงที่บ้านเพื่อขยายพันธุ์ได้อีกไม่ต้องล่าพวกเขาบ่อยๆมันบาป นางบอกเอาแค่พอกินและเลี้ยงเอาไว้ขายและกินในครอบครัวก็พอแล้ว แต่ว่าจะทำเช่นไรจึงจะขนลงไปหมดละนี้คือปัญหา

สองสาวเก็บกับดักด้วยความดีใจ กับดักติดทุกอันนางจะให้พวกเขาเลี้ยงเอาไว้กินไข่และขยายพันธุ์เพราะบอกกับท่านตาให้ทำคอกรอเอาไว้แล้วนั้นเอง เสียงอวี่จางเฉิงลงมาเรียกหาลูกสาวกับหลานสาวให้มาช่วยเอาสัตว์ขึ้นจากหลุมก่อนตอนนี้เขามัดขากวางและกระต่ายกองเอาไว้รอทั้งสองคนแล้ว แต่หมูป่านี้สิจะทำเช่นไรพวกมันคงวิ่งในหลุมจนเหนื่อยและนอนหลับอยู่ในหลุมอวี่จางเฉิงไม่กล้าลงไปเอาขึ้นมาจากหลุมเพราะพวกมันดุร้ายมากหรือจะฆ่าให้ตายต้องรอหลานเขยมาช่วยอีกแรงและแบ่งให้หานตงเทียนไปสักตัวก็คงจะได้อวี่จางเฉิงยืนคิดไปมารอบหลุมดักสัตว์

สองสาวเดินมาถึงก็เจอเข้ากับกวางตัวใหญ่ที่โดนมัดจนแน่นหนานอนอยู่กับกระต่ายป่าอีกหลายตัว แต่มองหาอาท่านไม่พบคงจะอยู่อีกหลุม ทั้งสองวางของที่เก็ยมาด้วยกองไว้รวมกันและเดินไปที่ทางที่ขุดหลุมเอาไว้เมื่อวานอีกหลุม พอมาถึงจึงเจอเข้ากับอาที่ทำหน้าเคร่งเครียดยืนมองไปในหลุมอวี่ซิงก็ส่งเสียงเรียกบิดาถามว่า

"ท่านพ่อมองอะไรหรือเจ้าคะ" นางจึงชะโงกหน้าลงไปดูก้นหลุมด้วยอีกทีและอ้าปากค้างทันทีที่เห็นหมูป่าตัวใหญ่นอนหลับในหลุมและหันมาหาอวี่หลิงด้วยความดีใจ

"มีหมูอีกแล้วหลิงเอ๋อร์แต่มันทั้งสามตัวแล้วเราจะเอาขึ้นมาเช่นไรละ มิน่าละท่านพ่อจึงยืนมองและทำหน้าเคร่งเชียว" นางบอกญาติผู้พี่