“ต้องขออภัยที่ทำให้แม่นางต้องขุ่นเคืองเสียแล้ว ร้านเล็กๆ ของข้าจะไปมีฟูกขนเป็ดได้อย่างไร...เสี่ยวเถาเจ้าให้คนไปเอาฟูกนอนอันใหม่มาให้กับคุณหนูในห้องนี้ ฟูกนี้ทำจากใยนุ่น เป็นของใหม่ที่เพิ่งสั่งทำ หวังว่าคุณหนูจะไม่รังเกียจ”
“เจ้าค่ะ” เสี่ยวเถารับคำแล้วเดินออกไป
จ้าวเป่าอิงที่กำลังนั่งขุ่นเคืองอยู่ในห้องรู้สึกประหลาดใจ เถ้าแก่ของโรงเตี๊ยมเป็นผู้หญิงอย่างนั้นหรือ นางอยากออกไปดูข้างนอก แต่ท่านแม่ก็ขวางเอาไว้แล้วบอกให้นางรีบให้คนไปเรียกสาวใช้เข้ามา อย่าเอะอะโวยวายเสียงดัง
สาวใช้ในชุดสีชมพู เมื่อเห็นเพื่อนสาวใช้ด้วยกันออกมาเรียกนางเข้าไปในห้อง นางจึงเงียบเสียงแล้วเดินกลับเข้าห้องไป เหตุการณ์ตรงหน้าถือว่าสงบลงแล้ว
หลี่ชางหันไปมองใบหน้าของเถ้าแก่เจ้าของโรงเตี๊ยม อดไม่ได้ที่จะอ้าปากค้าง ทำไมนางถึงสวยเช่นนี้?
นางสวมชุดผ้าฝ้ายสีฟ้าอ่อนๆ ดูธรรมดามาก ผมยาวดำถูกเกล้าขึ้นอย่างเรียบร้อย บ่งบอกว่านาง
