แม้ว่าซีเหยาจะไม่อยากให้วันนี้มาถึง แต่เวลาก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว วันนี้หลินชวนต้องออกเดินทางแล้ว...
"อาหารแห้ง ข้าเตรียมเอาไว้ในถุงสะพายหลังของท่าน หากว่าหิวขึ้นมาท่านก็หยิบขึ้นมากินได้เลย อย่าปล่อยให้ตัวเองต้องอดอยากเด็ดขาด" ซีเหยาไม่ลืมย้ำเตือนเขาก่อนออกเดินทาง แม่หลินและน้องสามีก็ยืนน้ำตาไหลคอยส่งเขาอยู่ด้านข้าง
"ได้ ข้าจะไม่ปล่อยให้ตนเองหิวเด็ดขาด" เขาจับมือนางกุมเอาไว้แน่น ทั้งคู่มองตากันโดยไม่พูดอะไร ซีเหยารู้ว่าเขาต้องกลับมาอย่างปลอดภัยและกลายเป็นแม่ทัพผู้มีชื่อเสียงเกรียงไกร แต่นางก็ยังอดห่วงไม่ได้ เพราะในสนามรบดาบไม่มีตาเขาอาจจะบาดเจ็บขึ้นมาก็ได้ ไม่รู้ว่ายาที่นางเตรียมให้จะเพียงพอหรือไม่
"เจ้าไม่ต้องกังวลข้าจะต้องมีชีวิตกลับมาอย่างปลอดภัยแน่" เขากอดนางเอาไว้ในอ้อมแขนแน่น จากนั้นก็เดินไปคุกเข่าคำนับให้กับมารดา
แม่หลินก้มตัวพยุงลูกชายให้ลุกขึ้นและอวยพรขอให้เขาปลอดภัย ชายหนุ่ม
