ทางหนูนาเองก็ตกอยู่ในความคิดของตัวเองอีกครั้ง เมื่อจู่ๆปีเตอร์ก็เงียบไป หนูนาหันไปให้ความสนใจที่หน้า MacBook อีกครั้ง และนั่งอ่านตรวจคำผิดนิยายที่เธอได้เขียนไว้เมื่อตอนสายเพื่อเตรียมส่ง ส่วนปีเตอร์ยกจานข้าวผัดปู เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยเดินอ้อมมานั่งเก้าอี้อีกตัวข้างๆหนูนา
“ว้าว!...น่ารักจังเลย” หนูนาร้องออกไปทันทีเมื่อจานข้าวผัดปู ข้าวถูกตกแต่งเป็นรูปตัวปู มีพริกหยวกสีแดงมาทำเป็นปากที่กำลังยิ้ม ส่วนตาของปูปีเตอร์ตกแต่งไว้ที่ข้าวผัดถูกจัดด้วยลูกเกด
“ช่างคิดเสียจริงๆนะ” หนูนาเงยหน้าไปแซวอมยิ้มกับปีเตอร์ เมื่อสบตากับเขาที่มองเธออยู่แล้วแววตาช่างอ่อนโยน เพราะหนูนาดูมีความสุขมากกับสิ่งเล็กๆน้อยที่เขาทำให้
“ห้ามไปทำหน้าแบบนี้ให้ใครเห็นเด็ดขาด” เธอหน้าแดงอีกแล้วเป็นลักษณะที่เกิดขึ้นทุกครั้งเมื่อเธอเขินอาย พูดพร้อมก้มหน้าเข้าไปใกล้มากขึ้นและพูด “หายใจ” ประโยคนี้ของปีเตอร์ ริมฝีปากเขาสั
