“เอ่อ...คะ...คุณตา...ขอบคุณค่ะ” หนูนาตอบรับอย่างดีใจในความเมตตาของท่าน
“เอ่อ!...ผมต้องขอโทษที่ขัดจังหวะครับ คือนีน่าได้เวลาทานยาแล้ว” ประโยคหลังโคลหันไปพูดกับหนูนา เพราะมันเป็นเวลาที่เธอต้องทานยา และมันเป็นยาหลังอาหาร
“นีน่า...หนูก็ได้รับบาดเจ็บจากเหตุการณ์นี้ด้วยสิ...เป็นไงบ้างเจ็บมากมั้ย” ไมเคิลหันไปถามหนูนาแต่หนูนาได้แต่ส่ายหน้าเป็นคำตอบ และมีรอยยิ้มกลับไป เพราะเธอไม่รับรู้ถึงแผลทางกายเลยแม้แต่น้อย ความเจ็บปวดของเธอคือชายที่นอนอยู่บนเตียงคนไข้นั้นมากกว่า
“แต่หนูก็ต้องทานยาให้ตรงเวลา...จะได้หายเร็วๆ...เดี๋ยวหนูเป็นอะไรไป เจ้าหลานชายตัวแสบจะมาว่าฉันได้ ไปทานอะไรสักหน่อยรองท้องและทานยานะ”
“แต่...ว่า...เอ่อ...” หนูนาลังเล เพราะเธอไม่อยากออกห่างปีเตอร์ไปไหนเลย
“ไปกันเถอะ...นีน่าพวกเรารีบไปกินอะไรรองท้องและรีบขึ้นมาหาพีทกัน” คราวนี้เป็นพอลที่เป็นฝ่ายพูด พร้อมเดินเข้ามาใกล้หนูนา ทำท่าจ
