To Save You

Kabanata 2

Nakatulog ba ako? Ba't lambot ng kama?

The softness of the bed sheet makes me sleep more.

But the noise that keeps ringing makes me wake up but I don't want to open my eyes yet, I hugged more the pillows. Tuluyan na akong nakatulog baka guni guni ko lang yong ingay, kasi wala naman kaming anong devices or cellphone

.

The noises came back again but came from different hindi na isang bagay na tumutunog kundi isang bibig ng tao, like people murmuring and whispering, ano? baka ito yung sumisingil sa utang namin.

"Ma-

" Wala si Mama, maagang umalis para sa lalabhanin niya"

Bago pa umusuk ng apoy ang mga gustong sumingil ng utang namin ay inunahan ko na sila. My mother always went our earlier everyday to do her task so that para maaga siyang makauwi o puwede pa siyang maghanap ng ibang trabaho, kaya nakasanayan na namin. 

"Anong pinagsasabi mo Ma'am?"

"Gisingin mo natin si Ma'am , baka mapagalitan tayo ni Sir"

"Ma'am gising na po, tumatawag na Si Sir"

"Ma'am, breakfast na po"

I felt four hands trying to wake me up.

"Rosa, sabi ko yung mama ko wala dito, balik na alng kayo mamayang hapon"

"Ma'am hindi po ako si Rosa, ako po to si Yaya Leng, gumising kana baka magalit na si sir"

h-ha sinong magagalit? sinong Yaya Leng?

Napa bangon ako bigla na baka hindi ako nakatulog sa bahay at napadoad sa ibang bahay.

Dahan dahan kung binuka ang aking mata pero iba yung nakikita ko, instead of the view of the mountain's iba yung nakikikita ko, isang malaking salamin

.

Napaatras ako nang maalala na hindi ito yong bahay namin.

May dalawang babae na nakauniporme na puti, habang may ngiti.

"Salamat Ma'am at gumising kana baka pagalitan tayo ni sir"

Sabi ng isang babaeng may katamtamang.

"Si-sino kayo? saan ako? sinong sir?"

Sabi ko habang tinuturo sila, at naalala ang nangyari kagabi.

Don't tell me na nagkatototoo?

"AYOKO NANG MAGING MAHIRAP! GUSTO KUNG YUMAMAN, MAKAKAPUNTA NG IBA'T IBANG LUGAR, GUSTO KUNG PUMASYAL, GUSTO KO NANG MARAMING PAGKAIN AT KUMAIN NG CHOCOLATE! GUSTO KUNG SUMAKAY NG EROPLANO, GUSTO KUNG MAMUHAY SA ISANG MANSYON, GUSTO KUNG MAKAASAWA NG MARAMING PERA, I WANT TO LIVE MY LIFE NA HINDI NAHIHIRAPAN AT HINDI SALAT SA PERA! GUSTO NG MARAMING KAIBIGAN! GALIT NA GALIT AKO KASI PALAGI NA LANG AKONG UMIIYAK! GALIT NA GALIT AKO! GUSTO KO NA LANG TUMAKBO AT MAGING MASAYA! "

Ito yong sinigaw ko then after that the last star became a falling star.

Thinking about it makes me jump to the bed. Lumabas akong nakapaa, at na excite na naging totoo. Hinabol nila ako pero wala akong pakialam.

" Nagkatotoo! "

Sigaw ko, habang tinatanaw ang paligid.

"Isang mansyon!"

Sigaw ko, ang ganda, maraming palamuti. Tumakbo ako habang tumatawa mag-isa.

Nagkatotoo, I only saw this in the television nor movie but tohching it wuth my bare hands ay parang naiiyak ako sa tuwa.

"Ma'am dahan dahan po! baka mapano ka!"

Sigaw nila pero wala na akong paki, this is crazy.

I excitedly walk in the stairs na muntik na akong madapa at mahulog, perk that doesn't stop me from moving.

This is the first floor, ang engrande may malaking bituwin sa gitna nang lamesa, dito sila kumakain.

I tried to touch yung mga pinggan, even the sofa, lahat. Hindi pa ako nakaupo nangmalambot na sofa, dahil sa amin wala namang ganyan kundi isang matigas na kuwayan lamang at hindi pa pantay.

"Ang ganda! totoo nga, hindi ako nanaginip- aw"

Sabi ko habang napalakas yung sampal ko sa mukha ko.

Umupo ako habang masayang tinignan ang nasa paligid ko madaming pagkain.

Kukuha sana ako ng pagkain ng may kamay na pumigil sa akin.

"Bakit?"

Sabi ko sa isang babaeng mataba naman ngauon na nakaputi, don't tell me sila yung nga katulong? At pag tanaw ko sa kaliwa niyang kamay ay may bitbit na siya.

Is that a first aid kit? sinong may gasgas? 

"Ma'am bakit mo kasi sinampal yung mukha mo, titignan ko baka napano ka" 

Sabi niya na nagpatulala sa akin.

Habang siya ay parang mamatay pag hindi matignan ang aking mukha.

At naalala ko dati, noon nagasaan kami ng nanay ko wala man lang handang tumulong, nagpa ka bingi at bulag. Umiiyak ako habang tumatawag nang ambulansya, si mama may dugo sa ulo habang gasgas sa akin. Pumikit ako dahil ayoko nang bumalik sa ganoon sitwasyon, the driver blamed us sinong tanga eh siya yong hindi sumusunod sa batas ng kalsada.

Nasaan pala yung pamilya ko? 

Bumalik yong sigla ko nang nahagip pabalik yong tingin ko sa pagkain, since tapos naman niya malagyan ng alcohol yong mukha ko ay tumayo na ako at tumakbo sa pagkain.

Naala ko na hiniling ko ding kumain ng chocolate at nilibot ko ang paningin ko if baka may malaki silang ref, meron nga.

Kaya lumakad ako para kumuha ng chocolate, bago ko mabuksan yong ref ay may dalawa namang babae naka pink na pumunta sa gilid ko. 

"Umupo ka na Ma'am, ano gusto mung kainin? cake ba? Nagpabili si Sir nang maraming cake kasi paborito niyo po yon" 

Sabi nila habang binuksan ang malaking ref. 

Sir? Baka si papa na yon, kaya lalong gumagaan ang pakiradam ko habang inaala na baka paparating na sila papa at mama, at ang kapatid ko at namuhay kami nang marangya dahil sa hiling ko, dahil sa lucky charm ng isang huling bituin. 

"Chocolate na lang po, ako nalang, umupo nalang kayo" 

Sabi ko habang hawak ang maraming chocolate sa aking kamay. Pumunta ako sa lames at umupo na doon habang nilantakan ang lahat ng chocolate.

Silang apat ay nakatayo habang tukalang nakatingin sa akin.

Kaya binigyan ko sila nang tig dalawang chocolate.

"Ma'am bawal po"

Sabi nila na parang isang masamang bagay ang pagbibigay.

"Huwag na kayong matakot, ako bahala sa inyo, hala, umupo kayo at samahan niyo akong kumain nito"

Saad ko habang pinapaupo ko sila, yung nga reaction nila ay hindi na maipinta.

walang magagalit kasi mabait yong mga magulang ko.

"Kumain ka muna Ma'am para sasabihin namin kay Sir na kumain kana"

"Sige walang problema, akala niyo mamatay ako na hindi kumakain samantalang dati kahit dalawang araw nga hindi kami kumakain pag wala nang makain" 

Sabi ko pero yong reaksyon nila na parang nababaliw na ako.

Ay iba na pala yong buhay ko, isa na kaming mayaman, marangya sa buhay.

The two women with a white uniform ay tumayo na. 

"Saan kayo?" 

Sabi ko habang yung mukha nila ay nakakunot at naguguluhan. Wala naman kami sa teleserye kung saan bawal makipag usap yong isang ami at kasambahay, wag kayong mag-alala hindi kayo makakaranas nang ganyan, bulong ko sa sarili. 

"Iinitin ko na lang po yong pagkain niyo o gusto mung magluto ako ng bago?" 

"Wag na, iinitin mo na lang at para makakain na tayong lahat"

Umingay ang paligid nang tumunkg ang telepono.

Timakbo ang isang nasa mid 40 habang kinuha yung telepono.

"Yes, po Sir, nagising na po si Ma'am Selena"

Sabi niya habang nagmamadaling pumunta sa akin.

"Ma'am kausapin ka po ni Sir"

Taranta niyang sabi kaya I smiled oara hindi na siya magwoworry, yung papa ko ay napakabait kahit yung tinig niya ay nakabait rin, isang matipunong mahinhin.

"Pa, Ma?"

Sabi ko habang nasa tenga ko na ang telepono.

"What? Selina did you eat your breakfast?"

"Sino to?"

Sabi ko habang nadinig ang isang matipuno pero isang nakakatakot na tinig, he has a rough voice.

Don't tell me ito yong hiling ko na asawa?

"This is your husband Eilam"

Siya nga...