“เมื่อยตัวจังเลยแหะ”
แสงจากดวงอาทิตย์สาดส่องตกกระทบบริเวณดวงตา ปลุกให้หญิงสาวที่นอนคุดคู้อยู่บนเตียงพลิกตัวหนีพลางนิ่วหน้า
ทว่าอึดใจต่อมา คราเทลก็สะดุ้งพร้อมกับลืมตาโพลงด้วยความตกใจ
“เฮ้ย! นี่มันวันรับการทดสอบวันที่สองนี่หว่า!”
ขณะที่ยัยตัวแสบลุกลี้ลุกลนเตรียมพุ่งออกจากเตียง สายตาก็เหลือบไปเห็นผ้าพันแผลที่พันอยู่รอบแขนของตนเองราวกับได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่เจ้าตัวกลับไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดใดๆ จากตำแหน่งนั้น
“อะไรน่ะ” คลาเทลงุนงงเล็กน้อย แต่ก็ค่อยๆ บรรจงแกะผ้าพันแผลออก แต่แล้วเธอก็สับสนยิ่งกว่าเดิมเมื่อพบว่าใต้ผ้าพันแผลที่พันไว้กลับไม่มีบาดแผลเลยสักนิด
“ใครมาเล่นบ้าอะไรตอนเราหลับเนี่ย” คราเทลส่ายหน้าอย่างเซ็งๆ ปกติเธอไม่ใช่คนนอนหลับลึก อีกทั้งประสาทสัมผัสค่อนข้างไวด้วยซ้ำไป /หาได้ยากมากที่เธอจะไม่รู้สึกตัวแบบนี้
แม้เธอจะไม่รู้ แต่เนเธอร์กับโจเซฟต้องรู้
คิดได้ดังนั้น ร่างบางก็เดินเข้าไ
