ฮี้~!!
เสียงร้องของ ‘ม้าที่ถูกลืม’ เพิ่มดีกรีความดังขึ้นหลังจากเห็นหน้าเธอ ดวงตากระจ่างใสของสัตว์สี่เท้ามองค้อนเจ้านายที่เคยทอดทิ้งมันมาแล้วครั้งหนึ่ง ทำเอาหญิงสาวเกิดอาการร้อนตัวขึ้นมานิดหน่อย
“เอาน่า...ก็มารับแล้วนี่ไง!”
ฮี้ๆ!
“ไม่ต้องมามองฉันด้วยสายตาแบบนั้นเลยนะ! เดี๋ยวก็ให้อดข้าวซะหรอก”
เนเธอร์ส่ายหน้าอย่างระอา น้องสาวของเขามีความสามารถถึงขนาดยืนทะเลาะกับม้าได้งั้นเหรอ บ้าไปแล้ว
“คราเทลนี่คุยกับสัตว์ได้ด้วยเหรอ” โจเซฟที่ตามมาด้วยเลิกคิ้วถาม ใช้มือล้วงกระเป๋ากางเกงแล้วยืนพิงเสาด้วยท่าทางมาดเท่ นัยน์ตาสีดำสนิทของเขาจ้องมองร่างบางที่กำลังลูบศีรษะเพื่อปลอบเจ้าม้าแสนงอน มองไปมองมาก็น่าสนใจไปอีกแบบ
“ไม่ใช่ก็ใกล้เคียง” เนเธอร์ถอนหายใจออกมาเล็กน้อย ในขณะที่คราเทลเดินจูงม้าออกจากคอกมาสมทบด้วยสีหน้าเป็นเชิงถามว่า ‘เมื่อกี้คุยอะไรกันอยู่เหรอ’
แต่มีหรือที่พวกเขาจะตอบเธอตามตรงว่า ‘กำลังนิน
