ร่างบางยกมือสองข้างตีแก้มพี่ชายตนเองเบาๆ พอพี่ชายกะพริบตาถี่ เธอก็วางมือลงบนแก้มสากของเขาอีกรอบพร้อมกับออกแรงบีบจนมันยืดออก “ยังไงก็ได้เจอกันที่โรงเรียนอยู่แล้ว!”
คราเทลพูดจบก็รีบปล่อยมือเตรียมจะวิ่งหนี แต่เจ้าพี่ชายตัวดีกลับยืนขึ้นแล้วอ้าแขนรวบเธอเข้าไปกอดไว้ได้ทัน “อื้อ! รู้อยู่แล้ว!”
ร่างสูงโปร่งโยกตัวเขากับเธอไปมา เขาไม่ควรจะเศร้าในเวลาที่น้องสาวกำลังดีใจ ในใจลึกๆ คราเทลน่าจะกังวลมากกว่าเขา เพราะต้องไปเจอกับบรรยากาศและสังคมใหม่ๆ เขาควรจะทำตัวเป็นพี่ชายที่ดี ไม่ทำให้น้องสาวมีเรื่องไม่สบายใจเพิ่มขึ้นมาอีกเรื่อง
ในที่สุดเนเธอร์ส่งยิ้มเจ้าเสน่ห์ออกมาให้เห็น มือใหญ่ยกขึ้นมาขยี้ผมสีน้ำตาลแดงของน้องสาวจนฟูฟ่องเหมือนรังนก
“เอาล่ะ! พวกเราไปฉลองกันเถอะ!!”
เสียงพูดคุยแข่งกันดังมาจากทั้งสองฟากถนน บรรยากาศรอบๆ โรงเรียนฟราเทลเลียสดูครึกครื้นมากกว่าทุกวัน
และครั้งนี้ดูเหมือนว่าเสียงเหล่านั้นจะล
