WGS01: Pregnant By A Mafia

Chapter 5

Miki's POV

"Eomma! Hey, wake up! I'm hungry!"

"Darius, your mom is still sleeping; don't disturb her."

"Shup up, I don't fvcking care! I want my eomma to cook for me, so back off, b***h!"

"But Darius, your mommy will be angry if you wake her up; you know your mommy is tired because of work."

"I don't want you here! Get the hell out of here!"

"Darius, stop shouting; your mom is sleeping. Give your mommy time to rest, even just now, Darius."

"Halmeoni, jwesonghamnida (I'm sorry) hmm, I just want...I miss my mom halmeoni (grandmother). I want her halmeoni. I think she has no time for me anymore. She's always busy."

"Oh, Darius, don't think that; your mommy always loves you."

"Jwesonghamnida Halmeoni, I won't do it again."

"You're so cute, Darius."

"Shut up, you b***h!"

"Aw, ito na mananahimik ka."

"So let's go downstairs. I'll bake a cupcake for you."

"Kasamnida halme." I woke up because of the noise I had heard earlier. I straightened up and opened my eyes.

I opened my eyes and saw my son and my mom looking at me, as well as the guards and our nannies. What's wrong? Why are they all here in my room? Is there a meeting going on?

"Eomma, you're awake!" My son screamed and greeted me with a hug. I just smiled and hugged him back tightly. This kid.

I caressed his hair. I missed my son, the past few days I've always been busy with work. Our company here in the States is about to fall down. Mabuti na lang naagapan ng maaga kung hindi wala na akong aashan at ibubuhay sa anak ko ngayon.

Yeah, we're in the States now. I gave birth to Darius here too. After that terrible incident, I decided to leave that place.

Napaka -walang hiya niya na gawin sa amin 'yon ng anak niya. Bibigwasan ko talaga siya.

Kahit na isang buhok man lang ni Darius ay hinding-hindi ko ipapahawak sa kaniya, kapal din ng mukha niya kung hahayaan ko siya.

"Eomma, are you alright? You're spacing out,"

Nabalik ako sa katinuan nang marinig ang tanong ni Darius. Ngumiti ako at tumango, nilibot ko ang paningin ko, wala paring balak na umalis ang mga guard at yaya namin, parang may inaabangan sila na grasya.

"Stop watching us, stupid! Get out!" I tap my son's head dahil habang tumatagal nagiging mas suplado siya sa mga taong ayaw niya.

Pag may ginagawa siya ay dapat walang mangialam sa kaniya, pag inistorbo mo siya du'n na lalabas ang pagkahawig niya sa ugali ni Demon

Bakit ko ba siya iniisip, hindi na siya parte sa pamilya namin kaya wala na akong oras na isipin pa ang halimaw na 'yun.

My son's face reminding me of him, but instead of regretting it? Nagpapasalamat pa ako. Hindi siguro ako mabubuhay kapag mawala pa itong anak ko.

"Eomma, cook for me!"

"Ne. I cook for you little kiddo." nakangiti kong sabi ko at hinalikan siya sa cheeks. Nakikisabay na lang si Mommy sa ka spoiled ng batang 'to.

"Let's go, eomma, halmeoni, I'm hungry na," after he said it. he ran away.

"Careful, baby!" paalala ko.

Bigla na lang kasi tumakbo na parang exited. Hays.

"Nakakatuwa naman ang anak mo, anak."

"Alam ko 'yon mom." sagot ko at hindi s'ya tinapunan ng tingin.

Galit ako sa magulang ko dahil sa mga pinanggagawa nila sa akin noon.

Hindi basta-bastang magpatawad sa taong labis na nasaktan at ang mas masaklap pa magulang mo pa ang dahilan.

"Anak, I'm sorry for everything, I'm really sorry, please for..."

"Stop, Mom, pag-iisipan ko pa kung mapatawad kita." Sabi ko at tinalikuran siya.

Let me think first, Mom ayokong magpadalos-dalos sa mga desisyon na gagawin ko.

"Eomma, why took you so long?" naka-pout na salubong ni Darius sa akin nang makababa ako galing sa itaas.

"I'm sorry, baby."

"It's okay, Mom. Cook for me, eomma I want si-.n-ni...gan-g,"

Kahit kailan nahihirapan parin siyang magsalta ng tagalog, well lumaki 'yan dito sa US. Ano pa nga ba magagawa namin, meron naman siyang tutor pero hindi rin nagtatagal dahil nahirapan sila sa pagturo sa anak ko.

Merong ngang nagsumbong sa'kin na nahimatay daw ang tutor niya dahil sa pagkalunod sa pool, meron ding may minumulto, at takot sa ipis.

'Yan mga kalokohang 'yan gawa ng anak ko. Ayaw niyang may nagtuturo sa kaniya gusto niyang sanayin ang sarili niya na siya ang gumagawa. Well, iyan talaga ang gusto niya.

Kaya tumigil muna kami sa kaka-hire ng tutor niya.

"You want sinigang?" I asked him.

"Yeah cook for me, eomma!"

"Alright, just sit down and watch and learn." I said.

Sanay kasi si Darius sa mga lutong bahay kaya minsan lang kami lumalabas ng mansyon para kumain. May allergy kasi siya sa ibang pagkain sa labas, at since ayaw ko na madapuhan siya ng sakit, dito na lang kami sa mansyon. But sometimes he wants to go out and wander outside.

***

Several minutes had past natapos ko na.

Sinalin ko na ito sa bowl at amoy na amoy ang asim na amoy nito natatakam tuloy ako.

"Yehey!"

"Ok, let's eat!"

>>fast forward<<

Nang matapos na kaming kumain napagpasyahan namin na pumunta muna sa park para naman maaliw ang anak ko.

Lagi nalang kasi siyang naglalaro, nagsawa na rin siguro kaya gumala sa park.

"Stay here ok? I'll buy you some ice cream," paalala ko. Mabilis naman siyang tumango at umupo sa bench.

Ngumiti ako at pumunta na sa pamilihan ng ice cream.

"What flavor you want, Ma'am?"

"Strawberry and chocolate please." Sagot ko with english accent.

"Here, Ma'am."

"Thanks."

Kinuha ko na 'yung ice cream at tumungo sa bench na inuupan ni Darius pero pagbalik ko nabitawan ko ang hawak ko na ice cream nang makitang wala ito sa bench. Where is my son?!

Bigla akong kinakabahan at nataranta na pinuntahan ang guard. Bumilis ang t***k ng puso ko at parang gusto nang kumala ng luha ko. Natatakot ako dahil nawawala ang anak ko shitt! I need to do something to find my son.

"Ma'am, please calm down,"

"How can I calm down if my son is missing! Tell me!" iritado kong sigaw sa gwardya.

"We will find your son, Ma'am as soon as possible, just stay put and let our team do their job." fine!

WHERE THE HELL ARE YOU SON?

Demon's POV

While I'm driving, I saw a boy sitting in the park while wiping his face. I stop my car and get out of the car. I walk slowly near him.

Maybe this kid is missing, that's why he's crying right now. I want to help him, my instincts said it. I approached him and rubbed his shoulder.

I was shocked to notice that we looked alike. I could not move from where I was standing. Fvck this!

He looks like me.

"Little kiddo are you lost?"

"Leave me alone jerk! I don't talk to stranger!" he shouted and trying to push me away.

I was literally amazed at the behavior he snap out. Little bit like mine, cold tone.

"I'm not a bad person, little kiddo. I'm here to help you." I convinced him.

"How?"

"Let's find your mother." I replied

He looked at me and smiled.

I just smiled. Okay what is that? Did I smile for damn sake?!

"Saan ka iniwan ng Mommy mo kanina?" I started. His forehead wrinkled.

"What? I don't understand you," he replied in a shrill voice so my forehead was slightly raised. He can't understand me.

"Arghh, okay. I..." this kid.

"Park." he answered. I thought he cou...

"You can understand n..."

"Shut the fvck up jerk! Find my eomma!" what the fvck?

"Ok let go inside the park." I said and pulled him.

As soon as we entered the park, we were immediately greeted by anxious guards.

I frowned. What happened to this morons?

"There you are little kiddo, your Mom keep worrying about you, come on lets go," said the guard and took the child next to me.

"Shut up, you moron I can handle myself so back off, c'mon Mr. Lets go to my Mom, I want you to meet my Mo---" before he could finish his words, a woman approached us and quickly kissed the boy next to me. His Mom? I guess.

"Gosh, Darius, I'm so worried about you! Saan ka ba nanggaling?"

"Eomma, I'm sorry, I won't do it again," the child said apologetically. I smiled a bit, this kiddo.

"But, Mom! Meet Mr. Stranger he helped me finding you."

Finding her? First of all I have not done anything.

The woman raised her head slowly, and when she looked at me her eyes widened and she backed away. Fvck! Its Miki! How come huh?

I smirked.

Miki's POV

What the heck? Demon?

Binalot ako ng kaba nang ngumisi siya sa akin. Agad ko namang hinila si Darius papalapit sa'kin na ikinagulat niya.

Huwag ka munang magsuplado ngayon, Darius dahil halimaw ang katapat natin ngayon.

"Eomma, what's wrong?" tanong ni Darius na nakataas ang kilay.

"Nothing, stay at my back," at nilagay ko siya sa likuran ko.

"Miki, is that my son?" tanong niya. Tingnan mo nga naman ang hayop na 'to! Kung makaasta ha!

Kapal din ng mukha niya, matapos niyang pagtangkaan ang buhay namin may mukha pa siyang ipapakita? Aba loko 'to ah?

"No! He's not your son, Demon, matagal nang patay ang anak ko." sagot ko at panay lunok ng laway. Damn it!

"Liar!"

"I'm telling the truth! So stop asking! Aalis na kami." singal ko at hinila si Darius, 'saka aalis sana nang hilahin niya si Darius kaya napahiwalay ako sa kanya. Tangina talagang Demonyong ito ah. Makapal na nga ang mukha, tarantado pa.

Hinarap ko siya at galit na tinitigan ang pagmumukha niya.

"Let go of him!" Sigaw ko at aabutin sana ang anak ko nang itago niya ito sa likod niya para hindi ko maabot.

Tiningnan ko siya sa mata at nagsisisi ako nagkasalubong ang mata namin. Galit at pagkadismaya ang nakikita ko sa mata niya, wala akong pake kung galit man siya, basta kukunin ko ang anak ko. Wala siyang karapatan.

"Tell me the truth, Miki, is he my son? Answer it, woman!" and now he is mad.

"I said he's not your son! So please, Demon let us go."

"I know you are not telling the truth, Miki, I can see it in your eyes that you are lying. How come? This kid is really looks like me, his eyes, even his face is really looks like mine. Is that a coincidence?"

Ano aamin na ba ako? No, hindi pwede, malaki ang kasalanan niya noon kaya huwag mong sabihin...pero pano kung...

Arghhh ayokong mawala ang anak ko sa mga bintang niya na sigurado siya na anak niya si Darius. Sasabihin ko na ba? Selfish na kung selfish. Ayaw kong malaman niya.

"What now? Ano na naman ang plano mo, Demon? Kapag ba sinabi kong anak mo siya magbabago ba ang nakaraan na gusto mo kaming ipapatay noon? Gusto mo kaming patayin!" Kinuyom ko ang kamao ko.

"Anak ko siya at may karapatan ako."

I want to kill him right now. How dare him claim my son as his.

"Shut up! Hindi ko na kailangan marinig 'yang mga pakulo mo, Demon! Let go of son and we will both live peacefully!"

"Are you two fighting?" Napatigil ako sa pagsasalita nang sumulpot sa harapan namin si Darius na kunot ang noo, dahil siguro sa gamit naming lenggwahe.

"Nah." sagot ko at this time naagaw ko siya at binuhat. Aalis kami at uuwi.

"Eomma, I'm sleepy now, let's go home."

"Ne. Let's go home, baby." sagot ko at hinalikan ang noo ni Darius. Binuhat ko na rin 'yung laruan niya at akmang tatalikod na sana nang...

"No. I'm coming with you."

Demon, Huwag kang epal please kahit ngayon lang. Sarap kutusan.

My son's yawned

"Daddy, lets go home!" tila gumuho ang mundo ko pero hindi ko pinahalata.

"Ihahatid ko na kayo," presenta niya pero tinaasan ko lang siya ng kilay at liliko na sana nang hilahin niya 'ko papuntang kotse niya.

Shit!

"Bitawan mo nga ako!" inis na sigaw ko.

"Bibitawan kita. Hope in." he commanded.

"Ayoko!" I hissed.

"Don't make me mad again, Miki, papasok ka ba or hihilahin kita papasok?" malamig na tanong niya.

Tsk! Wala na akong nagawa kaya pumasok ak-- I mean pinahiga ko sa backseat si Darius at ako umupo sa harapan bwesit!

Kaka letche, huwag niya lang talagang agawin sa akin ang anak ko kundi magkakamatayan kami.

"Oh may napala ka ba sa pagiging mafia king mo?" bigla na lang lumabas sa bibig ko. Letche.

"Well yeah," walang pag-alinlangan na sagot niya.

Tingnan mo ang gagong 'to.

"Edi ikaw na! Bakit ka andito ah?" tanong ko na may halong digusto.

"Chasing you," sagot niya.

"Are you kidding me? Akala ko ba hindi ka pa ready sa mga ganito ah? Huwag mong gamitin ang anak ko sa plano mo! Hindi ako papayag sa gagawin mo."

"Wala akong balak na gamitin ang anak ko sa mga ginagawa ko noon, anak ko siya at hindi ko gagawin 'yun sa kanya. ULIT."

Teach me how to kill this man in front of me.

"Jerk."

"I'm ready to take care of our son now."

"Seriously? At sa tingin mo ibibigay ko sa'yo ang anak ko? No way!" mabilis na sagot ko.

"Magkita tayo sa korte kung 'yan ang gusto mo." he answered.

What the fvck!

"No!" matigas kong sigaw na ikinatigil nang pag-andar ng kotse niya.

Sinamaan niya ko ng tingin na dapat hindi na ako tumingin sa blue eyes niya. Edi siya na may blue eyes.

"Kung ayaw mong sa korte tayo mag laban? Then both of you will be coming with me and stay at my house. As simple as that."

"What!" gulat na sigaw ko.

"Ano ayaw mo? Sa korte tayo." sabi niya.

"What the heck, Demon? Wag mong ilayo sa akin ang anak ko!"

"Kung ayaw mong mawalay sa'yo ang anak mo, tumira kayo sa akin."

Do I have a choice?

Hindi ako nakasagot agad kasi wala na akong masasagot pa sa sinabi niya. Bakit interesado na siya ngayon? Kailangan niya pa talagang ilayo sa akin ang anak ko? Damn this man, hindi ako papayag, mahal ko si Darius at buhay ko na siya ayokong mawala siya sa piling ko.

Let me think first

***