ตุบ! ตุบ! สองมือตกลงข้างลำตัว อาการดิ้นรนพยายามตะเกียกตะกายค่อยๆ สงบลงและหยุดนิ่งไปในที่สุดเมื่อลมหายใจของมันหลุดลอยออกจากร่าง
ครั้นสิ่งมีชีวิตที่อยู่ด้านหลังไร้สิ้นการตอบสนองใดๆ เช่นนั้น สองมือที่ออกแรงดึงสายแส้ดังกล่าวปล่อยลงทันใด พร้อมยกมือทั้งสองข้างขึ้นมาดูเมื่อรู้สึกเจ็บที่ฝ่ามือดังกล่าว
สายแส้บาดลึกเข้าไปในฝ่ามือนุ่มนิ่มคู่นั้นจนทำให้เกิดบาดแผล เต็มไปด้วยโลหิตแดงฉาน จางเย่วฉินซึ่งอยู่ในร่างของจ้าวมี่อิงถึงกับส่ายหน้าไปมาทันทีเมื่อเห็นเช่นนั้น
“เพียงแค่ออกแรงน้อยนิดมือนี้กลับแตกยับเต็มไปด้วยโลหิตถึงเพียงนี้เชียวเหรอ” แม่ทัพหนุ่มเอ่ยออกมาด้วยความไม่เข้าใจ แต่แล้วกลับต้องตาเหลือกลานขึ้นมาทันที รีบวิ่งออกจากห้องขังตรงดิ่งไปที่ห้องฝั่งตรงกันข้ามอย่างรวดเร็ว
“นางมารน้อย!” จางเย่วฉินร้องเรียกจ้าวมี่อิง ก่อนจะหยุดยืนมองโซ่ตรวนที่ใช้คล้องอยู่หน้าประตูมีแม่กุญแจขนาดใหญ่ในยุคสมัยนั้นคล้องเ
