หลังจากกลับมาถึงที่พักและอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยชายหนุ่มก็พาเธอมาซื้อของฝากตามสัญญา รถของทวิชแล่นมาจอดที่ลานจอดรถหน้าตลาดขายของฝากขึ้นชื่อของกระบี่ ทวิชปลดเข็มขัดนิรภัยกำลังจะลงจากรถ ทว่าป่านฝันยังนั่งนิ่งอยู่เหมือนเดิม
ชายหนุ่มยิ้มร้าย ค่อยๆ โน้มตัวไปข้างๆ หูของเธอและบอก “ถึงแล้วครับ คุณนาย”
จังหวะที่หญิงสาวหันมา แก้มของเธอก็ชนจมูกโด่งของเขาอย่างจัง คนจงใจยิ้มให้หญิงสาวอย่างอารมณ์ดี พอเขาเห็นเธออายเขาก็ยิ่งอยากแกล้ง
“อุ้ย! มีคนเอียงแก้มให้หอม” ชายหนุ่มบอกหน้าตาย
เมื่อเห็นใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มกับความเจ้าเล่ห์ของเขา หญิงสาวยิ่งเดือดหนัก เธอคิดผิดถนัด ไม่น่าทำตัวเหนียมอายให้เขาได้แกล้งเลยจริงๆ
“เจ้าเล่ห์ไม่มีใครเกิน”
“ถ้ามีใครเจ้าเล่ห์เกินกว่าผม ได้จูบและได้หอมแก้มคุณ คุณรีบบอกผมเลยนะ” เขาบอกหน้าตาย
หญิงสาวได้แต่เข่นเขี้ยวและย้ำบอกตัวเองอยู่ในใจ ‘เขาก็แค่คนที่
ผ่านมาในเวลาที่ใจเ
