“พี่ปุญญ์หายไปไหน ทำไมติดต่อไม่ได้เลยคะ”
สุภัคสรณ์บ่นเมื่อเข้ามานั่งอยู่ในห้องทำงานของนาวินเรียบร้อยแล้ว หลังจากที่อีกฝ่ายเรียกให้เธอเข้ามาพบ นาวินเอนตัวพิงเบาะก่อนถาม
“นี่รู้ไหม ว่าพี่ปุญญ์กลับไปเป่าถ่านกับเด็กเก่าที่ชื่อพิชชาอรน่ะ”
“ได้ยังไงกัน”
“ผมก็ไม่รู้ว่าเป็นไปได้ยังไง แต่อย่าให้พี่ปุญญ์ได้ใกล้ชิดกับยายนั่นเด็ดขาด หากพี่ปุญญ์จำเรื่องพวกนั้นได้ ผมกับพี่ชายของคุณได้เข้าไปนอนในตารางแน่ลูกศร”
ว่าจบนาวินหมุนเก้าอี้ไปมองยังวิวเบื้องนอกของกระจกใสด้วยสายตามาดร้าย เขาให้คนตามสืบจนรู้มาแล้วว่าปุญญ์กลับไปที่บ้านบนเกาะกับพิชชาอร
หากความทรงจำของปุญญ์กลับคืนมาได้ เขาต้องไม่รอดแน่ๆ
“คุณพาคุณป้าอัมพรไปที่บ้านบนเกาะแล้วแสดงบทเมียหลวงให้พิชชาอรไปจากพี่ปุญญ์เสียสิ ทำได้ไหมลูกศร”
สุภัคสรณ์แอบเบือนสายตามองอีกทางอย่างเซ็งๆ เธอเบื
