Chapter 32 Part two
Zhannia
PAGKALAPAG ng eroplano sa NAIA, unti–unti nang nagsimula ang paglabas ng mga pasahero. Tahimik lang akong nakaupo habang pinapanood kong nagmamadaling tumayo si Khail. Kinuha niya ang kanyang hand–carry mula sa overhead bin, at gaya ng inaasahan, ni hindi siya lumingon sa akin.
Pinilit kong huwag magpakita ng reaksiyon, pero sa loob–loob ko, para na akong sasabog sa bigat ng aking dibdib. Mabilis siyang lumabas sa pinto, tila ba may hinahabol—o mas tamang sabihin, gusto niyang umiwas sa akin.
Mabilis akong tumayo at sinubukang habulin si Khail, kahit patuloy siyang lumalayo. Tinawag ko siya, hiniling na sana kahit saglit, lumingon siya. Pero wala. Ni isang sulyap ay hindi niya ako binigyan.
Naunang bumaba si Khail, at naiwan akong nag-iisa sa gitna ng nagma
