Chapter 52
Zhannia
I BREATH IN AND BREATH OUT.
Bilang pangpakalma ko sa aking sarili bago ako pumasok sa loob ng restaurant. This is it.
Pagpasok ko ramdam ko, agad ang bigat ng mga mata ng mga tao sa paligid. Hindi ito dahil kilala nila ako—sa restaurant na ito, pinili ko ang restaurant na walang masyadong nakakilala sa amin. Sadyang ganoon lang ang epekto ng pag–entrada ko siguro dahil sa suot kong—Black dress.
Black, hindi dahil elegante at formal, kundi dahil sa bawat pagkakataon na nawala ang sarili ko sa kalungkutan at sakit, ito ang kulay na nagpapaalala sa akin na kahit may dilim, may lakas sa gitna nito. Today, simbolo ng pagtatapos, ay hindi nangangahulugang kahinaan. Ito ang araw na muling tatayo ako.
Ang bawat hakbang ko ay puno ng determinasyon, ang bawat kilos ay nagpap
