LIZAH AGUILAR
“Do I have to read a bedtime story again?” Dalawang beses ko s’yang inilingan. Marahas s’yang pumakawala ng malalim na hininga at umupo. Akala ko nga tatayo na s’ya at gagapang sa kama ko pero hindi na gumalaw. Pinagmamasdan lang n’ya ako.
“Tumabi ka na kasi sa ‘kin.”
“Ngayon lang kita tututulan.” Pinangiti n’ya ako. Kung likas na bastos ang taong ‘to, sana pinipilit n’ya akong tabi kami matulog pero wala akong narinig na gan’yan sa kan’ya.
Kahit nangaasar s’ya araw-araw na parang pinapaalala n’ya sa ‘kin ‘yong reward pero, hanggang salita lang s’ya. “Matulog ka na. Wala ako sa mood makipagbiruan ngayon,” seryosong saway n’ya sa ‘kin. Mukhang nahalata n’yang pinipikon ko s’ya.
“Asarin mo lang ako kapag lasing, ‘wag lang ‘pag libog.” At bumitiw pa nga ng kapaki-pakina
