LIZAH AGUILAR
SUNOD-SUNOD ang pag-ugong ng matitigas na ubo ni Ryūjin sa bawat sulok ng kuwarto. Dinapot ko agad ang table napkins na naka-lapag lang sa tray table. Naiintindihan ko naman kung bakit s’ya nabilaukan dahil ako ‘yong tipo ng babae na ba sta sèx ang paguusapan, pass kaagad ako riyan. Inabot ko sa kan’ya ‘yong kinuha ko. Inagaw ko na muna sa kan’ya ang kapit na baso at binalik sa tray table.
Habang nauubo pa rin, pinupunasan n’ya ang kan’yang ilong at suminga ng maka-ilang beses. “W-What the hèll are you talking about, Lizah?! Why all of—“ He coughed. “…the sudden?!” Namumula tuloy ang mga mata ni Ryujin sa kakaubo. “Please don’t joke with me like that. Hindi magandang biro ang sinabi mo. Ayaw kong ma-scam.”
Hindi muna ako nag-salita. Ilang segundo akong natahimik. “See?
