Naramdaman kong dahan-dahang lumubog ang kutson nang umupo s’ya sa gilid ng kama. Sinabayan n’ya pa ng isang malalim na buntong hininga. “Kung ano man ang sinabi ng matandang ‘yon, ‘wag sana maging dahilan para mag-away tayo. Papanindigan ko kung ano itong nararamdaman ko sa ‘yo.”
“Sarili mo lang ang iniisip mo ngayon, Ryujin. Kahit anong gawin natin, hindi tayo compatible sa isa’t isa. Kung magpapakulong ka ulit dito, sana inisip mo ang mga consequences at baka patayin ka na lang nila kung gagawin mo ‘yon. Huwag mo nang pilitin dahil parehas nating alam na hindi tayo p’wede.”
“Lizah, ikaw lang nagsasabi n’yan—“
“Stop being selfish and leave me alone.”
“NO!” Biglang umugong ang malakas n’yang sigaw sa buong sulok ng kuwarto ko. Naririnig ko pang nanginginig na ang kan’yang pinapakawal
