เช้าวันใหม่_
"หื้ม...คิดจะหายไปง่ายๆแบบนี้อ่ะนะ?" ร่างบางบนเตียงกว้างรีบดีดตัวลุกขึ้นอย่างใจหาย เธอไม่พบเจ้าของห้องฃ เขาคงเดินทางไกลเหมือนอย่างที่คุยไว้
เมื่อคืนเซนโซ่ยอมให้เธอนอนกอด ส่วนตัวเขาก็หลับไปพร้อมกันแต่ทำไมถึงไม่ปลุกเพื่อจะลาบ้าง
"แล้วเราจะไปคาดหวังกับคนไร้หัวใจทำไมเนี้ย!" พอคิดได้บลายธ์รีบกลับไปที่ห้องตัวเองทันที จัดแจงแต่งตัวพร้อมไปเรียนโดยมีรูทคอยดูแล
อีกด้านนึง
เมื่อรถยนต์คันหรูแล่นจอดหน้าตึกสูง ที่เบื้องหน้าปิดบังเป็นห้างสรรพสินค้า แต่ทว่าข้างในชั้นใต้ดินคือแลปห้องวิจัยขนาดใหญ่ คุมเข้มด้วยบอดี้การ์ดแฝงตัวหลายร้อยชีวิต
"รอบนี้มึงถึงขั้นต้องลากกูมาด้วยทำไมว่ะ" พาเรนนึกบ่นอย่างเจ็บใจ ไม่คิดว่าการเผลอหลับในผับ จะโดนลูกพี่ลูกน้องลักพาตัว มาโผล่อีกที่คืออเมริกาแดนไกล
"มึงเป็นหมาไง เผลอแล้วชอบออกนอกกรง" เซนโซ่ว่าให้ ดีดนิ้วสั่งลูกน้องใส่รหัสผ่านประตู ซึ่งจะมีทั้งหมดสามข
