24. อย่ามาร้อง

1024 Words

ห้างสรรพสินค้า "เมื่อเช้าพี่โทรบอกไอเซนโซ่ มันยังชมเลยว่าดูแลเราดี" พาเรนพูดปดยกใหญ่ เรียกให้นักศึกษาสาวเชื่อมั่น ถึงการบังคับที่เขาพาเธอมา "จริง?" คิ้วสวยสีน้ำตาลขมวดยุ่ง คนทางไกลจะอยากรับรู้เรื่องของเธอทำไม "พี่จะหลอกเราทำไมล่ะ ไม่เชื่อก็โทรหามันสิ" ร่างสูงเดินพามายังโซนร้านอาหารนานาชาติ ปล่อยพวกบอดี้การ์ดเดินรั้งท้าย เพิ่มความเป็นส่วนตัว ระหว่างนั้นรอบกายมีแต่คนรู้จักชื่อเสียง บางคนส่งเสียงทักทายแต่ไร้การตอบกลับ "ไม่เป็นไรหรอกค่ะ บลายธ์แค่สงสัยว่าคนอย่างพี่เซนโซ่อยากรู้เรื่องบลายธ์ทำไม" "ไม่ต้องสงสัยหรอก มาสั่งอาหารกินให้อิ่มเถอะ กลับไปจะได้นอนอ่านหนังสือ" "...รู้กระทั่งกิจวัตรประจำวัน?" เขารู้ลึกได้ยังไงหรือเซนโซ่จะบอกจริงๆ "ร้านนี้ขึ้นชื่อพวกพาสต้า เราลองสั่งดูไหมล่ะ" พาเรนแสดงความเป็นสุภาพบุรุษ จับเลื่อนเก้าอี้เอาใจนักศึกษาสาว แล้วตัวเองถึงนั่งลงฝั่งตรงข้าม "ขอบคุณนะ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD