ผมก็ได้แต่ขำพ่อกับแม่ของผมเพราะท่านทั้งสองมักจะคุยกันแบบนี้เสมอแม่ชอบเอาเรื่องเก่าของพ่อมาพูดเหมือนเป็นสีสันของบ้านเรานั่นแหละครับ พ่อของผมน่ะวีรกรรมเยอะมากเล่า 3 วันก็ยังไม่หมดหรอกหึหึ..
หลังจากที่พ่อกับแม่ของผมหายไปแล้วผมก็นั่งคิดอะไรเพลินๆ อยู่บนโซฟาตัวใหญ่
"คุณหนูจะรับอาหารค่ำเลยไหมคะ"
"ผมโตแล้วครับป้านางบอกให้เลิกเรียกคุณหนูก็ไม่เคยฟังกันเลย"
"โธ่ถึงโตขนาดไหนก็ยังเด็กในสายตาของป้าอยู่ดีแหละค่ะ"
"ป้าครับผมถามอะไรหน่อยสิขนมลูกชุบที่ป้าชอบทำให้ผมทานป้ามีสูตรไหมครับ"
"มีสิคะของป้าเนี่ยเป็นสูตรชาววังแท้ๆ เลยนะคะไม่มีใครทำอร่อยเท่าแน่นอน" ป้าแกพูดแบบมั่นใจมากๆ
"แต่วันนี้ผมได้ไปกินมาที่นึง รสชาติเหมือนกันยังกับป้าไปทำเองงั้นแหละ"
"จริงเหรอคะแต่ป้าไม่เคยให้สูตรใครเลยนะคะ"
"จริงสิครับผมยังแปลกใจ เพราะปกติผมไปกินที่ไหนแม้แต่ร้านอาหารดังๆ หรือโรมแรมห้าดาวยังไม่เหมือนเลย"
"นั่นสิคะว่าแ
