ยัยตัวป่วน..สุดที่รัก

บทที่ 3 พบเจอ

ตอนนี้มันร้องเพลงไปด้วย ร้องให้ไปด้วย เฮ่อ..ผมจะบ้าตาย มันหันมามองพวกผม มันเดินมาหาไอ้บอล แล้วมันก็จูบปากไอ้บอล

"หนูจ๋ากลับมาหาพี่แล้วหรอจุ๊บๆ"

"เชี่..ยเอ้ยยมึงทำไรไอ้ลีโอ กูไม่ใช่อิหนูของมึงนะโว้ยออกไปกูขนลุก.."

"หนูไม่รักพี่หรอคะ..ฮึก..ฮือ..หนูหนีพี่ไปทำไม" และแล้วมันก็สลบคาตี.นไอ้บอลไปในที่สุด...

เฮ่อ..ทั้งสองถอนหายใจออกมาพร้อมกันอย่างโล่งอกที่เพื่อนตัวดีสิ้นฤทธิ์สักทีได้เวลาแบกมันกลับห้องละ

"มึงจะไปหาอิหนูของมึงป่ะ"

"ไปดิกูนัดไว้แล้ว"

"เออ..มึงเอาตังค์ไปให้เด็กกูกับไอ้ลีโอด้วย บอกว่ากูไม่ว่างแล้ว" เมื่อตกลงกันเสร็จก็แยกย้ายกัน

ผมพาไอ้เพื่อนตัวดีกลับมาที่คอนโด ให้บอดี้การ์ดสองคนข้างล่างช่วยกันแบกมันขึ้นมา ลำพังผมแบกมันไม่ไหวหรอก ตัวยั่งกะยักษ์ ผมส่งมันเสร็จ ก็กลับห้องของตัวเองทิ้งมันไว้บนเตียงแบบนั้นแหละ

เพราะมันผมเลยไม่ได้ปลดปล่อย เอาวะมือตัวเองนี่แหละดีที่สุด แล้วผมก็หลับสนิทตลอดคืน

เช้าวันต่อมาผมแต่งตัวเรียบร้อย พร้อมเข้าบริษัท วันนี้ผมใส่สูทผูกไท คือเปลี่ยนลุกไปเลย ผมกำลังยืนรอลิฟท์อยู่ วันนี้ลิฟท์ขึ้นไปชั้นที่ 20 แล้วลงมาเมื่อลิฟท์เปิดออก

ผมมองผู้หญิงตรงหน้า ด้วยความตกตะลึง สายตาของเราสบประสานกันแบบพอดิบพอดี ผมยืนนิ่งค้างอยู่เนิ่นนาน

วันนี้ฉันต้องเข้าบริษัทกับคุณพ่อ พ่อบอกว่าจะพาฉันไปพบกับเจ้าของห้างที่เราเป็นหุ้นส่วนอยู่ ฉันก็ต้องแต่งตัวให้เรียบร้อย ในลุกผู้บริหารสาวสวยชุดเดรสกระโปรงสายเดี่ยวรัดรูปสีชมพูพอดีเข่า

สวมเสื้อสูทสีขาวทับอีกที ฉันแต่งหน้าอ่อนๆ เกล้าผมขึ้นครึ่งนึง ปล่อยที่เหลือให้สยายไปกลางหลังตามความยาว

เมื่อสำรวจตัวเองเสร็จเรียบร้อย หยิบกระเป๋าชาแนลรุ่นใหม่ล่าสุดที่ใส่ของครบขึ้นมาสะพายข้าง เดินไปสวมรองเท้าส้นสูง 3 นิ้วแล้วก็เดินออกจากห้องตรงไปที่ลิฟท์เมื่อถึงชั้นที่ 19 ก็หยุดซึ่งเมื่อประตูเปิดออกฉันก็ตกตะลึงเลยสิ ต่างคนต่างตกอยู่ในภวังค์ แต่ฉันตั้งสติได้ก่อน

"อะ..เอ่อ..จะเข้ามั๊ยคะ"

ผมได้สติเมื่อได้ยินเสียงหวานใสเอ่ยถาม ผมก้าวเข้าลิฟท์โดยที่ไม่ได้พูดอะไร เธอก็เงียบต่างคนต่างเงียบจนมา ถึงชั้นล่างสุด แล้วก็แยกย้ายกันไป

เมื่อฉันเข้ามานั่งในรถ ตึก..ตัก...ตัก..ยัยวี่เอ้ยเป็นบ้าอะไรใจเต้นแรงชะมัด ถามว่าผู้ชายหล่อไม่เคยเจอหรอเจอเยอะแยะค่ะ แต่ไม่เคยมีความรู้สึกนี้มาก่อน ประหม่าแบบหาเสียงตัวเองเกือบไม่เจอ

คืออาการอะไรกันตกหลุมรักงั้นหรอ บ้าน่ายัยวี่ไม่ๆ ต้องไม่ใช่แบบนั้น เลิกคิดเพ้อเจ้อแล้วไปหาคุณพ่อคุณแม่ได้แล้ว

ทางด้านหนุ่มหล่อ ที่ผมไม่ได้พูดอะไรเพราะผมรู้สึกประหม่าอย่างบอกไม่ถูกเลย ใจเต้นระรัวเหมือนกลองชุด คือในคลิปว่าสวยแเล้ว แต่ตัวจริงคือสวยแบบไม่ต้องพูดอ่ะครับ พูดไม่ออก สวยแบบน่ารักสมวัย ว่าแล้วก็ไปหาคุณพ่อดีกว่าเดี๋ยวสาย

รถสปอร์ตสุดหรูเล่นเข้ามาจอดในที่จอด สุดวีไอพี ภายในบริษัท VTL จำกัด หนึ่งหนุ่มใหญ่วัยสี่สิบปลายแต่ยังดูเหมือนสามสิบปลาย กับอีกหนึ่งสาวที่ดูคราวลูกเดินเข้ามาพร้อมกัน แถมควงแขนกันมาอีกต่างหาก

พนักงานภายในบริษัทต่างจ้องมองเพราะ คนส่วนใหญ่นั้นรู้จักหนุ่มใหญ่กันเป็นอย่างดีในฐานะหุ้นส่วน แต่อีกหนึ่งสาวสวยนี่สิไม่มีใครรู้จักว่าเธอเป็นใคร พนักงานต่างก็ซุบซิบกันยกใหญ่

แต่เพียงแค่หนุ่มใหญ่หันไปมองนั้น พนักงานทุกคนก็รีบหุบปากโดยเร็ว เพราะเกรงว่าจะไม่มีชีวิตอยู่น่ะสิ ใครๆ ต่างก็รู้ดีว่าคุณพงศ์พัฒน์มีอำนาจมากแค่ไหน

พอขึ้นมาถึงชั้นผู้บริหาร เลขาคนสวยก็เดินนำทั้งสองไปยังห้องประชุม

"เชิญค่ะท่าน"

แอดด..เมื่อประตูเปิดออกทั้งสองควงแขนกันเข้ามา และทุกสายตาภายในห้องต่างจับจ้องมายังทั้งสองด้วยความสงสัย เพราะปกติคุณพัฒน์จะมากับผู้ติดตามเท่านั้น วันนี้ไม่มีผู้ติดตามแต่ดันมีสาวสวยเคียงข้างกายแทน

"นี่ผมมาสายหรือเปล่าคุณชล"

"ไม่หรอกครับคุณพัฒน์ พวกผมเข้ามาก่อนเวลาเอ่อ..แล้วนี่"

"อ้อนี่ลูกสาวของผมชื่อวีวี่ แล้วนี่คุณชลเจ้าของบริษัท"

"สวัสดีค่ะคุณลุง" เธอไหว้อย่างสวยงาม

"สวัสดีจ่ะหลาน" เมื่อทักทายกันเสร็จสรรพ ก็นั่งประจำที่ของตัวเอง

การประชุมก็เริ่มขึ้นแต่ละฝ่ายต่างนำเสนอผลงานและปัญหา เวลาล่วงเลยมาเกือบบ่าย การประชุมก็สิ้นสุดลง ทุกฝ่ายต่างแยกย้ายกันออกไป

"งั้นผมขอเชิญคุณพัฒน์กับหนูวีวี่ไปทานข้าวมือกลางวันด้วยกันนะครับ ผมจองร้านไว้แล้ว"

"คุณเล่นพูดแบบนี้ ผมจะปฏิเสธยังไงล่ะครับ คุณมันร้ายคุณชล "

" ฮ่า ฮ่า ฮ่าไปกันครับ "

ทั้งสองเดินนำหน้า ปล่อยให้สองหนุ่มสาวเดินตามไป

เมื่อมาถึงร้านอาหาร คุณชลก็พาทุกคนเดินตรงมาห้องวีไอพี ที่จัดเตรียมอาหารหลายอย่างไว้แล้ว

"เชิญคุณพัฒน์กับหนูวี่วี่ตามสบายเลยนะครับ"

"ขอบคุณค่ะคุณลุง" เสียงหวานใสเอ่ยขอบคุณเจ้าของบริษัทใหญ่

"ไม่ต้องมากพิธีหรอกหนูวีวี่ คนกันเองทั้งนั้น พ่อหนูเป็นหุ้นส่วนใหญ่ลุงก็ต้องต้อนรับเป็นพิเศษ ใช่มั๊ยครับคุณพัฒน์"

"ไม่ต้องขนาดนั้นหรอกครับ ธรรมดาก็พอผมไม่ใช่คนเรื่องมาก"

"อ้อ..จริงสิผมยังไม่ได้แนะนำลูกชายของผมให้หนูวีวี่รู้จักเลย นี่เจ้านนท์ลูกชายของลุงเอง เรียนอยู่มหาลัย DD คณะบริหารเอกภาษาปีสี่"

"สวัสดีคะพี่นนท์ยินดีที่ได้รู้จัก" ฉันแสร้งทำเป็นว่าเราพึ่งรู้จักกัน

"ครับ.."

ฉันก็เหวอสิคะ พูดมาได้คำเดียว..

" เรียนมหาลัยเดียวกันคณะเดียวกันเลยครับวีวี่อยู่ปีสามเอกการจัดการ"

"จริงเหรอครับช่างบังเอิญเสียจริง" แล้วทั้งสองก็หัวเราะพร้อมกัน สองหนุ่มสาวได้แต่นั่งจ้องหน้ากัน โดยที่ไม่มีใครพูดอะไรออกมา..

" ทานข้าวกันดีกว่าครับเดี๋ยวอาหารจะเย็นหมด" จากนั้นก็นั่งทานไปคุยไปจนอิ่ม มีอยู่คนเดียวมั้ง นั่งนิ่งเป็นหินเห็นแล้วอยากข่วนหน้าซะจริง..

"หนูจะกลับคอนโดเลยไหม"

"กลับเลยค่ะคุณพ่อ"

"งั้นให้เจ้านนท์ไปส่งไหมหนูวีวี่พักอยู่ที่ไหนล่ะ"

"คอนโด FF ค่ะ"

"อ้าวตานนท์ก็พักที่นั่น โลกกลมจังเลยนะหลาน งั้นไปกับตานนท์เลยละกัน"

"อาฝากน้องด้วยนะตานนนท์ "

" ครับอา "

" งั้นพ่อกับอาไปก่อน เรามีเรื่องต้องทำต่ออีกนิดหน่อย "

"แต่คุณพะ "

" เอาน่าไปกับพี่เขาแหละดีแล้ว ทางเดียวกันไปด้วยกัน "

ฉันยังพูดไม่ทันจบพ่อก็พูดขึ้นมา ซะก่อนฉันเลยทำหน้ายู่ส่งกลับไปให้ท่าน

"เชิญครับ"

เป็นเสียงของพี่นนท์ที่ทำท่าผายมือให้ฉันขึ้นรถ ฉันได้แต่ทำท่าขัดใจแล้วเดินขึ้นรถไปแต่โดยดี

ผมได้แต่ส่ายหัวให้น้องดูแล้วจะร้ายใช่ย่อย หึหึ ผมคงเจอคู่ปรับเข้าแล้วจริงๆ เมื่อรถเล่นมาถึงคอนโด เธอก็เปิดประตูลงไปโดยที่ไม่รอผมเลย ยังไงเธอก็หนีพี่ไม่พ้นหรอกวีวี่ เราต้องเจอกันทุกวันแน่ ผมยกยิ้มมุมปากแบบคนสบายใจ..

ฉันนี่อยากจะกรี๊ดให้กับความเห็นดีเห็นงามของคุณพ่อ นี่ลูกสาวคนเดียวเลยนะ ควรจะหวงบ้างแต่นี่อะไรสักนิดก็ไม่มี

หึ..ที่ให้ฉันไปวันนี้คงอยากให้ฉันไปเจอกับพี่นนท์สินะ..ทีกับผู้ชายคนอื่นที่เคยเข้าหาฉัน พ่อก็กันออกไปซะหมด ทีกับคนนี้แทบจะถวายตัวให้ สงสัยจะเลือกได้ถูกคนด้วยสินะ ฉันได้แต่คิดในใจ..

ฉันอาบน้ำเสร็จ ก็นั่งดูซี่ย์รี่ให้เต็มปอดเพราะว่าวันนี้ 2 ทุ่มฉันมีนัดกับเดอะแก๊งค่าา ที่ผับหรูผับดังวันนี้เป็นวันเกิดของน้ำเงี้ยวสาวสองสวยสุดในกลุ่ม พวกฉันเตรียมเซอร์ไพรส์ให้นางชุดใหญ่เลยล่ะ..

เมื่อไกล้ถึงเวลานัดเราทุกคนก็มารวม ตัวกันที่คอนโดของข้าวตัง เพื่อที่จะไปรับน้ำเงี้ยวพร้อมกัน ที่จริงวันนี้น้ำเงี้ยวมันชวนพวกฉันไปเที่ยวนั่นแหละ แต่เรารวมหัวกันบอกนางว่าไม่ว่าง ทำประมาณว่าลืมวันเกิดนาง นางก็เลยนั่งหงอยๆ อยู่บ้านถามว่าพวกฉันรู้ได้ไง

นางลงไอจีตัดพ้อประมาณว่า ใช่สิฉันมันไม่สำคัญใครมันจะอยากจำกัน พวกฉันนี้กลั้นหัวเราะกันแทบตาย นานๆ ทีจะเห็นชีเป็นทุกข์กับเค้า

"เออนี่ขนมจีนหนุ่มๆ ที่เตรียมไว้พร้อมมะ"

"ยิ่งกว่าพร้อมอีกจ้าา"

"สถานที่พร้อมคนพร้อม งั้นเราไปรับน้ำเงี้ยวกัน"

แล้วพวกเราทั้งสามคนก็ไป รับนางที่บ้านเมื่อมาถึงก็เปิดประตูเข้าไป พร้อมกันแล้วพูดว่า...

"เซอร์ไพรส์"

พร้อมดึงพลุกระดาษออก ดังโป๊ะๆๆ

"ว้ายยตายแล้ว..พวกหล่อนมาได้ไงไหนบอกไม่ว่างกันไง ฉันล่ะนั่งนอยส์พวกแกอยู่เนี่ย"