เมื่อทั้งหมดเข้ามาถึงด้านในผับ ก็ตรงขึ้นไปห้องวีไอพีบนชั้นสองทันที
แอด..คนที่รออยู่ด้านในต่างก็หันมามองผู้มาใหม่และทั้งหมดก็เปล่งเสียงออกมาพร้อมกัน
" สวัสดีค่ะ/ครับคุณพ่อคุณแม่ "
"สวัสดีจ้าลูกๆ เชิญตามสบายเลยนะแม่สั่งอาหารไว้แล้วอีกสักพักก็คงจะมาเสิร์ฟ" เสียงของคุณดาแม่ของชานนท์นั่นเอง
ทุกคนนั่งลงประจำที่ตรงโต๊ะตัวยาวอีกมุมหนึ่งของห้องเด็กเสิร์ฟก็เดินเสิร์ฟตามความต้องการของแต่ละคนหนุ่มๆ คงไม่พ้นเหล้า ส่วนของสาวๆ เป็นน้ำพั้นช์สีสดใส ที่มีดีกรีไม่แรงมากนักหนุ่มๆ กับสาวๆ นั่งฝั่งตรงกันข้ามกัน
"ไอ้ลีโอคืนนี้มึงห้ามเมาเด็ดขาดนะ กูไหว้ล่ะ " เป็นเสียงของบาส
"เออ กูจะพยายามเวลาเหล้าเข้าปากทีไรชอบคิดถึงเมียเก่าทุกที"
"หืมม..เต็มปากเต็มคำเลยนะเมียเก่า" เป็นเสียงบอล
"เออจะอะไรก็ชั่งแม่งเหอะแดกต่อไป"
ทุกครั้งที่เพื่อนของผมเมามันก็มักจะคิดถึงความหลังเสมอเพราะมันรักผู้หญิงคนหนึ่งจนหมดใจแต่เธอไม่รักมันผมไม่รู้หรอกว่าเธอคือใครเพราะมันไม่เคยบอก
"เชี้.ยเอ้ยกูบอกให้เบาๆ นี่เบาของมึงแล้วกูว่าไม่แคล้วสภาพเดิม"
"เพื่อนพี่มันขี้เมานะครับน้องๆ ทนเอาหน่อยเจอบ่อยๆ เดี๋ยวก็ชิน" เป็นเสียงของบอล
"เอ้าชนครับเพื่อนชนครับน้องๆ" เสียงลีโอ
"ว่าแต่น้องๆ มีใครสนใจจะดามใจเพื่อนพี่มั๊ย อกหักมาแล้วเป็นปี แต่ไม่มีวิธีรักษา เห็นหน้าหมาๆแต่ใจดี คิดซะว่าเลี้ยงผีละกันนะครับ ฮ่า ฮ่า " เสียงบอลพูด
แต่ดูในตาพี่ลีโอเศร้าจริงแฮะ แหมอีคนกระแดะเสือกมองเห็น อยากจะคอยซบอกทั้งเช้าเย็น ฉันขอเป็นคนใหม่ในใจเธอ..
บ้าแล้วอีจีนคิดอารายเนี่ยม่ายย..อยู่กับพี่เค้า จนกูติดเด้าเอ้ยติดเศร้าเลยหรอวะ แถมกลอนก็มาอีกเฮ่อ..ชีวิตนังจีนฉันได้แต่คิดในใจแหละ
ทางฝั่งผู้ใหญ่
"คุณชลคุณดูลูกชายเราสิคะนั่งติดหนูวีวี่เลยคุณว่าลูกชายเรามันจะชอบหนูวีวี่มั๊ย"
" หึหึ "
"อ้าวนี่คุณโรคพูดน้อยของลูกมันติดกันได้ด้วยหรอคะ"
"คุณภรรยาครับมองจากดาวอังคารยังรู้เลยว่าลูกชายของเราสนใจหนูวีวี่"
"ฉันก็ว่างั้นแหละ ไม่เคยเห็นตานนท์ เป็นแบบนี้มาก่อน แถมเอาเสื้อตัวเองใส่ให้น้องอีก"
ทั้งสองหัมมาสบตากันแล้วอมยิ้ม
"เป็นไงบ้างคุณทิพย์ถูกใจตานนท์มั๊ย"
"หืมคุณอย่าถามฉันเลยค่ะถามลูกดีกว่าแต่ฉันว่าไม่ต้องถามก็น่าจะรู้คำตอบแล้วมั๊ยคะ" เมื่อคุณทิพย์พูดจบทั้งหมดก็นั่งมองหน้ากันไปมาแล้วขำกันเบาๆ พวกเขาไม่ได้ทำอะไรกันเลยแค่พาเด็กๆ มาเจอกันเฉยๆ
ทางด้านสองหนุ่มสาวที่ถูกพูดถึง
"วี่ทำไมแกทำหน้ายังงั้นล่ะ"
"โอ้ยฉันร้อนค่ะอึดอัดด้วยอยากถอดเสื้อแต่คนบางคนนั่งจ้องหน้าเขม็ง ฉันล่ะเซ็งแล้วอ่ะ"
จะไม่ให้บ่นยังไงคะแม่จะถอดเสื้อก็จับใส่เหมือนเดิมหงุดหงิดโว้ยย..
ฉันระบายอารมณ์โดยการดื่มติดต่อกันหลายแก้วไม่ต้องห่วงว่าจะเมาเพราะฉันน่ะคอแข็งที่สุดในกลุ่มเลยล่ะ
"ยัยจีนไปห้องน้ำกับฉันหน่อย" ฉันลุกขึ้นพร้อมถอดเสื้อคลุมออกแล้วเดินไปไม่สนใจคนที่นั่งหน้าหงิก เหมือนเม็ดพริกบดเลยค่ะ หึหึ..
ผมนั่งมองเด็กอวดดีเดินออกไปทั้งที่ในใจกลายเป็นไฟไปแล้วดื้อชะมัด
"มึงขี้ไม่ออกหรอไอ้นนท์มาๆ โชนนนนแก้วกับเพื่อนหน่อยครับ" เสียงของลีโอที่กำลังเมาได้ที่ดีนะที่ห้องนี้ไม่มีไมค์โครโฟน ไม่งั้นเสร็จโจรอย่างมันแน่นอน
เมื่อฉันออกมาจากห้องนั้นได้รู้สึกโล่ง อกที่ไม่ต้องทนเห็นคนหน้ายักษ์นั่งอยู่
"นี่แกต้องดีใจขนาดนั้นหรอยะ ที่ออกจากห้องมาได้ "
"ก็ใช่น่ะสิมีคนนั่งคุมประพฤติเหมือนฉันเป็นนักโทษคดีฆ่.ายกครัวงั้นแหละ"
"เฮ่อ..จะมาหวงอะไรยะเป็นอะไรกันหรอก็ไม่ จะใส่ใจทำไมหนักหนา ฉันน่ะวีวี่ผู้มีวิชา พูดถึงแล้วอยากจะบ้าตาย"
"ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฉันว่าแกกับพี่นนท์อ่ะเหมาะสมกันจะตาย ร้ายพอๆ กันฉันเห็นสายตาของพี่นนท์ก็รู้เลยแกหนีไม่รอดแน่นอน"
ในขณะที่สองสาวกำลังคุยกันอย่างออกรสออกชาติอยู่นั้นก็มีสุภาพบุรุษสามคนเดินมาทักทาย
"สวัสดีครับสาวๆ มากันสองคนหรอครับ ไปต่อกับพี่สามคนมั๊ย"
"เฮ่อการ์ดปล่อยไอ้พวกสวะแบบนี้ขึ้นมาได้ไง เสียชื่อผับหมด"
"ฉันว่าวันนี้แกได้ออกกำลังกายแล้วล่ะยัยวี่ เมื่อกี้ยังบอกอยู่ว่าวีวี่ผู้มีวิชาได้ใช้สมใจละ"
"แกคิดว่าฉันกลัวหรอ ฉันใครวีวี่ยูโดสายดำ ลูกท่านพงพัฒน์นะจ๊ะ" สองสาวกระซิบกระซาบกัน
ขนมจีนเห็นนิ่งๆ เป็นนักวิ่งนะจ๊ะ ล้อเล่น..ขนมจีนก็เป็นนักมวยบ้านเธอมีค่ายมวยจ่ะ 555 คอยดูมีคนเละแน่นอน
"อ้าวน้องเห็นสวยๆ แบบนี้ปากหมาฉิบหาย ชวนดีๆ ไม่ชอบสงสัยชอบซาดิสว่ะ"
"เฮ้ยพวกเราจัดการถ้าวันนี้พี่จัดการน้องสองคนไม่ได้อย่ามาเรียกพี่ว่า น้ำหมดท่อ เลยฮิ๊"
"ฉายามันค่ะทุกคนน้ำหมดท่อ
แถมหน้าม่ออีกต่างหาก"
ที่จริงผับนี้มันมีกริ่งไว้กดเรียกการ์ดยามฉุกเฉิน แต่ฉันไม่เรียกเพราะคิดว่ารับมือได้
แล้วพวกมันก็เข้ามาพร้อมกัน
"หึ..เก่งกับผู้หญิง สงสัยแม่มึงตายแล้วมั้ง"
"ปากดีไปเถอะคนสวย พี่มีกรว.ยอันเท่าแขน พี่ไม่ใช่สไปร์เดอร์แมน แม้แต่ปีเตอร์แพนยังต้องยอม ฮ่า ฮ่า"
"ตกลงมันเป็นตลกหรือนักเลงวะวี่ ปัญญาอ่อนฉิบหายเลย" ขนมจีนบ่นเบาๆ
"เป็นอะไรช่างมันเหอะแก ตอนนี้เราต้องทำให้มันสลบคาตีน"
"จัดไป ฉันไม่ได้ออกกำลังกายนานละ อีกอย่างมันจะได้รูว่าผู้หญิงไม่ได้อ่อนแอโว้ยย..เข้ามาค่าพี่กรว.ยใหญ่..เดี๋ยวน้องจะทำให้พี่ลืมไม่ลงเลยล่ะ"
ตุบบ...ผลัว....ผลัก....อ๊า...อ๊าก จ๊าก....อุบ...พลั๊กก...
ก็พวกพี่มันไม่เเจียมสังขาร เที่ยวระรานไปทั่วทุกแห่งหน ถ้าไม่เจ็บก็ไม่เคยสำนึกตน เกิดเป็นคนหมั่นสร้างคุณความดี
จำไว้นะพี่น้ำหมดท่อ อย่าเที่ยวไปล่อตีนใครเขา จิตสำนึกมันขึ้นอยู่กับตัวเรา หมั่นขัดเกลาจิตใจให้จงดี
"โหจีนนี่แกติดบทกวีมาจากพี่ลีโอแล้ว เจ๋งว่ะแล้วแกไม่สนใจไปดามอกพี่เขาหน่อยหรอ"
"ไม่ย่ะ ฉันอยู่แบบสวยๆ รวยๆ อ่ะดีแล้ว"
และแล้วผู้ชายอกสามศอกก็เกือบสลบคาตีนสองสาวสวยในสภาพที่แบบเหมือนโดนคนเป็นสิบรุมเลยล่ะ
"โอ้ยน้องพี่ยอมแล้วคร้าบบต่อไปจะไม่ซ่าแล้วน้องแก้วอย่าทำพี่เลย พี่สัญญาจะยืนนิ่งเป็นจ่าเฉย"
"คนไกล้ตายก็พูดเอาตัวรอดแบบนี้ทั้งนั้นแหล ะฉันจะให้พวกแกไปนอนเล่นในคุกหน่อยแล้วกันถามหน่อยหน้าอย่างพวกแกมาเข้ามาผับนี้ได้ไง
"คือพวกพี่แค่นึกสนุก เพื่อนพี่เป็น การ์ดอยู่ที่นี่เลยขอให้มันพามันเป็นด้วยแต่ด้วยความที่สาวสวยเยอะเลยอยากลองกินก็ได้กินไปหลายคนนะเพราะพี่เสนอพวกนั้นก็สนองสงสัยจะชอบเห็นครางกันระงม"
"แล้วเป็นไงล่ะมาเจอพวกฉัน"
"ก็เละไม่เหลือชิ้นดีน่ะสิ ถามมาได้..อะ..อ๊ากเจ็บ"
"อ้าวไอ้สอง ไอ้สาม ไอ้สี่ ไปมีเรื่องกับนักเลงที่ไหนมาวะกูบอกแล้วว่าผับนี้นักเลงเยอะ"
การ์ดคนหนึ่งในสามคนเดินเข้ามา เพราะฉันกดกริ่งเรียกไปว่าข้างบนมีเรื่อง แต่ไม่ได้บอกนะว่าเรื่องไปมายังไง
"พี่การ์ดคงเป็นเพื่อนกับสามคนนี้สิ พาไปส่งตำรวจด้วยค่ะ"
ในขณะที่การ์ดคนใหม่ยังมึนนงงกับเหตุ การณ์ตรงหน้านั้นเอง ก็มีบุคคลหนึ่งเดินตรงมาทางนี้
"ทะ..ท่านพงพัฒน์" การ์ดคนหนึ่งในคนที่มาใหม่เอ่ยชื่อท่านขึ้นมาเรื่องชื่อ เสียงไม่ต้องพูดถึงอีกอย่างท่านเป็นหุ้นส่วนของที่นี่ด้วย
"อืมกูนั่งดูกล้องอยู่นานละ เพราะลูกกูไปเข้าห้องน้ำไม่กลับมาสักที
"ละ..ลูก" ทั้งสามที่นอนปางตายเอ่ยขึ้นอย่างทุลักทุเล
"ใช่คนที่พวกมึงจะเคลมน่ะลูกสาวกูส่วนอีกคนเพื่อนลูกกูเธอเป็นนักมวย"
เมื่อท่านพูดจบทั้งสามคนหน้าซีดเผือดเพราะไม่เคยตกอยู่ในสถานการณ์ที่น่ากลัวแบบนี้มาก่อน
"เรื่องที่เกินขึ้นครั้งก่อนๆ กูรู้หมดแหละแต่เพราะแขกเต็มใจที่จะเล่นกับพวกมึงเองแต่นี่พวกมึงพุ่งเข้าใส่ลูกกูมึงคิดว่ากูควรทำยังไงกับพวกมึงดี"
เมื่อทั้งสามได้ยินคำถามนี้ก็มีอาการสะบัดร้อนสะบัดหนาวราวกับคนจะเป็นไข้เพราะความคึกคะนองเลยเจอตอเข้าให้ เพราะที่ผ่านมาส่วนมากแขกมาเสนอตัวให้พวกมันเองแต่ครั้งนี้เกิดอยากได้ขึ้นมา....
"คุณพ่อคะเรื่องนี้ลูกขอส่งให้ตำรวจจัดการพอค่ะให้โอกาสพวกมันหน่อยแต่ถ้ายังสำนึกไม่ได้ คราวนี้คงไม่มีแม้แต่ลมหายใจ"