หัวใจสีขาว

เสียจูบแรก

ตอนที่2 เสียจูบแรก

" เกล " เสียงเรียกที่แสนแผ่วเบาแต่ทำให้มะลิถอนหายใจออกมายาว ฮืมมมม~~~~

ไม่รู้ว่าเพราะเธอเหมือนเกวลินหรือเพราะจิตใต้สำนึกของเขามันมีแต่เกวลิน ถึงทำให้เขามองหน้าของเธอแต่เรียกชื่อของเกวลิน

" กะยังว่าบ่แม่นเกล แนมเบิ่งคักๆ แนมเบิ่ง นี้!!! " เธอพูดออกมาด้วยความโมโหพร้อมกับจับที่ใบหน้าของเขาให้จ้องมองใบหน้าของเธอชัดๆ

โดยที่ไม่คิดว่าเขาจะตอบกลับเธอด้วยวิธีแบบนี้

อุ๊บส์!!!

ดวงตาคู่เล็กเบิกกว้างเมื่อริมฝีปากอวบอิ่มของเธอถูกเขาทาบกดด้วยปากหยักทำให้เธอนิ่งอึ้งไปชั่วครู่ ก่อนที่จะรู้สึกตัวและพยามร้องส่งเสียงขัดขืน

" อื้อ ทำอะไรเนี่ยพี่รามิล " เธอพูดออกมาเสียงดังพร้อมกับใช้มืออีกข้างที่เป็นอิสระเช็ดปากของตัวเองออก สีแดงระเรื่อจากปากเธอยังติดอยู่ที่ริมฝีปากของเขา

" ปล่อยหนู " เธอพูดเสียงกระแทกพร้อมกับทำท่าจะลงจากเตียงอย่างอารมณ์เสีย แต่คนที่นอนอยู่ไม่รู้เอาพละกำลังมาจากไหนนักหนา ดึงข้อมือเธอกลับไปด้วยความแรงจนรู้สึกเจ็บ

" ฮ่วย!! บักห่านิแมะ " มะลิที่เสียงหลักเผลอด่าออกมาเป็นภาษาท้องถิ่น ร่างกายของเธอนอนแผ่หลาอยู่บนเตียงโดยส่วนหัวทับอยู่บนอกของเขา ไม่ทันที่เธอจะได้ลุกขึ้นเขาก็พลิกตัวขึ้นมาคร่อม พร้อมกับจับตรึงมือไว้เหนือหัว

" อย่าทำอะไรบ้าๆนะพี่รามิล " มะลิพูดออกมาทั้งนึกกลัวในใจ คนตัวโตไม่ได้ฟังเสียงทัดทานแต่อย่างใด แต่โน้มตัวลงกดทับราบไปกับร่างกายของเธอพร้อมกับทาบจูบลงไปที่ริมฝีปากอวบอิ่มนั้นอีกครั้ง

" อย่า~~~ " อุ้บส์ เสียงร้องห้ามหายไปในลำคอ พร้อมกับตากลมโตที่หลับปี๋ลงปากเล็กๆเม้มเข้าหากันแน่น

" อื้อ ช่วยด้วย " เธอพยายามร้องขอความช่วยเหลือ ซึ่งมันเหมือนเป็นการเปิดทางให้เขาได้ส่งลิ้นร้ายเข้าไปในปากของเธอได้อย่างสะดวก มะลิที่พยายามดิ้นหนีขัดขืนแต่ไม่สามารถขยับตัวได้ ใบหน้าที่พยายามหันหนีก็ถูกเขาใช้มืออีกข้างมาจับล็อคคางเอาไว้ มือสองข้างก็ถูกรวบตรึงไว้ด้วยมือข้างเดียวของเขา ชายด้านบนค่อยๆลดแรงลงเมื่อเห็นว่าหญิงสาวใต้ร่างหยุดดิ้น เขาผละจูบออกช้าๆก่อนจะมองหน้าของเธอให้ชัดยิ่งขึ้น

" มะลิ " เขาเรียกชื่อเธอเสียงต่ำ แต่ยังไม่ยอมถอยจากร่างเล็ก

" ได้สติหรือยังคะ ถ้าได้แล้วก็ลงจากตัวมะลิได้ไปแล้ว หนัก!!! " แปลกที่เธอไม่ได้นึกโกรธเขาเลยสักนิด แต่อยากออกไปจากตรงนี้มากกว่าเพราะกลัวว่ามันจะเลยเถิดไปมากกว่าจูบ พอได้ยินแบบนั้นเขาก็ค่อยๆขยับกายลุกขึ้น และส่ายหัวไล่ความมึนของตัวเอง

" พี่ขอโทษ " หญิงสาวลุกขึ้นมาจัดเสื้อผ้าของเธอให้กลับเข้าที่ พร้อมกับมองเขาแวบหนึ่งก่อนจะหันหนีเมื่อเห็นว่าเขามองเธออยู่

" ไม่เป็นไรค่ะ คงเมาแหละเนาะ อย่าไปทำแบบนี้ที่ไหนอีกนะคะ " ว่าแล้วเธอก็เดินออกจากห้องตรงดิ่งลงไปที่ห้องน้ำด้านหลังทันที

ข้อมือเล็กที่ถูกจับแรงเกิดรอยแดงและเจ็บราวกับมันจะหักให้ได้ สายตาหวานมองใบหน้าจิ้มลิ้มของตัวเองในกระจก อยู่ๆสัมผัสอุ่นๆเมื่อริมฝีปากทาบทับกันก็ผุดขึ้นมาในความรู้สึกทำให้มะลิที่ไม่เคยต้องมือชาย และเสียจูบแรกให้กับเขาไป รู้สึกเขินขึ้นมาใบหน้าขาวใสเปล่งสีแดงระเรื่อขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด เธอส่ายหน้าไล่ความคิดของตัวเองแต่ไม่สามารถสลัดรอยยิ้มให้ออกจากใบหน้าได้

แต่เมื่อกลับเข้ามาในห้องก็เห็นคนที่พรากจูบแรกของเธอไปนั่งอยู่ที่เดิมกับเพื่อนๆ มะลิเดินเข้ามาด้วยสีหน้าเป็นปกติจนไม่มีใครทันสังเกตสายตาของรามิล เพราะทุกสายตาหันมามองที่เธอ ก่อนที่เกวลินจะเอ่ยถาม

" ไปไหนมาวะ "

" ห้องน้ำ " มะลิตอบก่อนจะเดินมานั่งลงที่เดินข้างกับรามิล โดยที่เขาเองก็มองเธออยู่

" มะลิ... " กายที่เอ่ยเรียกเสียงเข้ม จนมะลิรู้สึกระแวงกับคำต่อมาแต่ก็ยังนิ่งทำใจดีสู้เสืออยู่

" ทำได้ยังไง จากที่เมาหนักๆไม่ถึงชั่วโมงหายเมามานั่งตัวตรงได้ขนาดนี้ " และนั่นทำเธอโล่งใจออกมานิดหน่อย

" ไม่ได้ทำอะไรเลยค่ะ " เธอพูดกลับหน้าตาใสซื่อทำเหมือนไมรู้ ก่อนจะหันมามองที่ชายหนุ่มด้านข้าง

" นี่...หายเมาแล้วหรอคะ? "

" ชิ~~ " รามิลขำชิออกมากับการเอาตัวรอดของเธอที่ดูเนียนจนไม่มีใครสงสัย

เมื่อรถมาจอดที่หน้าบ้าน มะลิที่ไม่อยากเป็น กขค. ก็ขอตัวลงจากรถไปก่อน

" กูขึ้นบ้านก่อนนะ ขอบคุณที่มาส่งนะคะ คุณกวิน " เธอเดินเข้ามาบ้านด้วยท่าทางเหนื่อยๆ โดยปล่อยให้สองคู่รักเคลียร์กันอยู่ในรถ และไม่ลืมที่จะแวะเข้าห้องคุณยายมาริสาเพื่อดูความเรียบร้อย ก่อนจะกลับมาที่ห้องของเธอที่อยู่ร่วมกับเกวลิน ร่างบางก็เอนกายลงนอนกับที่นอนนุ่มๆและหลับไปอย่างง่ายดาย

รุ่งเช้า

มะลิที่นอนขี้เซาตื่นงัวเงียมาทีหลังก็ไม่เห็นเพื่อนสาวแล้วเธอจึงเข้าไปจัดการธุระเพื่อจะออกไปทำงานต่อ

เมื่อมองดูเพื่อนสาวแต่งตัวด้วยชุดเดรสลูกไม้ยาวสีขาว มะลิก็อดที่จะเอ่ยถามไม่ได้

" ไม่ไปทำงานหรอทำไมใส่ชุดนี้อ่ะ "

" ไปวัดกับยาย ลาครึ่งวัน บอกแม่ก็อตแล้ว " เธอพยักหน้าก่อนจะสะพายกระเป๋าขึ้นมา

" บอกบอสยัง ไม่ใช่มาหน้ายักใส่กูละ " แต่ก่อนออกไปก็ไม่ลืมที่จะหันกลับมาเตือนเพื่อน

บริษัท

มะลิในชุดนักศึกษากระโปรงเหนือเข่า ยืนอยู่ที่หน้าบริษัทด้วยท่าทางสบายๆในมือถือข้าวเหนียวหมูปิ้งเคี้ยวตุ้ยๆน่าอร่อย แต่เมื่อมองเห็นหัวหน้าเธอก็ต้องรีบเก็บของกินและเอ่ยทักทันที

" เจ้ก็อต ทักทายยามเช้าค่ะ " เจ้ก็อตหันมามองที่เจ้าของเสียงสดใสพร้อมกับยิ้มกว้างออกมา

" ลูกสาว morning จ้า "

" เกลลานะคะ "

" จ้า นางแจ้งมาแต่เช้าแล้ว "

" ปะเข้าข้างในกัน " เจ้ก็อตเอ่ยชวน มะลิยกถุงข้าวเหนียวหมูปิ้งขึ้นมาพร้อมยิ้มให้

" เอาด้วยกันไหมคะ? " เจ้ก็อตที่มองของกินก็พานน้ำลายไหล แต่ก็ต้องห้ามใจไว้

" อืม แม่งดแป้งอยู่ ลูกสาวทานเลย แล้วตามขึ้นไปนะ " ว่าแล้วมะลิก็มองตามหลังของหัวหน้าผู้ใจดีของเธอก่อนจะหยิบเอาข้าวออกมากินอีก

สาวน้อยนักศึกษาฝึกงานนั่งเตรียมเอกสารอยู่ที่หน้าโต๊ะของตัวเองด้วยใบหน้าจริงจัง

" มะลิ ช่วยเตรียมเอกสารของคุณนารีเนตรส่งฝ่ายซ่อมบำรุงให้พี่ด้วยนะ " จ๋าที่เดินมาบอกด้วยน้ำเสียงหวานชวนฟัง

" ได้ค่ะ ก่อนเที่ยงนะคะ " เธอตอบกลับไปก่อนจะหันกลับมาจัดเอกสารต่อ

หญิงสาวนั่งปัดหน้าจอมือถือไปมาหาของกินเมื่อมองดูเวลาก็เกือบเที่ยง

" มะลิ ไปกินข้าวกัน " จ๋าเดินมาชวน

" พี่จ๋า...มะลิว่าจะสั่งมากิน งานยังไม่เสร็จเลย ไม่อยากอยู่ดึก " มะลิตอบออกไปเพราะวันนี้งานของเธอกองท่วมหัว ทำมาตั้งแต่เช้ายังไม่ลดถึงครึ่งเลย และเมื่อจ๋าเดินออกไปเธอก็เห็นเข้ากับของน่ากิน บะหมี่หมูกรอบ ปลายนิ้วก็จิ้มลงสั่งทันที

รอราวๆครึ่งชั่วโมงก็ได้รับสายจากไรเดอร์ว่ามาถึงแล้วหญิงสาวจึงเดินออกจากออฟฟิศเพื่อลงลิฟท์ไปยังด้านล่าง

ติ้ง~~~ ประตูลิฟเปิด พร้อมกับชายหนุ่มที่อยู่ในนั้น มะลิมองเขาด้วยแววตาตกใจเล็กน้อย ก่อนจะทำเหมือนไม่มีอะไรและเดินเข้าไปในลิฟท์ด้วยท่าทีปกติ

" มาหาบอสหรอคะ บอสไม่อยู่หนิ " เธอถามออกไปขณะที่ยืนอยู่ด้านหน้าเขาแแต่ไม่ได้หันไปมอง

" รู้ แต่พี่มาเอาของที่เคยฝากมันไว้ " เขาตอบเธอกลับด้วยน้ำเสียงนุ่ม

" แล้วนี้จะไปไหน? " เธอหันกลับไปมองเขาแวบหนึ่งก่อนจะตอบ

" ไปเอาของกินค่ะ "

" ทำไมไม่ออกไปกินด้านนอก "

" งานท่วมค่ะ ต้องรีบเคลียร์ "

" ไอ้วินมันใช้งานหนักขนาดนี้เลยหรอ " รอบนี้เธอหันไปมองหน้าเขาก่อนจะตอบออกมาด้วยท่าททางคาดหวัง

" เปล่าหรอกค่ะ มะลิอยากทำเองแหละ เผื่อคุณกวินจะเมตตารับบรรจุเข้าเป็นพนักงานประจำ " รามิลที่มองอยู่ก็ยิ้มออกมา จนมะลิต้องตั้งสติใหม่และทำตัวปกติ

" เดี๋ยวไอ้วินมา พี่จะเข้าไปคุยกับมันให้ "

" มะ ไม่ต้องค่ะ ไม่เป็นไร เกรงใจ " คราวนี้เธอหันมาทั้งตัวพร้อมกับยกมือห้ามรัว และเขากลับจับมือเธอไว้พร้อมกับจ้องตาด้วยแววตาแปลกจนมะลิต้องกลืนน้ำลายเอือก

" กินข้าวเสร็จขึ้นไปหาพี่ที่ห้องทำงานไอ้วินนะ " เสียงหวานที่เอ่ยออกมาทำเอามะลิทำตัวไม่ถูก

ติ้ง~~~ เป็นจังหวะเดียวกับที่ลิฟท์เปิดออกเธอจึงพุ่งตัวออกจากลิฟท์ตรงไปที่หน้าบริษัท