มือที่สาม

“เก็บของหมดยัง” “อืม หมดละ” “ช่อ แกโอเคใช่ไหม” ฟ้าใสเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวที่เหลืออยู่เอ่ยถามเมื่อสังเกตเห็นสีหน้าและแววตาของช่อขมิ้น มันหม่นหมองและเศร้าสลดเพราะเธอเพิ่งผ่านมรสุมชีวิตมาหมาดๆ ยากหน่อยที่จะทำใจรับไหว “ฮึก ไหวดิฟ้าฉันต้องเข้มแข็ง” ช่อขมิ้นหันไปบอกเพื่อนรักด้วยใบหน้าที่เปื้อนน้ำตา ฟ้าใสเดินเข้ามากอดและปลอบเธอ เรื่องความรักบางทีก็น่ากลัวมีดีและไม่ดี อีกคนรักมากจนเกินเผื่อใจสุดท้ายก็เจ็บอย่างที่เห็น “ฉันอยู่ตรงนี้นะ ช่อ” “ฮึก ฮือๆ ทำไมฉันต้องเจอเรื่องบ้าพวกนี้ด้วย” เธอพร่ำบ่นและเอาแต่พาลต่อว่าโชคชะตาที่ทำให้ชีวิตคู่ของเธอพังทลาย ตลอดระยะเวลาสี่เดือนที่พาตัวเองออกมาจากจุดนั้น มันไม่ง่ายสักนิดเดียว “กลับบ้านกันช่อ” “อืม กลับบ้านกัน” ช่อขมิ้นปาดน้ำตารีบเก็บข้าวของเตรียมเดินทางกลับต่างจังหวัดซึ่งอยู่แถบภาคอีสานของประเทศไทย นางสาวช่อขมิ้น ใจชื่น อายุ 25 ปี แม่หม้ายสาวเพิ่งแยกทางกับสามีหลังจากที่จับได้คาหนังคาเขาว่านอกใจและนอกกายไปมีสัมพันธ์กับคนอื่นที่ไม่ใช่เมีย ทั้งคู่คบกันมาห้าปี ตัดสินใจลั่นระฆังวิวาห์ได้สองปีกว่า แต่แล้วเรื่องทุกอย่างมันก็แดงขึ้น เมื่ออดีตสามีของเธอไม่เลือกใครสักคน เอาแต่อ้างบอกจะให้อยู่ด้วยกันสามคน สามีเห็นแก่ตัวห่วงแคร์แค่ความสุขตนเองโดยไม่นึกถึงจิตใจเมียอย่างเธอ ว่าจะชอกช้ำใจสักเพียงใด ไม่มีผู้หญิงคนไหนอยากเป็นหลวง ช่อขมิ้นอยากเป็นแค่เมีย เมียเดียวเท่านั้น “ไปอยู่กับตายายที่บ้านนะลูก” “จะไม่บอกเหรอว่าท้องลูกของมันอยู่” ฟ้าใสผู้ที่ไม่เคยเห็นด้วยที่เพื่อนรักคบและตัดสินใจสร้างครอบครัวกับผู้ชายเจ้าชู้คนนั้น แต่แล้วก็ไม่อาจห้ามได้ดั่งใจ ความสุขของช่อขมิ้นต้องมาก่อนเสมอ “ไม่ดีกว่าฟ้า เรากับเค้าไม่ได้เป็นอะไรกัน”ช่อขมิ้นพูดตัดเพ้อลูบหน้าท้องที่แบนราบภายในนั้นมีสายเลือดของเธออยู่ หลังจากที่ยุติความเป็นสามีภรรยากัน เธอก็พบความผิดปกติของร่างกาย ประจำเดือนขาดหายไป เลยตัดสินใจไปตรวจอย่างละเอียดผลสรุปว่าเธอตั้งท้องลูกกับอดีตสามี นับว่าเป็นความโชคดีที่อยู่ในช่วงของเวลาอันแสนเลวร้าย “ช่อ ทานข้าวลูก” รัศมีมารดาช่อขมิ้น ยกสำหรับอาหารมาวางที่โต๊ะข้างเตียงนอนของบุตรสาว เรื่องราวที่เกิดขึ้นนั้น ช่อขมิ้นเล่าให้ฟังอย่างละเอียดและไม่ปิดบัง “ช่อเจ็บจังแม่ ฮึก” รัศมีทิ้งตัวลงข้างบุตรสาวโอบกอดร่างบางมาไว้แนบอก น้ำตาช่อขมิ้นทำหัวใจของคนเป็นแม่เจ็บ ลูกเจ็บมากเท่าไหร่แม่อย่างหล่อนก็ทวีความเจ็บเป็นเท่า “เจ็บก็ร้องไห้ออกมา อย่าเก็บมันไว้” “เขาผิดคำสัญญา” เธอพร่ำบอกคำสัญญาในคืนวันแต่งงานจดจำมันได้เป็นอย่างดี ทว่า มันกลับไม่ใช่อย่างนั้น ช่อขมิ้นรักอดีตสามีคนนี้มาก “ทำไมเขาไม่เหมือนพ่อ”พ่อบังเกิดเกล้าที่รักครอบครัว พ่อของช่อขมิ้นรักเเม่และเธอ พ่อไม่เคยนอกใจหรือนอกกายแม่สักครั้ง “ทำไมคะแม่ ฮึก ทำไม” เธอถามอย่างเจ็บปวดรวดร้าวไปทั้งใจ ไม่คิดว่าชีวิตรักต้องจบลงภายในระยะเวลาแค่สองปี ซึ่งช่อขมิ้นไม่เคยคิดเลยว่าผลตอบแทนที่เธอได้รับจากความไว้ใจคือการโดนทรยศถูกคนรักที่สุดสองคนหักหลัง