เมื่อความรักพัดผ่าน

อคิน

(“อื้อ”) ผู้เป็นแม่รีบกดวางสาย

อาทิตยามองมือถือ เมื่อคืนเธอรู้สึกไม่ค่อยดี เพราะกินยาแก้แพ้อากาศไป จึงขอตัวไปนอนก่อน ถ้าเธอไม่นอนก็คงได้รู้ได้เห็นเรื่องนี้

‘แม่นะแม่ ทำไปได้ คล้อยตามคุณกรองได้ยังไง ถึงแม้พี่หวานจะรักคุณคินมากเพียงใด ก็ต้องแต่งงานกันก่อนไหม หึ... ฉันนะ จะไม่ยอมมีอะไรกับใครก่อนแน่ ถ้าไม่ได้แต่ง’ จิตใจตั้งมั่น

แต่เมื่อคิดไปถึงคนที่จูจุ๊บเธอแล้วเดินหายไป หัวใจก็กลับมาเต้นแรงอีก

‘อ้าย! ไอ้หัวใจบ้า อย่ามาเต้นแรงกับนายแซนนะ ฉันไม่ได้รักเขา ห้ามเต้นแรง’ ด่าทอหัวใจของตัวเองอยู่ในใจ และอาทิตยาก็รู้สึกว่า ใบหน้าของตัวเองร้อนออกมาผ่าว ๆ อีกแล้ว จนร้อนไปทั้งสองพวงแก้ม

‘ต้องรีบหาแฟน จีบหมอหนุ่ม ๆ ที่นี่ดีกว่า หมายมั่นมาทำงานที่นี่จะเอาผัวเป็นหมอ เชอะ... นายแซนอย่าได้มาใกล้ฉันอีกนะ จะซัดเข้าให้’

อาทิตยาเดินแบบเสียจริต ตุปัดตุเป๋ไปยังแผนกประชาสัมพันธ์

ที่ห้องนอนของอคิน อารัณนอน