พีรมนที่ยังมีแรงสู้ไหวเธอกำลังต่อต้านฤทธิ์ยาที่กำลังเกิดขึ้น หญิงสาวจะลุกหนีไปจากเตียงแต่ก็ถูกเขากดเธอลงไปพร้อมกับนั่งคร่อมร่างเอาไว้ พันธนาการเธอด้วยท่านั่งคร่อมคุกเข่าหลวม ๆ ยืดตัวขึ้นถอดเสื้อเชิ้ตของตนเองออกไปแล้วปลดเข็มขัด มองใบหน้าที่แดงก่ำด้วยความกำหนัดของเธออย่างพอใจ
“อย่าพยายามเลยพลอย ยังไงซะคุณก็หนีไม่พ้นหรอก ภายในห้าถึงสิบนาทีนี้คุณก็ต้องตกเป็นของผมโดยสมบูรณ์แล้ว” พูดจบก็ดึงสายเข็มขัดนั้นออกจากกางเกงอย่างใจเย็น ค่อย ๆ ปลดตะขอกางเกงลง แล้วรูดซิปลงอย่างช้า ๆ เพื่อที่จะถอดมันออกไป
พีรมนยิ่งรู้สึกเกลียดชังผู้ชายที่อยู่ตรงหน้า ก่อนหน้าไม่รู้ว่าเธอรักเขาลงไปได้อย่างไร เขามันซาตานในคราบสุภาพบุรุษชัด ๆ หากเปรียบเทียบกับธนัทแล้วอีกฝ่ายดีกว่าเขาหลายร้อยเท่า
ไม่รู้ว่าทำไมตอนนี้เธอนึกถึงใบหน้าคมที่เอาแต่จ้องมองเธอด้วยแววตาหลงใหลของประธานหนุ่มผู้ร่ำรวยคนนั้น ภาวนาว่าเธอไว้ใจคนไม่ผิด คนที่
