ชายชู้คนนั้นคือท่านประธาน

ตอนที่ 20 ไม่อ่อนโยน

คุณนายศิรินทร์เลิศ ลี อยู่ในชุดนอนบางเบาสีขาวที่แทบจะมองทะลุไปยังเนื้อหนังด้านใน แววตาที่ส่งให้สามีนั้นเต็มไปด้วยความเรียบเฉย

“พลอยครับ ผมกลับมาแล้ว ขอโทษนะครับที่ไม่ได้รับสายคุณ” คนมองโอดครวญเมื่อภรรยาไม่ยิ้มแย้มอย่างเช่นเคย

“รีบไปอาบน้ำสิคะ” เธอบอกเขาแล้วดึงผ้าห่มมาคลุมปิดชุดนอนบางเบาเอาไว้

“รอผมก่อนนะ อย่าเพิ่งหลับ” ประธานหนุ่มลูกเสี้ยวรีบเดินเข้าห้องน้ำไปอย่างรีบร้อน เพราะวันนี้มีประชุมสำคัญจึงกลับค่ำ ภรรยาโทรไปก็ไม่ได้รับสาย พอโทรกลับเธอก็ไม่ได้รับสายเขา ธนัทร้อนใจจนรีบบึ่งกลับบ้านแทบจะทันที

เป็นการอาบน้ำที่ไวที่สุดตั้งแต่ที่เขาเคยทำสถิติมา เพียงไม่ถึงสามนาทีก็กลับออกมาในสภาพที่เนื้อตัวพราวไปด้วยหยดน้ำแล้วตรงดิ่งมาหาภรรยาที่เตียง

“หยุดเลยนะคะ ตัวเปียกแบบนี้ที่นอนก็ชุ่มพอดี” เธอห้ามเขาเอาไว้

“ถึงตัวผมแห้ง สุดท้ายเราก็ทำให้เตียงชุ่มทุกคืนอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ” พูดจบร่างเปลือยของคนหน้ามึนก็มุดเข้ามานอนใต้ผ้าห่มกับภรรยา แต่เมื่อวางมือที่ต้นขาก็พบว่าชุดนอนของเธอเปลี่ยนเป็นชุดนอนแบบธรรมดาก็ครางโอดครวญด้วยความเสียดาย

“โธ่ พลอย เปลี่ยนชุดทำไมครับ”

“เปลี่ยนชุดแล้วทำไมคะ ในเมื่อชุดไหนคุณธนัทก็ถอดมันอยู่ดี” เธอพูดแล้วมองตาเขาด้วยแววตาที่ยั่วยวน ทำให้สามีลูกเสี้ยวคลี่ยิ้มออกมา

“นั่นสินะ” ธนัทพูดเสียงพร่าต่ำ สะบัดผ้าห่มออกแล้วถอดเสื้อผ้าเธอออกไปให้พ้นทาง มองดูเรือนร่างขาวโพลนนั้นด้วยความพึงพอใจ

“ปิดไฟก่อนสิคะ”

“ผมชอบเปิดไฟ อยากเห็นพลอยชัด ๆ วันนี้ขอเปิดไฟนะ” เขาพูดเสียงพร่า

ร่างสูงใหญ่ขึ้นไปคร่อมลงบนร่างเพรียวบาง ก้มลงจูบที่หน้าผากอย่างอ่อนโยน แล้วเลื่อนริมฝีปากพรมจูบไปทั่วกรอบใบหน้า ในขณะที่ฝ่ามืออุ่นก็ลูบไล้ไปตามเรือนร่างที่ขาวเนียนนุ่มมือของภรรยา

หญิงสาวครางเสียงเบา วาดมือโอบรอบคอแล้วเผยอริมฝีปากรอรับจูบนั้นด้วยความเสน่หา เรือนร่างเปลือยบิดไปมาภายใต้ร่างกำยำที่คร่อมทับหลวม ๆ แอ่นเนินอูบเบียดถูแก่นกายอย่างจงใจ

ริมฝีปากหยักหน้าประกบจูบอย่างดูดดื่ม ปลายลิ้นชื้นแทรกเข้าไปแล้วต้อนจูบเกี่ยวพันปลายลิ้นของภรรยา วางมือลงไปสัมผัสที่เนินอกอวบแล้วขยี้ที่ยอดปลายจุกอย่างมันเขี้ยว ในขณะที่ริมฝีปากเลื่อนไปที่ซอกคอระหง

“อ้าส์ คุณธนัท อื้ม”

“ชอบไหม” เสียงนุ่มกระซิบเสียงเบา

“ไม่ชอบพลอยไม่รีบจดทะเบียนกับคุณหรอกมั้งคะ” เธอตอบแล้วแอ่นอกรับปลายลิ้นที่สัมผัสลงมาที่ทรวงอก

ประธานหนุ่มตะโปมจูบที่เนินอกพร้อมกับบีบเคล้นด้วยสองมืออย่างเมามัน เนื้ออกที่อวบอัดล้นออกตามซอกนิ้ว ดูดดึงจุกสีหวานจนยืดขึ้นตามริมฝีปาก ทำเอาร่างเพรียวบางบิดไปมาราวด้วยความเพลิดเพลิน ครางเสียงหวานด้วยความพอใจกับการเล้าโลมที่แสนสยิวซ่านจนกลั้นเสียงครางเอาไว้ไม่ไหว

“อ๊าส์ พรุ่งนี้มีงานเช้า รีบเถอะค่ะ” เธอเร่งให้เขาข้ามขั้นตอน

ทว่ามือหนายังคงบีบเคล้นทรวงอก ปลายลิ้นตวัดเลียจุกสีชมพูที่ชูชันท้าทาย เลื่อนมือไปวางที่เนินอูบแล้วใช้ปลายนิ้วบดคลึงที่เม็ดคริสตัลสีหวาน

“คนใจร้าย” เธอผลัดเขาให้นอนหงายไป มองรอยยิ้มที่เจ้าเล่ห์นั้นแล้วขึ้นไปอยู่เหนือลำตัวของเขา

สะโพกเล็กกดลงไปหาท่อนเนื้อที่อวบยาว ใบหน้างามนิ่วเล็กน้อยขณะที่ควงสะโพกช้า ๆ ก่อนจะหมั่นไส้สามีแล้วขย่มลงไปเต็มแรงอย่างสุดตัว

“อ๊าส์ เบา ๆ ก่อน ซี้ด” สามีร้องเสียงหลง หากแต่พีรมนไม่ฟังเลยสักนิด

หญิงสาวขย่มลงไปรัว ๆ หน้าอกอวบเด้งส่ายตามจังหวะที่ขย่มลงไป ธนัทเอื้อมมือไปปะครองทั้งสองเต้า เกร็งสะโพกแน่นกัดฟันรับแรงขย่มที่แสนเร่าร้อน

“อ๊าส์ ซี้ด เบา ๆ พลอย อ๊าส์ ผมไม่ไหวแล้ว” พูดยังไม่ทันขาดคำ ภรรยามือใหม่ก็ขย่มจนสามีทนไม่ไหว น้ำรักพวยพุ่งเข้าไปเต็มภายใน เธอขย่มอย่างต่อเนื่องไม่พักทำให้เขาเสียวปลายหัวแทบเป็นบ้า

“อ๊าส์..” ไม่นานพีรมนก็ร้องขึ้นมาเสียงหลง กดสะโพกลงไปเน้น ๆ แล้วถึงจุดหมายตามไป

“ผมเสียวมาก ปลายถลอกแล้วมั้ง ให้ตายสิ นี่คุณลงโทษที่ผมไม่รับสายเหรอ” เขาบ่นแต่กลับยิ้มแย้มเหมือนพอใจ

“ลงโทษที่คุณชักช้าค่ะ รู้ว่าพรุ่งนี้พลอยมีงานเช้า กลับช้าแล้วยังจะเล้าโลมนานอีก” เธอย่นจมูกใส่เขา

สามีหนุ่มจับภรรยาให้อยู่ในท่าคลานคุกเข่า ประกบจากด้านหลังไม่ยอมให้จบลงแค่รอบเดียว

“เดี๋ยว ๆ พอก่อนค่ะ บอกแล้วว่าพลอยมีงานเช้า” เขาพูดแล้วจับท่อนเนื้อถูไถที่รอยแยกจากด้านหลัง กดชำแรกเข้าไปแล้วกระแทกถี่รัว

“อื้อ คุณธะ...อื้อ อ๊าส์” พีรมนพูดไม่เป็นศัพท์เมื่อแรงกระทำนั้นรุนแรงและหนักหน่วง แต่ว่ามันเสียวซ่านและสุขสมจนไม่อยากให้หยุดเช่นกัน

เสียงหวานเรียกชื่อสามีไม่ขาดปาก สะโพกสอบกดลงหาสะโพกเปลือยเปล่า สอดกระแทกดังตับ ๆ อย่างต่อเนื่อง เรียกเสียงครางกระเส่าจากภรรยาได้อย่างไม่ขาดสาย

“พลอยน่ารักจนผมอดไม่ไหว รอบเดียวไม่เคยพออยู่แล้วที่รัก อ๊าส์” น้ำเสียงพร่ากระเส่าครางกระซิบข้างใบหู สะโพกแกร่งโถมแรงเข้าหาอย่างรักใคร่ รู้ว่าอย่างไรเธอก็รับไหว หลายคืนก่อนที่ย้ายมาอยู่บ้านเขาอย่างเป็นทางการ เธอโดนเขาจัดหนักไปตั้งหลายครั้งก็ยังเดินไหว แค่นี้ไม่น่าเป็นปัญหาอะไรกับเธอแน่

“ไม่ไหวแล้ว อื้อ อ๊าส์” สะโพกหนั่นเนื้อกระตุกเกร็ง ปลดปล่อยน้ำหวานออกมาจนชุ่มฉ่ำ เกร็งสะโพกบีบรัดท่อนเนื้อที่เคลื่อนไหวระรัวเร็วนั้นแล้วขมิบรัดให้เขาทนไม่ไหว

ธนัทกัดฟันกระแทกต่ออีกสักพักก็ทนต่อการบีบรัดไม่ไหว ถึงจุดหมายรักตามภรรยาไปพร้อมกับลมหายใจที่หอบกระเส่า

“พลอยย้ายกลับไปนอนบ้านดีไหมคะ รังแกพลอยทุกคืนแบบนี้ เว้นบ้างเถอะค่ะ” เธอบ่นให้เขา ก่อนจะลุกไปล้างทำความสะอาดตัว แต่ธนัทก็เดินตามเข้าไปแล้วช่วยภรรยาถูสบู่ที่แผ่นหลัง

“ข้าวใหม่ปลามันไงครับ”

“ไม่เหนื่อยเหรอคะ” เธอถามเขาแล้วยิ้มที่อีกฝ่ายดูคลั่งรักตนเหลือเกิน

“ผมต้องเก็บเกี่ยวเอาไว้ อีกหน่อยพลอยท้องผมก็ต้องอดอีกตั้งหลายเดือน” ประโยคนั้นทำให้พีรมนลดยิ้มลง ก่อนจะคิดได้ว่าเขาไม่ได้สวมใส่เครื่องป้องกันตั้งแต่วันที่เธอโดนมอมยาแล้ว และนี่ก็ผ่านมาหลายสัปดาห์แล้ว

“ตายจริง คุณไม่ได้ป้องกัน” เธอหันมามองเขาที่ยิ้มกว้าง เอ็นดูภรรยาที่เพิ่งนึกได้

“ทำไม ไม่อยากมีลูกเหรอ”

“เปล่าค่ะ แต่พลอยยังไม่อยากท้องตอนนี้” เธอเริ่มเป็นกังวล ไม่รู้ว่าตอนนี้ในท้องจะมีการปฏิสนธิแล้วหรือยัง เธอยังสนุกกับการทำงาน หากท้องธนัทต้องให้นอนนิ่งอยู่บ้านแน่

“ไม่ติดง่ายขนาดนั้นหรอกมั้ง แต่ถ้าท้องขึ้นมา ผมก็ดีใจนะ” เขายิ้มกว้าง สำหรับเขาแล้วการมีทายาทสักคนในตอนนี้ถือว่าพร้อมมาก ในขณะที่พีรมนกังวลเล็กน้อย ถึงจะมั่นใจว่าตนเองเลี้ยงลูกได้ดี แต่ยังไม่พร้อมในตอนนี้จริง ๆ

************************