“แล้วคุณจะทำยังไงต่อละ”
เสียงสองเสียงเอ่ยขึ้นพร้อมกัน ไอริณและมานพมองหน้ากันนิดหนึ่งก่อนหัวเราะออกมา หญิงสาวยกมือขึ้นขยี้จมูกเล่นแก้เขินในขณะที่ชายหนุ่มเกาต้นคอตัวเองแก้เก้อ
“เลดีเฟิร์ส” มานพเอ่ยแต่ยังหัวเราะอยู่ “สองคนนั้นคงไม่กลับเข้ามาง่ายๆ”
“ท่าทางคงไม่ใช่เวลาจะมาลองชุดว่าโอเคไหม?” ไอริณ มองดูถุงกระดาษในมือแล้วโคลงศีรษะไปมา “คงต้องกลับก่อน อีกอย่างฉันฝากร้านไว้ เดี๋ยวจะรีบกลับไปดูด้วย”
“ถ้าอย่างนั้นฝากชุดไว้ที่นี่ก็ได้ ถือไปถือมาลำบากเปล่าๆ ถ้ายังไงผมจะให้หนูนาติดต่อกลับไปละกัน”
“หนูนา?”
“ชื่อเล่นของช้องนางนะครับ”
ไอริณพยักหน้ารับ “สนิทกันขนาดนี้ก็สมควรให้คนอื่นเข้าใจผิดอยู่หรอก”
“โอ๊ย! พูดแล้วปวดไมแกรนเลย” มานพตบหน้าผากตัวเองเบาๆ “หวังว่านริศจะเป็นคนเข้าใจอะไรง่ายๆ นะ”
