“ฉันเป็นคนออกแบบเสื้อผ้าให้ทีมลิตเติ้ลสตาร์” เธอเตือนตัวเองให้รีบเปลี่ยนความสนใจไปเรื่องอื่นที่ไม่ใช่ผู้ชายตัวใหญ่ยักษ์คนนี้ “น้องๆมาประกวดเต้นรำนะคะ”
“แล้วทำไมต้องมาอยู่หน้าเวทีแบบนี้ละ มาให้กำลังใจหรือมาเป็นหน้าม้า” มานพอดแซวไม่ได้ คำพูดของเขาทำให้อีกฝ่ายขมวดคิ้วไม่พอใจ
“ฉันมาเก็บภาพให้น้องๆค่ะ”
“ถ้างั้นเดี๋ยวผมให้ช่างภาพดราฟเทปให้แล้วกัน” มานพดึงแขนหญิงสาวให้เดินตาม “อยู่ตรงนี้คนเยอะยิ่งคุณใส่รองเท้าสูงปรี๊ดออกแบบนั้นอันตรายเกินไป”
“แต่...” ไอริณขืนตัวไม่ยอมเดินตามเขาแต่สู้แรงดึงของอีกฝ่ายไม่ไหว ร่างเล็กจึงเดินฝ่าฝูงชนออกห่างเวทีแต่ไม่ไกลเกินสายตามองเห็น
“อยู่ตรงนี้ก็มองเห็นเหมือนกัน”
มานพไหวไหล่น้อยๆ เขาไม่แปลกใจนักกับการได้พบหญิงสาวอีกครั้ง เพราะครั้งนี้เป็นความตั้งใจของเขาหลังจากความบังเอิญทำให้ได้พบเธอถึงสองครั้งหรืออาจจะเรียกว่า ‘พรหมลิขิต’ ก็ได้
‘พรหมลิขิต!’ คนอย่างมา
