มานพสลัดสองสาวออกอย่างไร้เยื่อใย เขาก้าวยาวๆ ไปยังหญิงสาวที่ยืนมองเขาอย่างตื่นตกใจ แต่ยังไม่ทันทีที่เธอจะเอ่ยปากพูดอะไร มือใหญ่ของชายหนุ่มก็โอบรัดเอวบางเข้ามากอดชิดแนบอก จนใบหน้าหวานเกือบปะทะกับแผงอกกว้างของเขา
“คุณ!คุณจะทำอะไรนะ!” ไอริณถามด้วยน้ำเสียงสั่นอย่างไม่อาจควบคุมอาการตื่นเต้นของตัวเอง
“ยังไม่หายงอนผมอีกเหรอครับที่รัก” มานพส่งยิ้มอ่อนโยนที่ทำให้อีกฝ่ายหวั่นไหว เขาจับมือข้างหนึ่งของหญิงสาวของแตะริมฝีปากเบาๆ “ผมบอกแล้วว่าผมขอโทษแต่ผมดีใจที่คุณมารับผมถึงที่นี่”
“ฉัน...ไม่ได้มาหาคุณ ฉันมีธุระกับพี่ปกป้อง”
ไอริณแย้งทันทีแต่เธอจะอธิบายอะไรมากกว่านี้ ริมฝีปากเคลือบลิปสติกสีชมพูอมส้มราวกุหลาบสีสวยก็ถูกปิดด้วยริมฝีปากของชายหนุ่ม
“กรี๊ดดดด” เสียงญาณีหวีดร้องไม่พอใจกับภาพที่เห็น ก็ไหนสายสืบบอกว่าพ่อเลี้ยงมานพยังครองโสดสนิททำไมจู่ๆ มีมารมาผจญแถมยังเป็น “ไอริณ” ผู้หญิงที่เธอเกล
