ไม่นานหลังจากนั้น สักประมาณสัปดาห์หนึ่ง เขาก็ส่งคำขอเป็นเพื่อนมาอีก
ผม : กดผิดรึเปล่าครับ ส่งคำขอเป็นเพื่อนผม
ธารา : เป็นห่วง เห้ออ
ผม : เป็นห่วงอะไร
ธารา : เป็นห่วง นั่นคือคำที่พูดไป ตีความหมายเอาเองเลยตามความเข้าใจ
ผม : ถ้าคุณใช้คำนี้แลกกับ accept คุณชนะ
ธารา : ขำ.
ผม : ตลกที่ผมยังไม่เลิกโง่สินะ ยิ้มจาง.
แล้วเขาก็โพสต์ข้อความโง่ๆ “ขอบคุณครับ ยิ้ม.” ลงบนไทม์ไลน์ของฉัน
ธารา : เปล่า
ผม : อะไรของคุณ ผมไม่เข้าใจ ขอบคุณอะไร
ถ้าเป็นรับแอดไม่ต้องโพสต์ก็ได้ แกล้งผมสนุกละสิ
ธารา : เปล่า
ผม : คุณทำผมปั่นป่วน
ธารา : ขอโทษมันเป็นบุคลิก
ผม : ไม่ใช่ เดี๋ยวก็ทำให้รู้สึกดี แล้วก็ตัดมันทิ้ง แล้วสรุปในโพสต์คืออะไร
ธารา : ขอบคุณ ทุกเรื่อง
ผม : อย่าโพสต์วอลล์ผมอีกนะ หัวใจจะวาย
ธารา : ขอโทษครับ
ผม : ถอนหายใจ อีกนานกว่าผมจะทำใจได้ ผมคงทำคุณลำบากใจ ขอโทษนะครับ
ธารา : ทำใจ?
ผม : ผมคงจะยิ่งดูโง่ แต่สำหรับผม คุณพิเศษกว่าใคร
ธารา : โง่ยังไง
ผม : ผมชอบคุณ ชอบมาก ชอบข้างเดียว และตัดใจไม่ได้สักที มันเป็นสิ่งที่โง่ครับ
ธารา : ต้องตัดใจ? ออ ผมบอกไปว่ายังไม่พร้อมจะหยุดเจ้าชู้
ผม : ผมรู้คุณไม่ได้ไม่พร้อม คุณแค่หาคนที่ทำให้อยากหยุดไม่ได้ คุณบอกผมแล้วครับ บอกแล้ว
ธารา : อ่าห้ะ แค่กำลังหาอยู่ละนะ คนที่สนใจก็ตัดใจไปแล้ว ก็นะ เขาตัดใจไปแล้วนี่
ผม : อ่า ครับ ส่วนผมคงอีกนาน55
ธารา : คุณนี่มันโง่จริงๆ
ผม : 555555555 ผมรู้น่า ถ้ามันยอมทำตามที่สมองสั่งก็ดีสิ หรือไม่คุณลองหลอกว่ารักผมแล้วให้ผมเจ็บมากๆ
ไปช็อตไฟฟ้าให้ลืมไปเลย ง่ายกว่ามั้ย ผมเก่งละสิไม่ต้องชม
ธารา : ยัง ยังไม่รู้ตัวอีก เห้อ
ผม : ยิ้ม ไม่เป็นไร ผมโอเค
ธารา : เออ ขี้เกียจบอกแล้ว
ผม : ดีแล้ว ผมโง่ แต่ผมไม่ชอบโกหก แค่นั้นเอง คุณก็พักผ่อนบ้างนะ อย่ามัวแต่เจ้าชู้
ธารา : อืม
ผม : ยิ้ม
ธารา : โว๊ะ ไม่มีความสุขเลยว่ะ
ผม : ทำไมละ คุณไม่สบายเหรอ
ธารา : เปล่า
ผม : แล้วทำไมไม่มีความสุข คุณไม่ชอบที่เรียนเหรอ หรือตอบแชทสาวไม่ทัน หรือกินข้าวไม่อร่อย
ธารา : งานแน่น เหนื่อย
ผม : ออ สู้ครับ อีกนิดเดียว
ผม : คุณก็จะเหนื่อยกว่าเดิมแล้ว5555555555
ธารา : ......
ผม : หัวเราะ. จริงนี่ หมอเหนื่อยจะตาย ทำไรผิดก็ไม่ได้
ธารา : ขำทำไม บีบจมูก.
ผม : อื้ออ พี่เหนื่อยแน่ เอามือกุมสองแก้มอีกคนไว้. มืออุ่นๆ ช่วยให้รู้สึกดีได้
ธารา : พี่ชอบอะไรเย็นๆ มากกว่า อากาศร้อน
ผม : เอาผ้าขนหนูชุบย้ำแช่ตู้เย็นไว้ก่อน เหนื่อยๆ ก็เอามาซับหน้า หรือหาคนมาซับให้55
ธารา : ไม่มีเวลาหรอก อีกหน่อยก็หายแล้ว
ผม : ไม่ใช่ในบอทสิ คุณเหนื่อยในชีวิตจริง ก็ต้องหาคนในชีวิตจริง คุณฝึกงานรพ.ไหนเหรอ
ธารา : XXX
จากนั้นเราก็คุยกันบ้าบอเรื่อยเปื่อยทำให้รู้อะไรเกี่ยวกับเขามากขึ้นอีกนิดๆ หน่อยๆ
เขาชอบทำกับข้าว ชอบกินกระเพราหมูสับ เพราะหมูชิ้นเหนียว ฮ่าๆ ได้รับสัมผัสอุ่นๆ ที่ผมอีกครั้ง
รู้สึกดีขึ้นอีกแล้ว หัวใจโง่ๆ ไม่เคยรู้จักจำ..
วันต่อมาคุยเรื่องขนมปังเจ้านึงที่ผงชูรสหนักมือ พี่เขาไม่ชอบ อ่าแล้วแต่คนอีกทีเนอะ
แล้วจู่ๆ เขาก็ทำในสิ่งที่ฉันไม่คาดคิดว่าจะได้รับ
ธารา : อืม จุ๊บหน้าผาก. ฝันดีครับ ตั้งใจสอบนะครับ
ใช่ฉันมีสอบปลายภาคช่วงนี้
ความใกล้ชิดและสัมผัสบ้าๆ ที่ได้รับทำให้ฉันตัดสินใจ..
ผม : ผมจะจีบพี่! ดีมั้ย ฮือออ ผมจะโดนคนของพี่รุมตบมั้ย
ธารา : 55555 ไม่มีหรอก หายหมดแล้ว
ผม : งั้นผมจีบได้มั้ย
ธารา : ได้ 555
ผม : พี่สูงมั้ย
ธารา : หืม สูง
ผม : เขย่งหอมแก้มสองข้าง. ยิ้มหวาน. พี่ไปพักผ่อนเถอะครับ
ธารา : หอมถึงเหรอเรา
ผม : ผม160 ผมกระโดดได้นะ สักวันผมจะปล้นจูบพี่ ระวังตอนหลับเลย! ยิ้ม.
ธารา : 180+ สส.
ผม : ผมจะเอาเก้าอี้มาต่อ แล้วรอปล้นจูบตอนพี่หลับ ทำหน้ามุ่งมั่น.
ธารา : 55555 งั้นจะรีบหลับ ฝันดีครับคนเก่ง
ผม : ฝันดีครับ คุณเขาวงกตของผม
ใช่ ฉันเรียกเขาว่าเขาวงกต คนที่ทำให้หลงได้โดยไม่ต้องทำอะไรมาก แล้วหาทางออกยากเหลือเกิน
คืนนั้นฉันปรึกษากับคนรู้จักเขาแนะนำให้ฉันถามเขาก่อนว่าเขาไม่มีใครจริงๆ ใช่มั้ย
ผม : พี่ครับ พี่ยังไม่มีใครใช่มั้ย ทั้งบอทและเรียล
เช้านั้นเขาปลุกฉันด้วยประโยคที่น่ารักและงี่เง่า
ธารา : ตื่นสายไม่ดีนะครับ
ผม : มาปลุกสิครับ รบกวนตอบคำถามผมด้วยครับ
ธารา : ไม่มี
บทสนทนาง่ายๆ แต่ชวนใจเต้นที่สุด
ผม : คิด..ถึงมั้ย ผมคิด..ถึงพี่มั้ย
ธารา : หะ
ผม : ผมคิดถึงไง แล้วไปถึงพี่มั้ย
ธารา : ก็... ถึงอยู่
ผม : ดีใจจัง
เขาโพสต์ว่าไปดื่มกับเพื่อน
ผม : พี่ไปดื่มเหรอ กินข้าวก่อนนะครับ
ธารา : อ่า ไว้จะกินครับ
ผม : คิดถึงนะครับ จุ๊บมือแปะปากอีกคน.
ธารา : ขำ.
ผม : อะไรเล่า พี่สูง จูบไม่ถึง ถูแก้ม.
ธารา : 5555 ครับ
แล้วดึกนั้นเขาก็เข้ามาตอบข้อความแปลกๆ
ผม : ถ้าไม่กินข้าวผมจะข่มขืนพี่
ธารา : ใครจะทำใคร
ผม : เมาเหรอ พี่ข่มผมไม่ได้หรอก ผมเก็บไว้ให้ตอนแต่งงานเท่านั้น ถึงจะชอบผมก็ไม่ง่ายนะเออ
ธารา : ไปหาแถวนี้ก่อนก็ได้
ผม : ไม่เอา หวง มากสุดแค่จูบนะ ผมเขินมากกกก
ธารา : ไปละ
ผม : กอดเอว ไปจริงเหรอ ใจร้าย