ล้อเล่น
924 Words
จากวันนั้นเขาก็มาชวนไปกินข้าวเที่ยงเรื่อยๆ บ่อยๆ จนพี่ที่แล็บเข้าใจว่าเรา ไม่สิ ฉันกับเขากำลัง ไม่สิ โอ๊ยย หมอแซมกำลังจีบฉัน แบบนั้นแหละ
ไม่ใช่เลยสักนิด เขาพยายามจะทำให้ฉันยอมรับต่างหากว่าฉันคือคนที่เล่นบอทนั้นแล้วหลงรักเขาอย่างโง่ที่สุด และจนถึงตอนนี้ก็ยังลืมไม่ได้นั่นน่ะ
ฝันไปเถอะว่าจะหลอกฉันได้ง่ายๆ อีก
เที่ยงวันที่หนึ่ง
หน้าห้องแล็บมีนายแบบใส่ชุดกาวน์สั้นมาป้วนเปี้ยนเรอะ
แต่พอมองดูดีๆ ก็รู้ว่าใคร
“ไงครับ” ยิ้มมุมปาก
“พี่ขอไปกินข้าวด้วยนะ”
ยายแก้มมองแทบจะเคลิ้มไปตามยิ้มกระชากใจของเขา
แถมยังตอบลอยๆ ไปอีก
“ได้สิคะ~”
ฉันยิ้มเจื่อนๆ แล้วเดินนำไปที่โรงอาหาร
คนตัวสูงที่เดินตามมา ตามฉันเงียบๆ ไปตั้งแต่เดินออกจากแล็บ ต่อคิวซื้ออาหารก็ร้านเดียวกัน ร้านอื่นมีเยอะแยะ ฉันเม้มปาก
จนเดินมาที่โต๊ะ เขาถูกผูกขาดบทสนทนากับแก้ม มีบ้างที่วนมาหาฉัน
ส่วนใหญ่ก็เรื่องในบอท
ไม่รู้ทำไมตอนนั้นไม่เคยจำ ตอนนี้กลับจำได้
พอเรากินมื้อเที่ยงเสร็จ เขาส่งข้อความเข้ามาในเครื่องฉัน
....จำพี่ไม่ได้เหรอครับ แอล....
ฉันเม้มริมฝีปากแน่น เขามันร้ายกาจ!
เที่ยงวันต่อมา เขาไม่ได้มารอที่แล็บ ฉันก็โล่งใจว่าเขาน่าจะวางมือ
ถึงจะคิดว่าช่างไม่มีความอดทนเหมือนเดิม ที่ไหนได้ เย็นวันนั้นมาหาตั้งแต่ยังไม่เลิกงาน มาคุยกับพี่ๆ ในห้อง
เหอะ หว่านเสน่ห์
วันถัดๆ มาก็มาเหมือนเดิม วันไหนไม่ว่างจะส่งข้อความมาให้กวนใจเล่นๆ
...วันนี้ไม่ได้ไปกินข้าวด้วยนะครับ อยากกินกะเพราไข่ดาวฝีมือแอล อืม ลัลลาจัง .....
...มีสัมมนา ไว้จะเอาขนมไปฝากนะครับ...
...วันนี้เหนื่อยจัง อยากได้ผ้าเย็นแบบตอนนั้น...
....เอาผ้าชุบน้ำใส่กล่องใส่อาหารแล้วแช่ตู้เย็นใช่มั้ย พี่หยดน้ำมันหอมระเหยด้วยได้รึเปล่า....
...พี่มานวดตัว เอ เราเคยบอกจะนวดให้พี่นี่ ....
...ยืนผ่าตัดนานมาก ปวดเท้าต้องแช่เท้าในน้ำอุ่น ใส่เกลือด้วยใช่มั้ยครับ
เราเคยบอก....
....วันนี้พี่ทำยำ แบบเดียวกับที่เราบอกว่าน่ากินไง...
....วันนี้พี่พยาบาลหน้าวอร์ดกินมะละกอสุก พี่จำได้นะว่าเราแพ้....
....พรุ่งนี้พี่หยุด ไปกินอะไรอร่อยๆ กันมั้ย....
....เพลงที่เราส่งมาให้ พี่ทำ Playlist ฟังวนได้ทั้งวัน....
.... Playlist นั้นกลายเป็น Playlist เดียวที่พี่เปิดในห้องผ่าตัดเลยนะ...
....เราเคยบอกว่าอยากฟังพี่ร้องเพลงใช่มั้ยนะ...
....จูบที่มัดจำไว้ พี่ขอสานต่อได้มั้ยครับ...
....วันก่อนเกือบได้จับมือแล้วเชียว ? ...
....เด็กน้อยที่มาปรึกษาพี่เรื่องภาวะเม็ดเลือดขาวสูง (Leukocytosis) ตอนนั้น
ตอนนี้เก่งแล้วสินะ..
...เพื่อนพี่ลากไปกินหมูกระทะอีกแล้ว...
...คืนนี้ศัลย์แทบจะครึ่งวอร์ดไปปาร์ตี้ พี่ดื่มหนัก อยากให้เรามาดูแลจัง...
...เค้กมะพร้าววันนั้นชอบใช่มั้ย พี่ซื้อไปฝากนะ เห็นกินไปยิ้มไป..
และอีกมากมายเกือบตลอดทั้งเดือน
ไม่นับว่าหลังวันสัมมนาครั้งหนึ่งนั้นเขาเอาขนมมาแจกคนทั้งแล็บจนฉันโดนแซวหน้าแทบไหม้
ขนมจีบ....
ตัวต้นเหตุยืนยิ้มตาพราวมองฉันนิ่งๆ เลย
ดาเมจแรงจนพี่ๆ หลายคนมองไปบิดไป เขินคุณเขาสุดๆ
“นี่แก~ พี่หมอตามจีบมาหลายอาทิตย์แล้วนะ ไม่ใจอ่อนเลยเหรอ” ยายแก้มผู้สนับสนุนให้ฉันลงจากคานถามขึ้นหลังพักเที่ยงที่เลี่ยงไปกินข้าวกับเขาได้
“ตามจีบอะไรของแก” ฉันว่าแล้วจัดของในแล็บให้เป็นระเบียบ
“ใครๆ เขาก็รู้ทั้งนั้น”
“ไม่จริงสักนิด”
“แกปิดใจเกินไป ผู้ชายหล่อ แสนดี โปรไฟล์เริ่ดขนาดนี้ ไม่คว้าไว้..”
“แกจะว่าเค้าโง่เหรอ” เบะปากน้อยใจ
“เปล่าจ้าา”
“เขาไม่ได้ตามจีบเค้าหรอก”
“ได้ไง แก้มมีตานะจ๊ะไม่ใช่แค่ฟ้ามีตา”
“แกจำที่เค้าเคยบอกได้มั้ยว่าเค้าเคยเล่นบอท”
“อ่าหะ แต่จำอะไรมากไม่ได้อะ ตอนนั้นจีบกันกับภูมิอยู่ จำได้แค่แกจีบสาวเพียบ นึกว่าแกจะมีแฟนเป็นผู้หญิงแล้วซะอีก” แก้มยิ้มแหย
ฉันถอนหายใจ
“คนที่เค้าชอบคือเขา ที่เจ็บมาก็เพราะเขา ทีนี้เข้าใจรึยัง”
ใช่ เขาเป็นผู้ชายคนแรกที่ฉันชอบ คนแรกจริงๆ
ตอนแรกฉันก็คิดว่าตัวเองชอบผู้หญิง ชอบมองผู้หญิง ชอบดูแลคนอื่น
แต่พอเจอเขา มัน..น่าค้นหา แต่ก็อุ่นๆ หวั่นๆ เป็นสิ่งที่ไม่เคยรู้สึกกับใคร
“หะ จริงเหรอ ก็ว่าแล้วว่าทำไมแปลกๆ”
“เขาไม่ได้จีบเรา แค่อยากให้เรายอมรับว่าเราคือคนที่ชอบเขา
เขาจะเล่นกับความรู้สึกเรา ผู้ชายแบบนี้เหรอคนดี”
“จริงเหรอ.. แย่จังแก้มอุตส่าห์เชียร์”
“เชียร์ไม่ขึ้นหรอกแก้ม พอเถอะ อย่าจับคู่อีกเลย เค้าขอ”
“ก็ได้ๆ เค้าไม่ได้อยากให้แกเจ็บ”
“ขอบใจนะ” ฉันยิ้มจางๆ
- Writer
