สองชั่วโมงกว่า พอหนังจบก็เกือบเที่ยงแล้ว
“หมอหิวรึยังคะ”
“เราล่ะ”
“ฉันถามก่อนนะ”
“ฮ่าๆ โอเค พี่เริ่มหิวแล้ว วันนี้ไปร้านที่พี่อยากกินได้มั้ย”
ฉันมองเขาแบบไม่ไว้ใจ
เขามองฉันแล้วคว้ามือฉันไปจับ ไม่อ่อนโยนมากนักแต่กลับไม่รู้สึกเลยว่าไม่ใส่ใจ
พอถึงร้านฉันก้มมองหน้าเขา
“ชาบู?”
“อืม ตอนเที่ยงก็กินได้แล้ว ปะ”
เราเลือกโต๊ะที่ติดสายพานจะได้หยิบสะดวก
ฉันเลือกหยิบพวกเบคอน หมูหรือปลามา ไม่ลืมผักนานาชนิด
ฉันไม่กินเนื้อวัวเพราะไม่ชอบกลิ่น ที่เหลือก็ฟาดเรียบ เลี้ยงง่ายเน้อ ฮ่าๆ
เสร็จแล้วจัดการเอาลงหม้อ ลวกกุ้งให้พอหวานแล้วตักใส่ถ้วยเขา
ส่วนหมอแซมกำลังไปตักพวกซูชิปลาดิบ เขาเดินกลับมาแล้ว
"พี่ไม่รู้ว่าเรากินอะไรได้บ้าง เลยเอามาประมาณนี้"
ฉันแอบอมยิ้ม
“ฉันกินได้หมดค่ะ แต่ไม่ชอบกลิ่นเนื้อวัวเลยไม่กิน นอกนั้นก็อะไรอร่อยก็กินหมด”
หัวเราะเบาๆ แต่ก็ไม่ได้มองหน้าเขา ก็กำลังลวกไข่ให้สุกแต
