รอยรักผู้กองจอมเถื่อน

บทที่14 ใครกันที่แอบชอบหรัญญ์ สืบหาตัวการ

หลังจากอาบน้ำและร่ำลาทำรักเมียเสร็จแล้ว คมเดชก็เดินตัวเบาสบายเนื้อสบายตัวออกมาแต่งตัวเตรียมตัวกลับเมืองกาญจนบุรี

"พลอยเมื่อกี้ในอ่างพี่ปล่อยข้างนอกไม่ทัน ประจำเดือนครั้งล่าสุดของพลอยมาวันที่เท่าไหร่" คมเดชถามเมียอย่างต้องการหาทางแก้ไขและอยากรับผิดชอบให้การกระทำของตัวเอง

"อะไรนะ หมายความว่ายังไงไหนคุณบอกว่าจะคุมเองแล้วปล่อยข้างนอกไง" แพรพลอยต่อว่าคมเดช

"ก็มันเอาออกไม่ทัน น่าจะมีเข้าไปหน่อยหนึ่ง" คมเดชสารภาพก็ตอนนั้นของเมียมันตอดรัดดีเสียจนเขาแน่นไปหมด เสียวจนต้องปลดปล่อยน้ำรักออกมาอย่างยั้งไว้ไม่อยู่

"แล้วทีนี้จะทำยังไงต่อละคะ ท้องขึ้นมาจะทำยังไง"

"ท้องก็เลี้ยง ส่งไปให้ย่าเลี้ยงก็ได้ พี่ชายของพี่ทั้งสองคนก็ยังไม่มีเมียมีลูก ถ้าพี่มีลูกแม่พี่คงดีใจมาก"

"นี่ ฉันไม่ตลก ฉันจะท้องได้ยังไงยังเรียนไม่จบ ถ้าฉันท้องขึ้นมาพ่อฉันเอาคุณตายแน่"

"พี่ก็ถามอยู่นี่ไง ว่าประจำเดือนมาตอนไหน"

"มาตอนไหนแล้วจะทำไม จำไม่ได้หรอกต้องไปดูในบันทึกประจำเดือนแต่น่าจะยี่สิบกว่าวันแล้วนะ" 

"ก็จะลองนับดูว่ามันเป็นช่วงไข่ตกหรือเปล่า ถ้าช่วงไข่ตกก็เสี่ยงท้องแต่ถ้าไม่ใช่ก็ไม่เสี่ยงเท่าไหร่"

"คุณนี่ดูชำนาญเรื่องทำไอ้เรื่องอย่างว่าเสียจริง ฉันถามจริงๆ เลยนะคุณทำแบบนี้กับผู้หญิงมาแล้วกี่คน"

"ก็เยอะ แต่ไม่เหมือนที่ทำกับพลอยหรอก ทำไมพลอยหึงผัวเหรอ"

"ไม่ได้หึง แต่ฉันรู้สึกว่าคุณมันสกปรกต่างหาก"

"สกปรกอะไรพี่ใส่ถุงยางตลอด ไม่ได้มั่วเอาแบบไม่ป้องกันหรอก"

"อ้าวไอ้ผู้กอง แล้วทำไมกับฉันไม่ป้องกันเล่า" แพรพลอยของขึ้นทันทีเมื่อได้ยินว่ามีแพรพลอยนี่แหละที่คมเดชไม่ยอมคุม

"ตอนได้กันครั้งแรกตั้งใจว่าจะคุมแต่พลอยปัดถุงยางทิ้งเองนะ พี่เลยไม่ได้ใช้ แล้วตอนนี้พี่ก็ติดใจแบบสดไม่ใส่ถุงแล้ว"

"ไอ้บ้า ไอ้คนเห็นแก่ตัว ตอนนั้นฉันไม่มีสติฉันจะรู้ไหม ถุงยางฉันยังไม่รู้จักเลย"

"เออ อย่าเพิ่งด่าพี่ได้ไหมบอกมาก่อนว่าประจำเดือนมาวันไหนไปดูในโทรศัพท์หน่อย" คมเดชบอกเมีย

"มาเมื่อวันที่26 เดือนที่แล้ววันนี้วันที่ 20 ก็คงอีกประมาณ4-5 วันน่าจะมาแล้ว" แพรพลอยบอกคมเดชเสียงสะบัด

"งั้นก็โล่งอกไป ปลอดภัยคงไม่ท้องหรอก" คมเดชบอกเมียยิ้มๆ แต่งตัวเสร็จแล้วก็พาเมียออกไปส่ง ตอนแรกคมเดชจะไม่ไปส่งแต่เห็นเมียดูท่าทางเหนื่อยอ่อนแรงเลยรู้สึกเป็นห่วงอยากไปส่งที่หน้าหมู่บ้านแล้วค่อยนั่งรถกลับมา แต่พอขับรถผ่านร้านขายยาแพรพลอยก็สะกิดบอกคมเดชว่า

"คุณจอดรถก่อน ลงไปซื้อยาให้หน่อยสิ"

"ยาอะไร พลอยไม่สบายเหรอ" คมเดชชะลอรถแล้วถามเมียท่าทางตื่นตกใจ

"เปล่าไม่ได้ป่วย จะให้ลงไปซื้อยาคุมให้ฉันหน่อย ฉันไม่กล้าซื้อเองฉันอาย ซื้อถุงยางด้วยก็ได้นะ" แพรพลอยหันไปบอกคมเดช

"อะไรนะ ซื้อยาคุม ซื้อถุงยาง นี่แสดงว่า....." คมเดชถามย้ำและฉีกยิ้มออกมาด้วยความยินดี

"ไม่ว่าอย่างไรทั้งนั้น ไม่ต้องมายิ้มเจ้าเล่ห์ใส่ฉันด้วย ลงไปซื้อเลยคุณมันชอบฉวยโอกาสกับฉัน ฉันก็ต้องป้องกันไว้ก่อนเกิดท้องขึ้นมาจะทำยังไงเรียนก็ยังไม่จบ"

"ลงไปซื้อน่ะไม่มีปัญหาหรอก แต่ที่ยิ้มน่ะเพราะดีใจที่เมียวางแผนครั้งต่อไปไว้เรียบร้อย เดี๋ยวซื้อให้เอาหลายกลิ่นหลายรสเลยดีไหม" คมเดชพูดและหัวเราะออกมาอย่างอารมณ์ดี

"ไอ้คนบ้า ฉันบอกให้รีบลงไปซื้อ ฉันก็ต้องป้องกันตัวเองไว้ก่อนมั้ย ไอ้คนมักง่ายอย่างคุณมันเชื่อไม่ได้ เกิดฉันไม่ทันได้ตั้งตัวคุณทำฉันท้องขึ้นมาฉันจะทำยังไง พลาดท่าเสียตัวแล้วก็ไม่ควรให้มันบานปลายท้องป่องประจานตัวเองมั้ยวะ" แพรพลอยด่าคมเดชและยกมือตีไหลหนาดังตุบอย่างนึกมันไส้

"ไปแล้ว ๆ ด่าเสียยาวเลย" คมเดชรับคำแล้วลงไปซื้อยาคุมกับถุงยางมาให้เมีย ซื้อเสร็จก็เอามาให้เมียพร้อมกับบอกเมียว่า

"ยาคุมพี่ให้พลอยไว้ พี่ซื้อมาให้สำหรับสามเดือนพอไม่อยากให้กินนานๆ กลัวอันตราย กินวันละเม็ดวันแรกที่ประจำเดือนมานะ ส่วนถุงยางเก็บไว้ที่พี่เพราะพี่ไม่อยู่ก็ไม่ได้ใช้ พี่เอาไปเก็บไว้ที่คอนโดไว้ใช้รอบหน้านะ" คมเดชบอกเมีย

"อือ อย่าเอาไปใช้กับคนอื่นก็แล้วกัน" แพรพลอยพูดเสียงเบาแต่คมเดชก็ได้ยิน

"ทำไมหึงผัวกับเขาเป็นด้วยเหรอ" คมเดชถามยิ้มๆ

"ไม่ได้หึง แต่ถ้าคุณมีอะไรกับคนอื่นก็ควรป้องกันและไม่ควรมาทำแบบนั้นกับฉันอีก ออกรถได้แล้วใกล้จะหนึ่งทุ่มแล้วนะ" แพรพลอยบอกคมเดชเขินๆ

"ครับ ว่าแต่พี่กลับไปทำงานรอบนี้ต้องเข้าป่าจับพวกค้ายาแถวชายแดนคงไม่ได้มาหาพลอยหลายวันเผลอๆ อาจจะเป็นเดือนยังไงพี่จะติดต่อมาหาบ่อยๆ นะ พลอยอยู่ทางนี้ก็ตั้งใจเรียนนะ แล้วอย่าทำเรื่องให้ผัวต้องหึงอีกล่ะ"

"ดี ไม่ต้องมาหลายๆ เดือนเลย เรื่องบ้าๆ นี้มันจะได้เงียบๆ ไป จะไม่มาเลยก็ได้นะ" แพรพลอยว่าคมเดชเสียงสะบัดออกจะไม่พอใจเล็กๆ ที่คมเดชบอกจะหายไปเป็นเดือน แพรพลอยพูดไปอย่างไม่ทันรู้ตัวเลยด้วยซ้ำ

"หายไปเลยได้ไงเมียก็คิดถึงผัวแย่สิ อุตส่าห์กินยาคุมซื้อถุงยางรอผัวเสียขนาดนี้" คมเดชแกล้งพูดล้อเมียแล้วหัวเราะเสียงดัง

"บ้า ใครกินยาคุมรอคุณ" แพรพลอยพูดและอายจนหน้าแดง

"ก็เมียคมเดชนั่นแหละที่กินยาคุมรอผัว ถึงปากทางเข้าหมู่บ้านแล้วพี่ส่งพลอยตรงนี้นะ แล้วพี่จะโทรหาให้ได้ทุกวัน อยู่ทางนี้ให้ระวังตัวด้วย มีมือที่มองไม่เห็นจ้องจะเล่นงานพลอยอยู่นะ มาหอมหน่อย" คมเดชพูดและรั้งเมียเข้ามาหอมแก้มซ้ายขวา แพรพลอยก็ไม่ได้ขัดขืนอะไรก็จะขัดขืนทำไมอีก วันนี้ก็โดนมากว่าหอมไปไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบแล้ว

"ว่าไงได้ยินหรือเปล่าให้ระวังตัวด้วย เลิกเรียนก็กลับบ้านอย่าไปไหนดึกๆ ดื่นๆ แล้วก็ห้ามไว้ใจใครทั้งนั้น"

"อือรู้แล้วน่า ไปได้แล้วยัง ไม่มีใครที่น่ากลัวเท่าคุณแล้วแหละ" แพรพลอยว่าเหน็บคมเดชก่อนที่คมเดชจะลงจากรถไปเรียกแท็กซี่ เมื่อคมเดชลงจากรถไปเรียกแท็กซี่กลับคอนโดของเขาแล้วแพรพลอยก็ขับรถเข้าบ้าน

เมื่อมาถึงบ้านกินข้าวกับพ่อแม่แล้วแพรพลอยก็เอาแบบเครื่องประดับที่ออกแบบไว้ออกมาโชว์พ่อของตัวเอง เมื่อคุยเรื่องงานกับพ่อเสร็จแพรพลอยก็ขอตัวไปพักผ่อน

หลายวันต่อมาแพรพลอยมาเรียนที่มหาวิทยาลัยตามปกติ ได้เจอกับกลุ่มเพื่อนนัดไปกินข้าวกันในตอนบ่ายหลังเลิกเรียนในวันหนึ่ง

"เออนิ้วนาง ตั้งแต่ไปงานเลี้ยงฉลองบัณฑิตของพี่หรัญญ์วันนั้นแล้ว นิ้วนางได้ข่าวของพี่หรัญญ์เขาบ้างไหม พลอยไม่ได้ข่าวพี่เขาเลย" แพรพลอยถามนิ้วนางต้องการดูอาการของเพื่อนเพื่อสืบหาความจริงบางอย่าง

"ก็ได้ข่าวว่าอกหักหนักมากนะสิแก ก็แกดันไปบอกพี่เขาว่าไม่ได้รักพี่เขา" นิ้วนางตอบเพื่อนออกไปตามข่าวที่ได้ยินมาอย่างไม่ได้คิดอะไร

"เออใช่ๆ เห็นเพื่อนพี่หรัญญ์ก็เล่าให้ฉันฟังว่าพี่เขาชวนไปกินเหล้าเมาทุกวัน" แก้มใสพูดบอกแพรพลอยอีกคน

"เดี๋ยวๆ เพื่อนพี่หรัญญ์ที่บอกแกเป็นใครกัน นี่อย่าบอกนะว่าแกตอบรับเป็นแฟนพี่แชมป์แล้ว" แพรพลอยถามเพื่อนออกไป ในใจก็คิดว่าตัดแก้มใสกับนิ้วนางไปได้เลยสองคนนี้ไม่น่าจะเป็นคนที่แอบชอบหรัญญ์หรอก

"อือ ก็เริ่มคุยกันได้สองอาทิตย์แล้ว" แก้มใสพูดยอมรับอย่างไม่คิดจะปิดบังเพื่อน

"ฉันว่าดีนะพี่แชมป์เพื่อนพี่หรัญญ์คนนี้ที่บ้านก็มีฐานะดี พี่เขาเองก็เรียนจบวิศวะเหมาะสมกับแกมากเลยยายแก้มใส" ลิลลี่บอกเพื่อนและพูดสนับสนุน

"บีก็เห็นด้วยนะ ยังเสียดายเลยทั้งพี่หรัญญ์และเพื่อนพี่หรัญญ์ แต่ทำไงได้วะก็เขาไม่ชอบฉัน ฉันก็คงต้องรอให้เนื้อคู่ฉันมาเกิด" มาริษาพูดขึ้นบ้าง

"นี่ไงก็พี่ชายยายลิลลี่ไง คนที่แกแอบปลื้มเขาน่ะยายบี" นิ้วนางพูดขึ้น

"จะบ้าเหรอ ฉันน่ะปลื้มเขาแต่เขาไม่เห็นจะสนใจฉันเลย ฉันไม่มองไม่สนใจคนที่เขาไม่สนใจฉันหรอก สักวันฟ้าต้องส่งคนที่คู่ควรมาเป็นของฉัน ฉันก็ยังคงโสดต่อไป ก็ดูอย่างยายพลอยสิ มีคนเขาตามรักตามจีบมาสามปีกว่ามันยังไม่รักเขาเลย ทำไงได้วะก็คนมันไม่รักจริงไหมพลอย" มาริษาพูดบอกเพื่อนๆ อย่างเข้าใจเหตุผลของหัวใจของแต่ละคนว่ามันอธิบายยาก

"นั่นสิคนมันไม่ใช่คู่กันก็ไม่ใช่คู่กันแหละเนอะพลอยเนอะ ว่าแต่แกบอกปฏิเสธพี่หรัญญ์เขาไปอย่างที่นิ้วนางมันบอกแล้วจริงๆ เหรอ" ลิลลี่หันมาพูดแล้วถามแพรพลอยอีกครั้ง

"จริงๆ พลอยบอกพี่หรัญญ์ไปแล้ว พลอยไม่ได้รักพี่หรัญญ์อย่างแฟนมาตั้งแต่ต้น แม้ว่าพลอยจะรู้ว่าพี่หรัญญ์จริงใจและแสนดีกับพลอยก็ตาม แต่พลอยก็ไม่คู่ควรกับพี่เขาหรอก เราไม่ได้เกิดมาคู่กัน ก็ได้แต่ภาวนาว่าขอให้พี่หรัญญ์เขาได้เจอกับคนที่คู่ควรและรักพี่เขาจริงๆ" แพรพลอยบอกลิลลี่

"ลิลลี่ก็คิดเหมือนพลอยนะ" ลิลลี่พูดและส่งยิ้มหวานให้แพรพลอย

ขณะที่กำลังขับรถกลับบ้านแพรพลอยก็ได้แต่คิดทบทวนเรื่องราวว่าใครกันที่แอบถ่ายรูปของตัวเองส่งให้หรัญญ์ดู

"ถ้าไม่ใช่ผู้กองคมเดช ก็ต้องเป็นเพื่อนเราคนใดคนหนึ่งที่ชอบพี่หรัญญ์"

"แก้มใสตัดไปก่อนเพราะคบกับพี่แชมป์ไปแล้ว"

"ลิลลี่ก็ไม่น่าจะใช่"

"นิ้วนางก็ดูไม่น่าจะใช่เหมือนกัน หรือว่าจะใช่นะ"

"หรือว่าจะเป็นบีที่รู้เรื่องของเรา เพราะบีแอบชอบไอ้ผู้กองบ้ากามอยู่ บีอาจจะไม่พอใจที่เรามีอะไรกับผู้กองเลยอยากแกล้งให้เราอับอายหรือเปล่านะ แต่เขาจะทำแบบนั้นทำไม ถ้าชอบผู้กองจริงการที่เราคบกับพี่หรัญญ์บีก็ไม่น่าจะเสียผลประโยชน์อะไร ได้ประโยชน์ด้วยซ้ำ"

"โอ๊ย ฉันคิดไม่ออกใครนะที่ทำแบบนั้น"

"แล้วใครที่แอบชอบพี่หรัญญ์อย่างที่ผู้กองบอกเรานะ"