“อืม ใช่นะพี่ เพราะว่าหนูก็ไม่เคยเห็นเหมือนกัน” ฉันผละสายตาจากเช็ดโต๊ะและมองไปที่ผู้ชายคนนั้น เขาไม่เคยมาที่นี่หรอก เพราะถ้ามาฉันก็ต้องจำได้บ้าง ที่ร้านของพี่ไอติมจะมีลูกค้าสำคัญๆ และประจำซึ่งฉันจะจำได้ แต่สำหรับเขาคนนี้ฉันไม่เคยเห็นมาก่อนอย่างที่พี่ไอติมพูดนั่นแหละ
“พี่ไปเช็ดของหลังร้านก่อนแล้วกันนะ นี่ก็... สามทุ่มแล้ว ตายล่ะฝากบอกเขาทีนะว่าพี่รักเขา เอ้ย บอกว่าร้านจะปิดแล้ว อิอิ”
“ค่า” พี่ไอติมเดินหมุนตัวไปหลังร้าน ส่วนฉันก็เงยหน้ามองนาฬิกาก็พบว่าดึกแล้วจริงด้วยสิ ฉันวางมือจากเช็ดโต๊ะและเก็บเก้าอี้ให้เข้าที่ เดินตรงไปหาเขาที่กำลังเขียนอะไรบางอย่างอยู่
“คุณคะ ร้านจะปิดแล้วนะคะ”
“อ้าวเหรอครับ โทษทีนะผมทำงานเพลินไปหน่อย” เขาเงยหน้ายิ้มให้ฉันและเก็บของอย่างรีบๆ จนทำเอกสารและของตกลงใต้โต๊ะ
“เฮ้อ ยิ่งรีบเหมือนจะยิ่งช้านะเนี่ย”
“เดี๋ยวฉันช่วยนะคะ” ด้วยความหวังดี ฉันก็ช่วยเขาเก็บของ ส่วนเ
