BAD GUY :: CAHPTER 2 [30%]
1143 Words
BAD GUY
2
คำพูดของเขาที่ออกมาสร้างความมั่นใจให้ฉันได้อย่างมาก ถึงใครจะบอกว่ามันเร็วไปหรือเปล่า? แต่สำหรับฉันไม่มีคำว่าเร็วไปหรอกนะ
“ก็ได้ หนูจะเป็นแฟนกับพี่”
“ดี งั้นมาฟังกฎของการเป็นแฟนฉันดีกว่า... ว่าแต่ถามฉัน เธอต่างหากมั่นใจหรือเปล่าที่จะคบกับฉัน”
“หนูมั่นใจมานานมากแล้วล่ะ” พี่ฟีนิกซ์มองหน้าฉันและพยักหน้ารับ ก่อนที่ฉันจะลุกขึ้นจากตักของเขา อันที่จริงมันน่าอายมากเลยนะที่นั่งอยู่บนตักเขาอยู่นาน ดีที่ไม่มีคนไม่งั้นฉันคงมุดดินหายไป
“กฎของการเป็นแฟนฉันข้อแรกคือ ห้ามตามฉัน”
“หือ? หมายถึงอะไรเหรอ” ฉันเอียงคอมองพี่ฟีนิกซ์ที่ยืนกอดอกอยู่ที่หน้าทีวี เขายิ้มออกมาและคว้าขวดเหล้าสีอำพันมากระดกเกือบหมดขวด บ้าจริงแบบนี้ก็เมานะสิ
“ก็หมายถึงห้ามตามฉันไม่ว่าจะไปที่ไหนหรือทำอะไร นอกซะจากฉันจะพาเธอไปเอง เข้าใจ?”
“อ่อ”
“ห้ามจุกจิก ฉันเป็นคนที่ไม่ชอบให้ใครมาจู้จี้จุกจิก พูดมากน่ารำคาญ และฉันก็มั่นใจว่าเธอคงไม่เป็นแบบนั้น อีกข้อห้ามทำอะไรตามใจ คืออยากจะทำนู้นทำนี้ทำอะไรก็แล้วแต่ต้องบอกฉันก่อน โอเค”
“ห้ามทำตามใจ ถ้างั้นถ้าหนูปวดอึ หนูก็ต้องขอพี่ก่อนน่ะสิ”
“ก็คงแบบนั้น”
“โหย ไม่เอาหรอกนะ ข้อนี้หนูไม่ทำให้หรอก”
“เออ งั้นข้อนี้ยกเว้น อีกข้อคือเธอต้องทำตามฉันทุกอย่าง ไม่ว่าจะให้ทำอะไร ทำได้ไหม?” พี่ฟีนิกซ์พูดข้อสุดท้ายด้วยน้ำเสียงแหบพร่า ก่อนจะเดินตรงเข้ามาหาฉันพร้อมกับโน้มตัวลงมาจนฉันเอนตัวพิงกับโซฟา โดยที่ได้กลิ่นเหล้าจากตัวของเขาด้วย
“อือ ได้สิไม่มีปัญหา”
“ดีมาก แค่นี้ล่ะไม่มีอะไรแล้ว อ่ออีกเรื่องเธอต้องย้ายมาอยู่ที่คอนโดฉัน”
“เอ๋? ทำไมอะ หนูอยู่หอพักก็ดีอยู่แล้วนะ ไม่ต้องเดินไปทำงานที่ร้านเค้กไกลด้วย”
“แล้วใครบอกว่าฉันจะให้เธอทำงานที่ร้านเค้กไอติม” ฉันขมวดคิ้วมองใบหน้าหล่อที่เบ้ปากมองบน ก่อนจะผละตัวออกไปนั่งที่โซฟาตามเดิม แขนหนาก็วาดมากอดไหล่ฉันไว้หลวมๆ
“เลิกทำงานแล้วมาเป็นแม่ศรีเรือนให้ฉันดีกว่า ตกลงนะ”
“เออ แล้วหนูจะเอาเงินที่ไหนกินใช้เล่า”
“มีผัวรวยแล้วจะกลัวอะไร ฉันเลี้ยงเธอได้หรอกน่า...” พี่ฟีนิกซ์เบ้ปากอย่างหงุดหงิด จะได้ไปอยู่กับเขางั้นเหรอ? แต่ว่าพี่ไอติมล่ะ ฉันไม่อยากทิ้งพี่เขานะ อุตส่าห์รับฉันเข้าทำงานมานาน จู่ๆ จะมาออกงานเพราะมีแฟนแบบนี้พี่ไอติมจะคิดยังไงล่ะ
“ฮัลโหลไอติมเหรอ ฟีนิกซ์นะ เออเนปจูนที่เป็นพนักงานร้านเธออะ ไม่ไปทำที่ร้านเธอแล้วนะ เพราะตอนนี้ฉันกับยัยดาวเคราะห์น้อยเป็นแฟนกันล่ะ ฉันเลี้ยงเธอได้แค่นี้นะ”
“พะ พี่ทำอะไรของพี่อ่ะพี่ฟีนิกซ์!”
“อ้าว ก็ลาออกให้เธอไง ลาออกจากงาน และก็มาทำงานเป็นแฟนฉันแทน ไม่ดีหรือไง?”
“พี่นี่มันทำอะไรเอาแต่ใจชะมัด”
“ไม่ใช่เอาแต่ใจอย่างเดียว เอาอย่างอื่นก็ทำให้สาวติดมาเยอะด้วยเหมือนกัน หึ”
“ใช่สิ คงจะเยอะมากเลยด้วย” ฉันเบ้ปากมองร่างสูงที่หัวเราะออกมา ก่อนจะขยับเข้ามาใกล้ฉันอีกครั้ง ทุกครั้งที่เขาขยับเข้ามา มันทำให้ฉันไปไม่เป็นเลยสักครั้ง แล้วเขาล่ะรู้สึกแบบนี้บ้างหรือเปล่านะ?
“ก็บอกแล้วไงว่าคนอื่นแค่นอกกาย แต่เธอคือแฟนเลยนะ ดีกว่าผู้หญิงพวกนั้นซะอีก”
“หนูคงเปลี่ยนนิสัยพี่ไม่ได้สินะ แต่เอาเถอะ แค่ได้อยู่กับพี่ก็ดีใจล่ะ”
“ว่าง่ายจริงนะ แฟนใครวะเนี่ย” พี่ฟีนิกซ์โอบกอดฉันแน่น ฉันไม่มีทางเปลี่ยนนิสัยของเขาได้หรอก ไอ้เรื่องกินผู้หญิงหรือเรื่องแบดบอยที่เขาเป็น ฉันไม่สามารถทำได้ ถึงแม้ว่าเขาจะเคยปรับเปลี่ยนตัวเองกับแฟนเก่า แต่ถึงอย่างนั้นปรับเปลี่ยนไปก็ใช่ว่าแฟนเก่าเขาจะกลับมาหา เพราะงั้นสู้ให้เขาเป็นตัวของตัวเองดีกว่า และคนอย่างฉันก็ไม่มีวันปล่อยเขาไปแน่ๆ
“แฟนพี่ฟีนิกซ์ไง แต่ว่า... ทำไมพี่ถึงได้เลือกหนูล่ะ หนูไม่ได้สวย ไม่ได้หุ่นดีเลยนะ”
“ไม่รู้สิ รู้สึกถูกชะตากับเธอยังไงไม่รู้” ฉันผละใบหน้าออกจากอกแกร่ง และจ้องมองใบหน้าของพี่ฟีนิกซ์ที่ยกมือลูบปลายคางตัวเองพลางขมวดคิ้วด้วยความสงสัย
“เมื่อกับว่าเคยเจอแววตา แบบนี้มาก่อน”
“ไม่หรอก พี่คงจะผู้หญิงเยอะ ถึงได้จำผิดจำถูก...”
“ฉันว่าฉันจำไม่ผิดนะ เหมือนกับว่าฉันเคยเจอแววตาแบบนี้ที่ไหนมาก่อน แต่นึกไม่ออกอะ” พี่ฟีนิกซ์ยักไหล่และหันไปดูทีวีต่อ ฉันก็เลือกที่จะไม่พูดอะไรออกไป เขาจำฉันไม่ได้หรอกเห็นเปล่าล่ะ? ถึงได้บอกไง ว่าไม่กล้าที่จะบอกความจริงออกไป ความสัมพันธ์ของเราตอนนี้กำลังไปได้ดี เพราะฉะนั้นเรื่องอดีตเมื่อถึงเวลาเธอจะเป็นคนบอกมันกับเขาเอง
“ก็เธอน่ารัก”
“เอ๋?”
“ที่เลือกเธอ เพราะว่าเธอน่ารักและก็เพราะความอึดของเธอที่ตามฉันมาถึงสามเดือน...” ฉันหันไปมองใบหน้าหล่อที่พูดออกมาทั้งที่สายตายังคงจับจ้องทีวีอยู่ ความรู้สึกที่ออกมาตอนนี้อยากจะบอกว่า ดีใจจังแหะ ไม่คิดไม่ฝันว่าสักวันหนึ่งจะได้เจอกับคนที่ตามหามาตลอดห้าปีเต็ม แถมเขายังขอฉันเป็นแฟนด้วยนี่สิ มันเกินความคาดหมายเลยนะนั่น
“เดี๋ยววันนี้ฉันจะพาเธอไปขนของที่พักนะ ย้ายมาวันนี้เลย”
“ห๊า พี่จะบ้าเหรอ อะไรจะเร็วปานนั้น”
“ก็ฉันมันคนใจร้อน อยากนอนกอดเมียใจจะขาดแล้ว หึหึ”
“เสียงหัวเราะเจ้าเล่ห์ชะมัด”
“ยัยดาวเคราะห์น้อย...” มือหนาที่อบอุ่นของพี่ฟีนิกซ์ยีผมฉันทันทีอย่างหมั่นเขี้ยว แค่คิดว่าได้นอนกอดกับพี่ฟีนิกซ์ก็ฟินไปถึงได้ดาวเนปจูนแล้วนะ อร๊าย
- Writer
