“หนูจะไปทำงาน” ฉันลุกขึ้นเดินเข้าไปในห้องและอาบน้ำชำระร่างกายของตัวเอง ฉันรักเขามากขนาดนี้ ชอบเขามากขนาดนี้ แต่ทำไมเขาถึงทำให้ฉันไม่ได้ นึกแล้วก็อิจฉาใบหม่อนนะ เธอคงมีดีมากกว่าฉันที่ทำให้คนอย่างพี่ฟีนิกซ์ที่ไม่ยอมเปลี่ยนแปลงตัวเอง ยอมที่จะปรับเพื่อเธอ ฉันออกจากห้องมาเงยหน้ามองร่างสูงที่ยืนพิงโซฟาอยู่
“กลับกี่โมง?”
“ไม่รู้ ถ้าคนเยอะก็อาจจะดึก”
“...” ใบหน้าหล่อพ่นควันบุหรี่ออกมา และฉันก็ไม่รอให้เขาพูดอะไรต่อ ก็เดินออกไปจากห้อง ถอนหายใจออกมาราวกับคนแก่ ฉันมาถึงร้านพี่ไอติมก็ทำงานอย่างนิ่งๆ โดยไม่พูดอะไรกับใคร แม้แต่พี่ไอติม
“เฮ้ คุณ”
“คะ” ฉันหันไปมองผู้ชายคนนั้นที่ฉันช่วยเขาเก็บของและทำให้พี่ฟีนิกซ์เข้าใจผิด เดินส่งยิ้มมาให้ฉันพร้อมกับเอกสารมากมายที่เต็มมือเขาไปหมด
“คือวันนั้นผมขอโทษด้วยนะที่ทำให้คุณเดือดร้อน พี่ชายคุณคงจะโกรธมาก”
“เออ ไม่เป็นไร ฉันไม่ซีเรียสอยู่แล้ว”
“ยังไงก็ต้องขอโ
