“จริงอะ? ไม่ไปเฝ้าผับหรือไง”
“ไม่เฝ้า เฝ้าเมียดีกว่า กลัวหมาแถวนี้คาบไปแดก” สายตาของผมมองพีทที่มองผมกับเนปจูนอย่างนิ่งๆ ก่อนที่ผมจะยกยิ้มที่มุมปากและโน้มใบหน้าไปจูบแก้มของเนปจูนที่กำลังตักเค้กใส่จานให้ผม
จุ๊บ
“อะ พี่ฟีนิกซ์ คนเยอะแยะนะ”
“อายทำไม? ผัวจะหอมเมีย ผิดกฎหมายหรือไง... หรือร้านไอติมตั้งกฎไว้ว่าห้ามผัวเมียพลอดรักกัน”
“จะบ้าหรือไง ร้านฉันไม่ได้ตั้งอะไรแบบนั้นนะ ไอ้นก” เนปจูนหัวเราะร่วนเลยที่ไอติมเรียกผมว่านก ให้ตายเหอะ ยัยบ้านี่ต้องการให้ผมขายหน้าต่อหน้าเมียและไอ้พีทหรือไง? มันกำลังขำผมด้วยนะนั่น
“นกเหรอ? พี่ไอติมคิดได้ไงกัน”
“ก็เรียกยากไง กว่าจะเรียกได้ก็กินเวลาไปล่ะ ฟีนิกซ์ๆ ไม่ไหว เรียกเป็นนกก็แล้วกัน ดีมะนก”
“หยุดไปเลยนะไอติม ฉันมีชื่อเว้ย ห้ามเรียกแบบนั้นนะ และแกก็หยุดหัวเราะด้วยไอ้เวร”
“พี่ฟีนิกซ์ ไปว่าพีทเขาทำไม” ผมหันไปมองเนปจูนและถอนหายใจออกมาอย่างหงุดหงิด ก่อนที่จ
