BAD GUY :: CAHPTER 1 [100%]
803 Words
“ได้เมียใหม่แล้วทิ้งพวกกูเลยนะ”
“มึงก็ไปหาน้องเนม น้องนุ่งอะไรของมึงสิไอ้ริค”
“เออ กูไปก็ได้ ไปไอ้น็อคเหม็นหน้าคนเห่อเมีย” พี่ฟีนิกซ์ยกเท้าถีบเท้าของริค จนเพื่อนของเขาเดินออกจากห้องไป แต่จะมีก็แต่คนที่ชื่อน็อคที่ลุกขึ้นยืนมองเขาอย่างนิ่งๆ โดยที่ฉันเองก็ไม่รู้ว่าเขาทะเลาะกันหรือจะคุยกัน
“มึงจะเอาแบบนี้เหรอไอ้ฟีนิกซ์”
“เอาอะไร?”
“มึงก็รู้อยู่แก่ใจ...”
“กูรู้ทุกอย่างล่ะ มึงไม่ต้องยุ่งหรอกไอ้น็อค” ฉันมองสบตากับน็อคที่มองฉันอย่างนิ่งๆ ก่อนจะเดินออกไปโดยที่ฉันเองก็มึนงง อะไรของเขากัน? แต่ก่อนที่ฉันจะรู้สึกอะไร มือหนาที่กอดเอวฉันอยู่ก็จับตัวฉันให้หันมาสบตากับเขา และท่านั่งที่เปลี่ยนไปจนฉันขยับตัวจะลุกหนี
“จะไปไหน?”
“พี่ปล่อยหนูก่อนสิ นั่งแบบนี้น่าเกลียดตายเลย”
“น่าเกลียดตรงไหน เธอตัวเล็กดีนะ สเปกฉันจริงๆ อย่างที่ไอ้ริคพูดเลย” สายตาคมดำสนิทจ้องมองฉันอย่างยิ้มร้าย รอยยิ้มที่เจ้าเล่ห์แสนร้ายกาจของเขา ทำไมถึงไม่ได้ทำให้ฉันกลัวเลยนะ กลับทำให้ฉันรู้สึกใจเต้นแรงต่างหากล่ะ พี่ฟีนิกซ์กระชับมือที่กอดเอวฉันให้แน่นยิ่งขึ้น จนใบหน้าของฉันชนกับเขา ลมหายใจของเราสองคนรดกันไปมา
“เธอน่ารักว่ะ ยัยดาวเคราะห์น้อย”
“พูดจริงพูดเล่น”
“ฉันจะชมแฟนตัวเอง มันต้องมีพูดจริงพูดเล่นด้วยเหรอ?” รอยยิ้มของฉันผุดขึ้นมา ก่อนจะยกมือลูบไปที่แก้มของเขา นานแค่ไหนแล้วที่ตามหาเขาคนนี้มาตลอดทั้งชีวิต นานแค่ไหนแล้วที่ตามหาเขาคนนี้เพียงเพราะรักเขา นานแค่ไหนแล้วที่ตามหาเขาเพราะอยากจะให้เขาได้รับรู้ตัวตนที่แท้จริงของฉัน แต่ถ้าพูดออกไปความสัมพันธ์ที่กำลังไปได้ดีตอนนี้จะจบลงหรือเปล่า? ฉันไม่แน่ใจ ขอเก็บความลับไว้ในใจก่อนแล้วกัน ขอทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีก่อน ตอบแทนเขาที่ทำให้
ฉันได้มีชีวิตต่อ แต่ไม่รู้เลยว่าฉันถูกนิ้วมือแกร่งลูบไปที่หางตาตอนไหน มารู้อีกทีตอนที่พี่ฟีนิกซ์มองฉันอย่างมึนงง
“ร้องไห้ทำไม?”
“...”
“ดีใจขนาดนั้นเชียวที่ได้เป็นแฟนกับฉัน...”
“ไม่ แต่มันมากกว่านั้น” ฉันยิ้มออกมา ก่อนจะโน้มตัวไปกอดคอเขาแน่น ความรู้สึกถึงการโอบกอดที่ฉันอยากจะกอดเขามานาน ฉันเคยคิดว่าสักวันถ้าโชคชะตาพาให้ฉันมาเจอกับเขา ฉันจะกอดเขา กอดเขาให้แน่นที่สุด จะไม่มีวันปล่อยเขาไป ผู้ชายที่ชื่อฟีนิกซ์ ผู้ชายที่ฉันรัก
“เป็นอะไรของเธอเนปจูน”
“ขอกอดพี่แบบนี้สักพักนะ” มือหนาของพี่ฟีนิกซ์ยันร่างฉันให้ออกจากกอดของเขา ก่อนจะโน้มใบหน้ามาประกบจูบฉันอีกครั้ง และแน่นอนว่าครั้งนี้ฉันไม่ได้ตกใจและไม่ถอยหนี กลับโอบกอดคอเขาแน่นและจูบตอบสนองเขา ถึงแม้ว่าจะทำไม่เป็นก็ตาม มือของเขาไล่ไปตามเอวของฉัน เลื่อนขึ้นมาที่แขนก่อนจะกดท้ายทอยฉันให้จูบกับเขาได้แนบแน่นยิ่งขึ้น
“จูบกับเธอแล้วมันดีจริงๆ ว่ะ”
“พี่แน่ใจแล้วใช่ไหม ว่าจะคบกับคนอย่างหนู” ฉันสบตากับพี่ฟีนิกซ์ที่ถอนหายใจออกมา ก่อนจะยกยิ้มและโน้มใบหน้าเข้ามาที่ซอกคอของฉัน จูบของเขามันทำให้ฉันรู้สึกแปลกๆ มันเหมือนกับว่าเขากำลังกดริมฝีปากอยู่ที่เดิมซ้ำๆ จนฉันเจ็บแปลบ มองใบหน้าหล่อที่ผละออกมาอย่างยิ้มแย้ม ฉันยกมือแตะที่ซอกคอตัวเอง มองพี่ฟีนิกซ์ที่หยิบมือถือมาถ่ายซอกคอฉัน โดยผลักมือฉันออกไป
แชะ
“ดูซะ” หน้าจอมือถือขนาดห้านิ้วถูกจ่อมาที่ใบหน้าของฉัน ร่างกายฉันชาวูบทันทีที่ได้เห็นรอยอะไรบางอย่างที่ซอกคอ มันเป็นรอยแดงๆ สีเข้มวงกว้าง สิ่งที่ฉันรู้สึกเมื่อกี้ คือสิ่งนี้เองเหรอที่พี่ฟีนิกซ์ทำ ฉันปัดมือเขาออกไป มองใบหน้าหล่อด้วยความสงสัย
“รอยคิสมาร์ก รอยที่บ่งบอกว่า เธอคือผู้หญิงของฉัน”
“พี่...”
“แบบนี้ ฉันสร้างความมั่นใจให้เธอได้ยัง ยัยดาวเคราะห์น้อย”
- Writer
