มาเฟียตามหาเมีย
1051 Words
ผมคงต้องขอท้าวความย้อนหลังกลับไปประมาณเมื่อต้นปีที่แล้วก่อนนะครับ เรื่องมันมีอยู่ว่าภายหลังจากที่ผมกับเมียขากลับมาจากท่องเที่ยวในจังหวัดภูเก็ต (ก่อนที่มหาวิทยาลัยจะเปิดเทอมประมาณสองวัน) ผมได้ค้นพบเมียขาได้ทำการบล็อกทุกช่องทางการติดต่อจากผมไปแล้วโดยที่ผมเองก็ไม่ทราบถึงสาเหตุเช่นเดียวกัน ผมก็เลยตัดสินใจไปถามไถ่เพื่อนที่พักอยู่ด้วยกันกับเมียขา ก่อนที่ทั้งหมดนั้นจะแจ้งให้ผมทราบว่าเมียขาได้ย้ายออกมาอยู่ที่บ้านกับพ่อของเธอแล้ว ผมก็เลยรีบบึ่งรถไปที่บ้านของเมียขาด้วยหัวใจที่มีความหวังว่าเราจะพูดคุยกันได้อย่างเข้าใจและกลับมารักกันเหมือนเดิม แต่...พอผมมาถึงที่บ้านของเมียขาก็กลับกลายไปเป็นว่าที่ดินผืนนั้นได้ตกไปเป็นนายทุนคนหนึ่งที่มีโครงการว่าจะรื้อถอนที่ตรงนั้นเพื่อที่จะเปิดร้านขายทองสาขาใหม่ไปซะได้
จู่ๆ เมียขาก็หายตัวไปอย่างปริศนา ไอ้จ้าวก็ว้าวุ่นกันไปเลยสิทีนี้ ก็อย่างที่รู้...ว่าตลอดหนึ่งปีผ่านมา ทั้งผมและครอบครัวต่างก็ช่วยกันอย่างหนักในการตามหาตัวเมียขาแต่กลับพึ่งจะมาสืบรู้ว่าเธอถูกนำตัวไปซ่อนเอาไว้ที่ไหน
แล้วเมียขาเธอก็อยู่ใกล้กันกับผมแค่นี้เอง ขับรถมาไม่ถึงครึ่งชั่วโมงก็ถึงแล้วอะครับทุกคนคิดดูเอาสิ
ยอมรับเลยว่าน้องเสน่ห์เธอช่างแสบสันได้ใจไอ้จ้าวคนนี้มากจริงๆ เล่นวางแผนได้แยบยลจนถึงขั้นปล่อยให้บ้านของเมียขาถูกยึด เพื่อให้ผมคิดว่าเมียขาเธอหนีผมไปไกลแล้ว ทั้งๆ ที่เมียขาก็อยู่ใกล้กันกับผมแค่นี้เอง แสบชะมัดเลยเสน่ห์!
พรพฤษกษา เฮ้าส์
"มาหาใคร" ว่าที่พ่อตาที่ผมเคยยกปืนขึ้นจ่อหัวท่านเอาไว้เมื่อเกือบๆ สองปีก่อน มองมายังผมด้วยสายตาที่ไม่เป็นมิตรอย่างแรง ก็แหงละ...ใครจะมารู้สึกเป็นมิตรกับคนที่เคยคิดจะฆ่าตัวเองก็คงจะบ้าไปแล้วแหละ
"คุณพ่อครับผม...
"ใครพ่อแก" ไม่ทันที่พี่จ้าวคนหล่อคนนี้คนดีคนเดิมจะได้พูดอะไรก็โดนว่าที่พอตาดักคอเอาซะแล้ว
ใจดีสู้เสือไว้ไอ้จ้าว... เขาเป็นพ่อของเมียมึงนะ
"คือ...ผมมาหาน้ำหวานครับ" ผมว่าก่อนจะส่งสายตาที่คิดว่ามันจะทำให้ตัวเองดูน่าสงสารที่สุดไปให้คุณพ่อของเมียขา
"ลูกฉันมีแฟนใหม่แล้ว" แต่สิ่งที่พ่อของเมียขาเลือกที่จะทำกลับเป็นยืนกอดอกและปรายตามองมาผมด้วยความรู้สึกไม่นึกแยแส ซ้ำร้ายไปกว่านั้นยังบอกกล่าวข่าวร้ายบางอย่างให้ไอ้จ้าวคนนี้เจ็บปวดไปทั้งหัวใจอีกต่างหาก
"ใครมาคะพ่อ? ก็เห็นพ่อออกมานานแล้ว หนูเลยออกมาดูค่ะ"
ภาพตรงหน้าที่เผยให้ผมเห็นก็คือเมียรักของตัวเองเดินออกมาจากในตัวบ้านกับไอ้ผู้ชายหน้าโง่คนหนึ่งด้วยท่าทีสนิทสนม จนส่งผลให้ผมแทบจะชักปืนมาเป่าหัวไอ้ผู้ชายคนนั้นให้มันลงไปนอนจมกองเลือดของมันเอง
อ้ายบ่อยากเชื่อสายตา ว่าภาพตรงหน้าสิเป็นความจริง...
เสียงมนต์แคน แก่นคูน มันลอยเข้ามาในหัวกันเลยทีเดียวครับทุกคน ไอ้ที่เขาว่ากันว่าเจ็บจี๊ด มันจี๊ดแบบนี้นี่เอง...
"คุณ!" สรรพนามที่เปลี่ยนไปออกจากปากเมียขา ทำเอาก้อนเนื้อในอกข้างซ้ายของไอ้จ้าวถึงกับกระตุกวูบไปเลยทีเดียว
"เมียขา ทำไมเรียกผัวขาแบบนั้นละคะ" วินาทีนี้ผมแทบจะยิงประตูรั้วให้มันพังระเนระราดไปเลย แต่มันเสือกติดอยู่ที่ว่ากูมีชนักติดหลังอยู่นี่แหละ แม่ง! เจ็บหัวใจฉิบหาย
"เปิดประตูให้ผัวขาด้วยค่ะ ก่อนที่ผัวขาจะมือลั่นยิงไอ้หน้าปลาทองที่หลบอยู่หลังเมียขาให้มันตายห่าไปด้วยน้ำมือของผัวขาเอง!"
"อย่ามาทำตัวป่าเถื่อนแถวนี้นะ!" นี่ก็คงเป็นผู้หญิงคนที่สองถัดจากแม่ของผมสินะ ที่กล้าจะยกนิ้วขึ้นชี้หน้าด่่ผมอย่างไม่นึกเกรงกลัวอะไรทั้งนั้น
"ก็บอกผัวขามาก่อนสิคะ ว่าไอ้หน้าเปรตนั่นมันเป็นใคร! แล้วมันเสนอหน้าเข้ามาอยู่ในบ้านของเมียขาได้ยังไง!"
โครม!
ผมใช้มือกระแทกรั้วบ้านเพื่อระบายอารมณ์โกรธที่มันกำลังพลุ่งพล่านขั้นสุด เชื่อเถอะว่าถ้าหากเมียขาเธอยังไม่ยอมเปิดประตูให้ผมเข้าไปแต่โดยดี มีหวังได้เห็นไอ้จ้าวคนนี้ฆ่าคนตายโดยเจตนาอย่างแน่นอน!
"อย่าทำอะไรพิซี่เลย พิซี่กลัว กลัวแล้วจริงๆค่ะ"
"พิซี่?"
"พิซี่เป็นเมียของพี่พายุ เราสองคนแค่ทำตามคำสั่งของมาร์คัส แค่นั้นค่ะ!"
ให้ตาย... ไอ้หมอนั่นกลัวผมจนปัสสาวะราดใส่กางเกงไปแล้วครับทุกคน ก็ใครมันจะไปคิดละครับพี่น้องวว่าหุ่นกำยำล่ำบึกแบบนั้นจะมีดวงใจเป็นสาวน้อย ให้ตาย ให้ตายเถอะ!
"คุณกลับไปซะเถอะค่ะ เรื่องของเรามันจบแล้ว มันจบไปตั้งแต่วันที่คุณดึงคนที่สามเข้ามาแล้ว..."
"อย่า ได้โปรด ผัวขายอมหมดทุกอย่างทูนหัว ผัวขาตามหาเมียขามาเป็นปีๆ เลยนะรู้ไหมคะ อย่างน้อยๆ ถ้าจะทิ้งกันจริงๆ ก็ช่วยบอกถึงเหตุผลให้ผัวขาได้รับรู้ด้วยเถอะนะ..."
ใครมันจะไปวะคิดว่าน้ำตาของคนเลวอย่างไอ้จ้าวมันจะไหลลงมาเพียงเพราะผู้หญิงหน้าหวานคนหนึ่งกำลังจะทิ้งมันไปแบบไม่ใยดี...
นั่นไงละแก เขาไม่ใช่พ่อแกนะไอ้จ้าว จะมาพ่อครับๆ อะไรก่อน 🤣
- Writer
