MAFIA 2: EMMANUEL ALEJO TEAGAN (Completed)

"You'll die." wlang takot na wika ng binibini habang nakatutok ang paboritong baril nito sa lalake na ngayon nakaluhod at nagmamakaawa na hindi sa patayin. "This is an order" walang emosyong wika pa nito at itinitok sa noo ang baril at agad pinihit ang gatilyo, umalingawngaw sa boung silid ang ingay nito.  Makikita mo sa binibining ito ang maladimonyong mata ang walang takot sa lahat ng bagay malautoridad nitong mata. Aakaalin mong isa itong inocenteng binibini mala anghel ang mukha, walang bahid ng kasalanan sa mundo. Itinoun nya ang kanyang katawan sa isang bahagi upang makaharap nya ang susunod na papatayin. Ang tanging maririnig mulang ay ang iyak ng isang pitong taong gulang na batang babae at yakap yakap nito ang kanyang walang buhay na ina. Na ginigising nito ang kanyang walang buhay na ina. Wla parin itong emosyong mababahiran sa mukha nito, nilapitan nito ang batang wlang humpay sa pagiyak na ginigising nito ang ina. Hinaplos nito ang kainocentehang mukha nito. "M-mommy..." hikbing wika nito sa kanyang ina. "Don't worry my dear, makikita mo rin sila." habang hinahaplos ang makintab nitong buhok ng bata. "Hindi ka na mahihirapan pa." Umayos sya ng tayo at itinutok nito ang armas nito sa ulo ng bata at walang awang binaril ito.  Tumalsik sa kanyang inocenteng mukha ang dugo nito, wla paring bahid sa mukha nito ang awa sa pamilyang pinatay nito.  Agad syang umalis sa silid, makikita sa paligid nito ang mga tauhang wla na ring buhay, magisa nya itong ginawa.  Mga katulong na nasa hagdanan nakahandusay at wla ng buhay pati rin ang kaawang-awa aso ay hindi rin tinantya at pinatay dahil kaingayan nito. At mga bodyguards na wla ring awang pinatay, hindi iniisip ang mga pamilya ring naghihintay sa kanilang umuwi sa kanilang tahanan. Pinagpatuloy nya ang paglalakad at agad din pinahid ang inocenteng mukha nito na may bahid nang tumalsik na dugo dito ng bata. Sa murang edad ay pumapatay na sya upang mabuhay lng ito. Sampung taong gulang pa lamang sya ay alam na nyang pumatay.  Sampong taon na nya itong ginagawa upang mabuhay lamang, hindi sinisikmura ang alaos araw-araw na pagpatay nito. Sa edad din ng batang pinatay nya ay kaedaran din nya ito kung paano pinatay ang boung angkan nya sa harapan nya mismo.  Dahil sa mundong ito, kailangan mong pumatay upang mabuhay. Ang katagang ito lagi umiikot sa utak nito. Para mabuhay kailngang pumatay. Isa rin sa kanyang rason kung bakit sya walang awang pumapatay ay dahil sa hinahanap nito ang pumatay sa kanyang boung angkan.  Magisang namumuhay ang binibini. Tuwing umaga isa itong inocenteng dalaga na wlang bahid ng kasalanan sa mundo ngunit sa tuwing sumasapit ang gabi ay nagiging dimonyo ito at walang awang pumapatay. Nakarating sya sa labas ng bahay nito o sa tinarawag na mansyon at naghihintay dito ang isang binatilyong nasa labing-pitong taong gulang pa lamang ito.  Katulad nya ganoon din ang sinaput ng kanyang pamilya. Pumasok ang dalaga sa naghihintay nitong mamahaling kotse at agad pinikit ang mga mata nito. "Tired?" Wikang tanong ng bonatilyo na nkatingin lamang ito sa harap ng laptop. "Yeah." tipid na sagot nito. At iniisip na pagkauwing-pagkauwi nito ay agad itong hihilata sa kama at maghinga.  Narinig nyang mahinang tumawa ang binatilyo agad nya nmn itong binigyan ng tinitigan. Dahil alam nito ang dahilan kung bakit ito pagod, sa halos araw-araw ba namang trabaho nito tuwing gabi?, hindi kaba mapapagod. "Pwede ba." Walang emosyong wika nito sa binatilyo. Tumugil nmn ito sa pagtawa at kunyaring napaubo para pigilan ang nagbabadyang pagtawa ulit nito "Okay -okay," wika nito habang nakataas ang kamay nito sa ere. "Hindi lng din ikaw ang pagod noh" dagdag pa nito at binuhay ang makina ng kotse at pinaharurot papaalis sa mansyong iyon dahil tapos na ang misyon nila doon. Sa isip ng dalaga "aarrgghhh...may kailangan pa pala akong gagawin, maghaharap pa kami ni Thesis, at may quiz pa bukas, kainis." #IamDyosa