“ข้าไม่เชี่ยวชาญแต่อยากทดลองศาสตร์กดจุดฝ่าเท้ากับท่านดูบ้าง” นางยังคงยิ้มเช่นที่เคยเป็นมา “ถ้าข้าทำให้ท่านเดินได้เป็นปกติ จะได้อวดกับผู้อื่นได้ว่า ข้าเยว่ซินเป็นยอดฝีมือศาสตร์แห่งกดจุดฝ่าเท้า”
“เจ้าใช้ข้าเป็นหนูทดลอง?” เขาถามกลับยิ้มๆ ใบหน้าผ่อนคลายลงมาก อาจเพราะสัมผัสของนางทำให้เขารู้สึกเช่นนั้น
“ใครจะกล้าทำเช่นนั้น” นางหัวเราะ “อย่างน้อยท่านก็เป็นคนที่สองรองจากพ่อบุญธรรม”
“อาจารย์มู่เป็นคนเช่นนั้น เขาเกิดมาเพื่อเป็นอาจารย์ อุทิศตนเองสั่งสอนผู้อื่น”
“หือ?” นางเบิกตากว้าง “ข้ารู้ว่าพ่อบุญธรรมชอบสั่งสอนผู้อื่น แต่อุทิศตัวเองนั้น ข้าว่ายังห่างไกลนักหรือท่านพูดถึงมู่หงเทียนคนละคนกัน”
ฉู่ห่าวหรานหลุดหัวเราะในลำคอ “อาจารย์มู่เป็นคนเช่นนั้น อาจเพราะไม่ต้องทำงานรับใช้ผู้อื่น จึงแสดงตัวตนที่แท้จริงออกมา”
“แล้วท่านเล่า ใต้เท้าฉู่ ตัวตนที่แท้จริงของท่านเป็นอย่างไร”
ถ้อยคำของนางทำให้รอบข้างเงี
