ในวังหลวงร่างงดงามถูกกอดรัดและป้อนข้าวป้อนน้ำช้าๆ ผู้คนและสาวงามถูกห้ามมิให้เข้าใกล้ในระยะที่มองเห็น ร่างงดงามกัดผ้าเช็ดหน้าและกระแทกรองเท้ากันปึงปัง ส่งเสียงโอดครวญกันขึ้นมา
"ฝ่าบาท ฝ่าบาทเพคะ"
เสียงร้องของพวกนาง ดังจนไปถึงพระเนตรพระกรรณของไทเฮา ร้อนจนต้องทรงเสด็จออกมาด้วยพระองค์เอง
"พวกเจ้าส่งเสียงเอะอะอันใดกัน วังหลวงนี้มิใช่สวนสัตว์ ควรแล้วหรอกหรือที่พวกเจ้านั้นจะทำกิริยาต่ำทรามเช่นนี้ได้ !!"
"ไทเฮา โปรดเมตตาหม่อมฉันด้วยเพคะ ที่เป็นเช่นนี้เพราะฝ่าบาททรงลำเอียงเพคะ ทรงสนพระทัยเพียงแต่นาง และมิเคยเสด็จไปหาพวกหม่อมฉันอีกเลยเพคะ ทรงเป็นเช่นนี้มานานแล้วเพคะ"
"มีเรื่องเช่นนี้ด้วยหรือ นางเป็นใครกัน ผ่านการคัดเลือกมาอย่างถูกต้องแล้วหรือไม่!! "
ไทเฮาเร่งขยับกายก้าวเสด็จไปอย่างว่องไวนัก และถึงข้างตัวของเจี้ยนหวาอย่างรวดเร็วปานสายลมพัด พระหัตถ์จับใบหน้านางหันมาแรงๆ และตกตะลึงเพียงนิดเอ่ยตร
