แม่กับพ่อกลับมา
1126 Words
“ หนูชื่อส้มค่ะ” หญิงสาวแนะนำตัวเองพร้อมกับรอยยิ้มที่น่รัก ปันตังหันไปมองหน้าเพื่อนที่มองคนตัวน้อยน่ารักด้วสายตาที่นิ่งอย่างกับคนไม่มีความรู้สึก แต่จริงๆแล้วไอ้บ้านี้มีความรู้สึกแต่ไม่ชอบแสดงออกนอกจากตอนเมา
“ อ้าวเจ๊ “ ปันตังที่กำลังจะถามเด้กสาวปีหนึ่งน่ารักที่ชื่อส้มอีกก็ต้องหันมาสนใจเสียงหวานที่เรียกเธอ
“ ว่าไง” ปันตังหันไปมองตามเสียงก็ต้องหัวเสียเมื่อเสียงที่เรียกเธอคือ น้องสาวของเพื่อนแม่เธอ เธอจำได้ว่าน้องเขามีพี่ชายแต่เธอจำหน้าไม่ได้แล้วเพราะไม่ได้เจอนาน แต่เธอจำได้ว่าเคยเล่นด้วยกันตอนเด็กและก็เคยขี่หลังพี่ผู้ชายข้างบ้านคนนั้นด้วยแต่นานแล้ว
“ แหม……เจ๊อย่ามาหัวเสียไปหน่อยเลยนา….ทำไมจะจีบยัยส้มเพื่อนมายส์เหรอค่ะ “ มายส์ เดินเข้ามากอดคอเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของเธอ พร้อมกับส่งยิ้มกวนๆให้เจ๊ที่เธอชอบล้อมาตลอดว่าเป็นพี่สะไภ้ ปันตังเลยลำคาญเพราะเธอไม่ชอบให้ใครมาเรียกแบบนั้นเพราะเธออาย แล้วอีกอย่างพี่ชายของนางที่ปันตังเคยเล่นพ่อแม่ลูกด้วยตอนนั้นเธอก็จำไม่ได้แล้วว่าหน้าตาของพี่คนนั้นเป็นอย่างไร แต่วันนี้เธอต้องยอมแม่นางวันหนึ่งเพราะเพื่อนรักของเธอสนใจ เพื่อนรักของนางที่ชื่อส้มอะไรนั้น
“ อ้าวเหรอบังเอิญจัง งั้นดีเลยพอดีเพื่อนพี่สนใจเพื่อนเรานะ คนนั้นนะ” ปันตังกระซิบเพราะกลัวว่าปั๊กจะอายจนเสียฟอมร์ส้มพอได้ยินแบบนั้นเธอก็ชะโงกหน้ามองผ่านด้านหลังของปันตังไปพร้อมกับยิ้มหวานส่งให้ชายหนุ่ม ปั๊กพอเห็นท่าทางแบบนั้นของเด็กสาวเขาก็รู้ได้ทันทีว่ายัยแสบพูดอะไรกับเด็กสาวมายส์เธอโบกมือพร้อมกับทำหน้าทะเล้นนนกุลพอเห็นเด็กปีหนึ่งที่ชื่อมายส์อะไรนั้นเสือร้ายก็เข้าสิงเขาทันที จากนั้นไอ้2ตัวบาทก็ตามหญิงสาวไปแดกข้าวปล่อยให้เธอต้องไปกินข้าวเที่ยงคนเดียว แต่ปันตังก็ไม่ได้คิดอะไรมากเพราะเธอชอบเห็นเพื่อนของเธอมีความสุข
“ ป้าค่ะเล็กน้ำค่ะ” ปันตังเดินเข้ามาสั่งก๋วยเตี๊ยว ป้าที่เห็นเด็กสาวที่กินมาตั้งแต่ปีหนึ่งจนตอนนี้เธออยู่ปีสองแล้ว หญิงวัยกลางคนก็ยิ้มออกมาด้วสีหน้าที่อบอุ่นและก็ทำก๋วยเตี๊ยวให้ปันตัง
“ อ้าวทำไมมาคนเดียวละปันตัง” หญิงวัยกลางคนถามร่างบางออกมาด้วยรอยยิ้มอย่างสงสัยเพราะปกติปันตังกับ2หนุ่มหล่อจะตัวติดกันอย่างกับเห็บหมัด
“ ติดหญิงค่ะป้า” ปันตังหยิบชามก๋วยเตี๊ยวจากป้าพร้อมกับรอยยิ้มที่ดูจะสดใสก่อนจะเดินมานั่งที่โต๊ะพร้มอกับกดโทรศัพท์ดูโซเซียลต่างๆ ก่อนจะกดเข้าไปดูข้อความจากแม่ของเธอ
☆ปันตังพ่อกับแม่จะกลับคืนนี้นะลูก☆
ปันตังพอกดเข้าไปดูข้อความ พร้อมกับดูเวลาก่อนจะรู้ว่าท่านส่งมาตั้งแต่เมื่อคืนนั้นก็แปลว่าท่านจะมาถึงวันนี้ ปันตังที่นั่งตักก๋วยเตี๊ยวอยู่ก่อนจะตกใจเมื่อมีข้อความเข้ามาอีกครั้ง
☆ปันตังแม่ตัวแสบแม่มาถึงบ้านแล้วนะ กลับมาทานข้าวที่บ้านด้ว☆
“ คุณแม่มา…….” ปันตังทำท่าทางตื่นเต้นก่อนจะกดโทรหาแม่ พร้อมกับคุยด้วยท่าทางตื่นเต้นเพราะเธอไม่ได้เจอแม่กับพ่อนานมาก
เวลาต่อมา
" นน ปั๊ก วันนี้กูไปหาหม่อมแม่กับหม่อมพ่อ นะไว้เจอกันพรุ่งนี้นะ" ปันตัง ยิ้มกริ่มพร้อมกับคร่อมบิ๊กไบค์ นนกุลกับปั๊กพอได้ยินว่าแม่ของเพื่อนรักมาทั้งคู่ที่รักแม่ของเธอมาก.....ประดุจเหมือนแม่ของตัวเองเลยก็ว่าได้เพราะว่า แม่กับพ่อของปันตัง นนกุลกับปั๊กถึงได้เดินตามความฝันของตัวเอง
" อีเจ๊กูไปด้วย......." นนกุลกับปั๊กพูดออกมาพร้อมกันเหมือนนัดหมาย ปันตังได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มหวานเพราะเธอรู้อยู่แล้วว่าไอ้สองตัวต้องพูดแบบนี้แน่นอน เธอเลยบอกแม่กับพ่อไว้แล้วว่าให้แม่บ้านทำกับข้าวเผื่อไอ้เพื่อนรักด้วย
" เอ้อกูรู้แล้ว แม่กับพ่อก็รอมึงสองตัวอยู่แล้ว" ปันตังตอบออกมาด้วยรอยยิ้มเพื่อนรักสองคนยิ้มออกมาอย่างดีใจจากนั้นทั้งสามก็ขับรถออกมาพร้อมกัน โอ๊ตมองตามร่างบางที่ขับรถออกไปด้วยท่าทางเสียดาย
" โอ๊ต ดูแล้วคุณคงอยากกลับไปหายัยปันตังมากสินะ หึหึหึ คุณไม่รู้จริงๆเหรอว่ายัยนั้นนะเละแค่ไหน" เหมียวเดินเข้ามาพูดกระแหนะกระแหนชายหนุ่มที่เธออ่อยอยู่ตั้งนานกว่าจะได้กิน โอ๊ตพอเห็นคนที่เขาเกลียดและขยะแขย้งอย่างกับใส้เดือนกิ้งกือ เขาก็ทำท่าจะเดินหนีหญิงสาวออกมาแต่ก็ต้องหยุดเมื่อหญิงสาวยื่นโทรศัพท์ที่มีวีดีโอของ ปันตังที่นั่งคร่อมชายหนุ่มหน้าตาดีพร้อมกับกอดจูบ ยัวยวน โอ๊ตพอเห็นแบบนั้นเขาทนเห็นอีกต่อไปไม่ไหวก็รีบปิดวีดีโอทันที
" เธอต้องการอะไรเหมียว" โอ๊ตถามออกมาด้วยน้ำเสียงที่เรียบนิ่งอย่างกับคนไม่มีความรู้สึก เหมียวพอได้ยินแบบนั้นเธอก็แสยะยิ้มออกมาพร้อมกับบอกจุดประสงค์และความต้องการของเธอทันที
" ฉันอยากได้ผู้ชายคนนั้น ส่วนคุณก็ได้ยัยปันตังกลับไป เราวินๆกันทั้งคู่ คุณคิดว่าไง" เหมียวพอพูดจบก็บอกแผนการกับชายหนุ่มทันทีก่อน โอ๊ตได้ยินแผนอันชั่วร้ายของผู้หญิงคนนี้เขาก็รู้สึกสมเพชผู้หญิงคนนี้เป็นอย่างมากเพราะตลอดเวลา1ปีที่เธอมาสนิท กับปันตังเธอไม่เคยแสดงด้านเลวร้ายออกมาเลยจนมาวันนี้เขาถึงได้รู้ว่าผู้หญิงคนนี้ยิ่งกว่างูพิษซะอีก
" เธอนี้มันนังงูพิษจริงๆเลยนะ ผมอย่กห็นหน้าพ่อแม่คุณจริงๆเลย" โอ๊ตพูดออกมาด้วยรอยยิ้มที่ดูถูกพร้อมกับพูดออกมด้วยน้ำเสียงที่ดูเหยียดหยาม เหมียวถึงแม้จะโกรธแต่เธอก็ต้องสงบปากเพราะแผนนี้จะสำเร็จได้ก็ต้องมีชายหนุ่มคนนี้
- Writer
