พระตำหนักจินหลง
ในเวลานี้บรรดาพระโอรสและพระธิดาซึ่งประสูติจากเย่วฮองเฮากำลังทยอยออกไปจากห้องพระบรรทมของพระราชบิดา โดยมีพระพี่เลี้ยงนำเสด็จกลับไปยังตำหนักตามเดิม ด้วยถึงเวลาเสวยพระกระยาหารค่ำและจะต้องเข้าบรรทม ท่ามกลางสายพระเนตรของฮ่องเต้เฟิงอวิ๋นและเย่วฮองเฮาต่างพากันทอดสายพระเนตรตามหลัง
“ฉีเอ๋อร์ยังมาไม่ถึงเหรอ”ฮ่องเต้เฟิงอวิ๋นรับสั่งถามด้วยเพราะทรงมีความรู้สึกใจหวิวๆ อย่างไรชอบกลก็มิอาจล่วงรู้ได้
“หม่อมฉันให้นางกำนัลไปตามมาแล้วเพคะ อีกไม่นานเดี๋ยวก็คงจะมาเข้าเฝ้า วันนี้ฎีกาคงจะมีมากฉีเอ๋อร์คงกำลังเร่งสะสางอยู่เป็นแน่”เย่วฮองเฮารับสั่งปลอบพระสวามีเพื่อมิให้กังวลที่รัชทายาทเสด็จมาเข้าเฝ้าล่าช้าผิดปกติไปกว่าทุกวัน
ทันใดนั้นเอง
เสียงฝีเท้าวิ่งตรงมายังห้องพระบรรทมของฮ่องเต้เฟิงอวิ๋นราวกับว่ามีเรื่องน่าตื่นตระหนกเสียนี่กระไร พร้อมกับร่างของนางกำนัลคนสนิทที่เย่วฮองเฮาส่งให้ไปตามรัชทายาทที่
