ก็สมควรแล้ว...2

518 Words

ทางด้านพรรณวรทก็หน้าเสีย เมื่อเธอต้องเจอกับคนที่ไม่อยากเจอ ในสถานการณ์ที่เลี่ยงไม่ได้ เธออยากออกไปจากตรงนี้ แต่ก็ติดที่เกรงใจคุณแวววลัย ทำให้เธอเหมือนกับถูกล็อคด้วยกุญแจมืออยู่ตอนนี้ “ฟังพี่เขาหน่อยนะลูก แม่ขอร้อง” คุณแวววลัยเอ่ยขอความเห็นใจจากพรรณวรท ซึ่งพรรณวรทก็เกรงใจ เธอก็เลยต้องหยุดอยุ่ตรงนี้ ทั้งที่เธอไม่อยากอยู่เลยก็ตาม “มีอะไรก็ว่ามาได้เลยค่ะ” พรรณวรทหันไปถามอดีตสามี ซึ่งตอนนี้คุณแวววลัยก็กำลังเดินออกไปอย่างรู้งาน “นั่งลงก่อนสิ” ชายหนุ่มบอกหญิงสาว หลังจากที่เธอทำท่าทางจะเดินหนีเขาไป ถ้าไม่ติดที่มารดาของเขารั้งเธอไว้ ป่านนี้เธอคงจะหนีเขาไปแล้ว “รีบว่ามาเถอะค่ะ พรรณมีธุระ” พรรณวรทแสร้งปดออกไป ที่จริงแล้ว เธอยังไม่เข้มแข็งพอที่จะเจอหน้าเขาโดยที่เธอไม่เกลียดเขาได้ เธอไม่อยากให้ความรู้สึกนี้มันส่งผลกระทบต่อลูกในท้องของเธอ “พี่ขอโทษ ขอโทษสำหรับทุกอย่างที่พี่เคยทำไม่ดีกับพรรณ” เขมเอ่

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD