When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
“มีสิครับ ยิ่งเราโตมากขึ้นเท่าไหร่ เราก็จะยิ่งมีสิ่งที่เราไม่เคยรู้ไม่เคยเห็นมากขึ้นกว่าเดิมอีก” เขมอธิบายบุตรสาวที่ช่างสงสัยได้อย่างใจเย็น “งั้นน้องขวัญต้องรีบโตเร็วๆ ค่ะ เพราะน้องขวัญจะได้รู้อะไรเยอะๆ เหมือนคุณพ่อคุณแม่” เด็กหญิงขวัญใจรีบบอกทันที “งั้นก็รีบโตเร็วๆ เลยครับ พ่อจะได้พาหนูไปเล่นที่ไร่ของเรา” เขมเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม “ถ้าน้องขวัญโต น้องขวัญจะได้ขี่ม้าใช่มั้ยคะ” เด็กน้อยถามทันทีเมื่อบิดาเอ่ยถึงที่ไร่ “ใช่ครับ พ่อจะสอนให้น้องขวัญทำเป็นทุกอย่างเลย” เขมเอ่ยกับบุตรสาวทั้งที่ยังกอดรัดสองแม่ลูกไว้แน่น “ปล่อยเราสองคนได้แล้วค่ะ อบอุ่นจนร้อนแล้วเนี่ย” เมื่อเห็นท่าว่าสามียังไม่ยอมปล่อยเธอกับลูก ทำให้พรรณวรทต้องเอ่ยเตือนเขาที่ยังกอดเธอไว้ไม่มีทีท่าว่าจะปล่อย “ปล่อยก็ปล่อย แต่ต้องให้จุ๊บทั้งแม่ทั้งลูกก่อน” เขมต่อรองก่อนถึงจะปล่อยสองแม่ลูกได้ “งั้นก็รีบๆ เลยค่ะ” พรรณวรทเอ่ยออกมาทันที