ลงเอย...2

489 Words

“มีสิครับ ยิ่งเราโตมากขึ้นเท่าไหร่ เราก็จะยิ่งมีสิ่งที่เราไม่เคยรู้ไม่เคยเห็นมากขึ้นกว่าเดิมอีก” เขมอธิบายบุตรสาวที่ช่างสงสัยได้อย่างใจเย็น “งั้นน้องขวัญต้องรีบโตเร็วๆ ค่ะ เพราะน้องขวัญจะได้รู้อะไรเยอะๆ เหมือนคุณพ่อคุณแม่” เด็กหญิงขวัญใจรีบบอกทันที “งั้นก็รีบโตเร็วๆ เลยครับ พ่อจะได้พาหนูไปเล่นที่ไร่ของเรา” เขมเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม “ถ้าน้องขวัญโต น้องขวัญจะได้ขี่ม้าใช่มั้ยคะ” เด็กน้อยถามทันทีเมื่อบิดาเอ่ยถึงที่ไร่ “ใช่ครับ พ่อจะสอนให้น้องขวัญทำเป็นทุกอย่างเลย” เขมเอ่ยกับบุตรสาวทั้งที่ยังกอดรัดสองแม่ลูกไว้แน่น “ปล่อยเราสองคนได้แล้วค่ะ อบอุ่นจนร้อนแล้วเนี่ย” เมื่อเห็นท่าว่าสามียังไม่ยอมปล่อยเธอกับลูก ทำให้พรรณวรทต้องเอ่ยเตือนเขาที่ยังกอดเธอไว้ไม่มีทีท่าว่าจะปล่อย “ปล่อยก็ปล่อย แต่ต้องให้จุ๊บทั้งแม่ทั้งลูกก่อน” เขมต่อรองก่อนถึงจะปล่อยสองแม่ลูกได้ “งั้นก็รีบๆ เลยค่ะ” พรรณวรทเอ่ยออกมาทันที

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD