“ลงโทษอะไร ไม่เห็นจะกลัวสักนิดเลย” คำตอบที่กึ่งท้าทายมันทำให้เขมเริ่มฟิวส์ขาด เขาบดจูบลงที่เรียวปากบางของหญิงสาวที่มันไม่หยุดทำให้เขาอารมณ์เสีย พรรณวรทตาค้างด้วยความตกใจ เพราะไม่คิดว่าบทลงโทษของเขาจะเป็นแบบนี้ เธอพยายามผลักเขาออกไป แต่ร่างสูงของเขาก็แกร่งดุจดั่งหินผา แรงผลักไสของเธอไม่ได้ทำให้เขารับรู้ได้แม้แต่น้อย
ความวาบหวามแบบแปลกๆ อย่างที่เธอไม่เคยสัมผัสมันมาก่อน มันทำให้หญิงสาวตกใจเป็นอย่างมาก เธอต้องพยายามดึงสติของตนเองกลับมา เธอต้องไม่ยอมโอนอ่อนตามเขา เพราะถ้าเธอยอม เธอก็จะเป็นหนึ่งในของเล่นของเขาเท่านั้น
“ปล่อยนะ อย่าทำแบบนี้กับคนที่ไม่เต็มใจ” เธอรีบแหวออกไปทันที หลังจากที่เขมปล่อยให้เธอเป็นอิสระ หลังจากที่พยายามสู้กับทั้งเขา และสู้กับใจตนเองมานานพอสมควร
“ไม่เต็มใจแล้วแต่งงานทำไมล่ะ อย่ามาทำเป็นเด็กเล่นขายของ ถึงเวลาที่เธอต้องทำหน้าที่ของภรรยาแล้วแหล่ะพรรณ ในเมื่อเลือกแบบนี้ ก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะไม่ยอมหรือโวยวาย หวังว่าจะเข้าใจตรงกัน” เขมเอ่ยออกมาอย่างถือไพ่เหนือกว่า อยากเก่งนัก ต้องถูกลงโทษจากเขามันถึงจะหยุดซ่าส์ได้
“เรื่องแบบนี้คนที่เกลียดกันเขาทำด้วยกันได้ด้วยเหรอ” พรรณวรทพยายามจะหาทางรอด
“ยิ่งกว่าคำว่าได้อีก จะทำให้ดู แล้วจะรู้ว่าที่พี่พูดน่ะเรื่องจริง” เขมกล่าวก่อนที่จะก้มลงมาสูดดมความหอมที่ซอกคอขาวของผู้ที่มีตำแหน่งเป็นภรรยาของเขาหมาดๆ นาทีนี้พรรณวรทแพ้แล้ว เอาจริงๆ เธอก็ไม่มีสิทธิ์จะปฏิเสธเขา เพราะเธอแต่งงานกับเขาแล้ว สิ่งที่เธอทำได้ต่อจากนี้ก็คือทำใจยอมรับในสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น พร้อมกับท่องไว้ด้วยความอดทน เพราะทุกอย่างที่เธอทำตอนนี้ก็เพื่อบิดาเท่านั้น
เมื่อเห็นหญิงสาวหลับตา ชายหนุ่มก็ยกยิ้มขึ้นมาด้วยความพึงพอใจ เขาเริ่มปลดเปลื้องชุดเจ้าสาวราคาแพงอย่างยากลำบาก แต่ก็ใช่ว่าจะเกินความสามารถของเขา แม้ว่าเจ้าสาวจะไม่ร่วมมือเลยก็ตาม แต่สุดท้ายแล้วเขาก็สามารถจัดการกับชุดเจ้าสาวของเธอได้สำเร็จ ก่อนที่เขาจะจัดการกับอาภรณ์ชิ้นน้อยอีกสองชิ้น ทำให้เวลาเพียงไม่นานร่างบางก็ไร้ซึ่งอาภรณ์ขวางกั้น ส่วนเขาก็จัดการตนเองด้วยเวลาไม่นานเหมือนกัน ทำให้ตอนนี้ร่างทั้งสองร่างเปลือยเปล่าอยู่ตรงหน้ากันและกัน