รุกฆาต nc+++

441 Words
และแล้วงานแต่งงานที่เกือบจะจบไม่สมบูรณ์แบบตามที่ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายต้องการ ในที่สุดก็จบลงแบบเกือบสมบูรณ์แบบอย่างที่ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายต้องการ เรือนไทยหลังใหญ่ของเขมถูกใช้เป็นเรือนหอ ซึ่งตอนนี้พิธีส่งตัวเข้าหอก็เสร็จเรียบร้อยแล้ว ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายออกไปจากเรือนหอเรียบร้อยแล้ว เหลือเพียงเจ้าสาวและเจ้าบ่าวเท่านั้นที่อยู่ด้วยกันตามลำพัง “พรรณขอออกไปนอนห้องรับแขกนะคะ” พรรณวรทเอ่ยขึ้นมาหลังจากที่ทุกอย่างอยู่ในความเงียบมานานพอสมควร “คิดว่าจะแต่งงานเล่นๆ ลอยตัวอยู่เหนือดราม่าเหรอ” เขมเอ่ยถามกลับเสียงขุ่น “ไปเคลียร์ตัวเองให้ได้ก่อนมั้ยแล้วค่อยมาพูดอย่างนี้ ดูท่าแล้วน้องเอื้อมของพี่เขมจะโกรธมากนะคะที่พี่เขมไม่เข้าข้าง ถ้าไม่ออกไปง้อตอนนี้ก็จะง้อยากเอานะคะ” พรรณวรทเอ่ยออกมาด้วยความสะใจ ชอบเปิดก่อนดีนัก เธอก็สวนทันควันเช่นกัน “ตอนนี้มันเป็นเรื่องของเราสองคนไม่ควรเอาคนอื่นมาเกี่ยวข้องด้วย” เขมโกรธมาก แต่ก็ไม่รู้จะโต้แย้งเธอยังไง เพราะทุกอย่างที่มันเกิดขึ้น ก็เพราะเขาไม่เด็ดขาดเอง เธอเลยเอามาเป็นเรื่องแขวะเขาได้ “คนอื่นที่ว่าเนี่ยก็เมียพี่ป่ะคะ” พรรณวรทไม่ยอมแพ้ เอาเข้าจริงเธอไม่ชอบความสัมพันธ์แบบนี้ เธอไม่มีทางยอมรับการอยู่แบบเราสามคนผัวเมีย แต่ถ้าเธอเป็นฝ่ายยกเลิกทุกอย่างตอนนี้ บิดาก็จะเสียที่ดินที่เขารักไป เพราะฉะนั้นไม่ว่าจะเจออะไร เธอก็ต้องอดทนให้ได้ “เอื้อมพรไม่ใช่เมียพี่” ร่างสูงผลักร่างบางลงไปบนเตียง ก่อนที่มือทั้งสองข้างของเขาจะล็อคข้อมือของหญิงสาวไว้ เพื่อไม่ให้เธอดิ้นหนีไปไหน ก่อนที่เขาจะเค้นเสียงบอกหญิงสาวไป “ไม่ใช่เมียแล้วเรียกว่าอะไรล่ะคะ นางบำเรอหรือว่าคู่นอน” แม้ว่าใจจะกลัวกับท่าทางของเขา แต่ปากกลับพูดออกไปเพื่อแสดงออกว่าเธอไม่ได้กลัวเขาแต่อย่างใด “ก็บอกแล้วไงว่าอย่าพูดถึงคนอื่น ถ้ายังไม่หยุด เธอจะโดนพี่ลงโทษนะพรรณ” เขมเอ่ยเสียงเครียด แน่นอนว่าเขาโกรธ แต่พอได้ใกล้ชิดกับเธอ สัญชาตญาณความเป็นชายมันก็ทำให้เขาต้องการบางอย่างจากเธอ ทั้งที่เขาไม่ได้พิศวาสเธอแม้แต่น้อย
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD